Drzonowo Białogardzkie
Drzonowo Białogardzkie (niem. Drenow) – wieś sołecka w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego. Według danych UM na dzień 31 grudnia 2014 roku wieś miała 158 mieszkańców[4].
| wieś | |
 Zabudowania wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
93 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2022) |
132[2] |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
78-220[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ZBI |
| SIMC |
0313561 |
Położenie na mapie gminy Tychowo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu białogardzkiego  | |
 53°53′57″N 16°19′00″E/53,899167 16,316667[1]
| |
Położenie edytuj
Wieś leży w odległości ok. 4 km na południowy wschód od Tychowa, między Czarnkowem a miejscowością Wielanowo. Miejscowość jest położona na wysokości 93 m n.p.m.[potrzebny przypis]
Historia edytuj
Dawny lenny majątek rodu von Kleist (Kleszczy), pozostający ich własnością do trzeciego ćwierćwiecza XIX wieku. W 1884 r. jako właściciel Drzonowa odnotowany jest przedstawiciel rodziny Bensel. W 1928 r. majątek był współwłasnością Wilhelma Schmeling i Leo von Kleist. W 1939 roku miejscowość liczyła 263 osoby. Po II wojnie światowej majątek upaństwowiono i włączono do PGR Tychowo.
Cząstka -ow we wcześniejszej nazwie Drzonowa (Drenow) wskazuje na pochodzenie nazwy z łużyckiego, a całą nazwę można przetłumaczyć jako "wieś drzewna".
Zabytki edytuj
- dwór - pałac oraz park dworski z końca XIX wieku wraz z nieczynnym cmentarzem wchodzącym w skład kompleksu parkowego,
- kilka wczesnogermańskich grobów odkrytych w miejscowości po I wojnie światowej,
- zbiorowa mogiła pracowników zatrudnionych przy budowie szlaku kolejowego Kołobrzeg - Poznań, zmarłych podczas wielkiej epidemii cholery w 1895 r.; znajduje się za leśnym przejazdem kolejowo-drogowym, przy drodze do Kikowa.
Przyroda edytuj
W lesie w odległości 2,5 km na zachód od wsi obok torów kolejowych rośnie dąb szypułkowy o obwodzie 500 cm.
Gospodarka edytuj
W roku 1939 większość osób pracowała w rolnictwie i gospodarce leśnej. Część ziemniaków przerabiana była w miejscowej gorzelni. Wyrób nabiału zapewniała spółdzielnia mleczarska w Tychowie. W majątku rodziny von Kleist hodowane były czerwone krowy[potrzebny przypis].
Komunikacja edytuj
W miejscowości nie ma przystanku komunikacji autobusowej.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 26668
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 238 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ UM: Wykaz liczby mieszkańców w Gminie Tychowo, stan na 31-12-2014 r.