Dudowa Studnia

jaskinia w Tatrach

Dudowa Studnia (Kominiarska Studnia) – jaskinia w Dolinie Dudowej w Tatrach Zachodnich. Ma trzy otwory wejściowe położone w Dudowych Spadach w masywie Kominiarskiego Wierchu, w pobliżu jaskini Schronisko Dudowe Górne, na wysokościach 1470, 1485 i 1488 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 80 metrów, a jej deniwelacja 35 metrów[1].

Dudowa Studnia
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Tatry Zachodnie
Dolina Chochołowska

Właściciel

Skarb Państwa
(Tatrzański Park Narodowy)

Długość

80 m

Deniwelacja

35 m

Wysokość otworów

1470, 1485 i 1488 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

188 m

Ekspozycja otworów

ku NE

Data odkrycia

1957 rok

Odkrywca

M. Nowicka i A. Kropiwnicki

Kod

(nr inwentarzowy PIG) T.D-06.02

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dudowa Studnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dudowa Studnia”
Ziemia49°14′42″N 19°49′57″E/49,245125 19,832625
Przekrój jaskini

Opis jaskini edytuj

Jaskinię wyróżnia stromy układ korytarzy. Główną częścią jaskini jest 32-metrowa studnia[2].

Tylko środkowy otwór prowadzi bezpośrednio z powierzchni do studni.

Aby dostać się do niej z górnego otworu trzeba przejść parę metrów korytarzykiem opadającym stromo w dół, a następnie zjechać 6 metrów do poziomego korytarza, który na lewo łączy się ze studnią. Odchodzi stąd też krótki boczny ciąg. Na prawo korytarz prowadzi do ciasnej studzienki i kończy się szczeliną.

Z dna głównej studni można przez prożek z want dostać się sąsiedniej studni (11 metrów głębokości). Stąd odchodzi ciąg do dolnego otworu jaskini[2].

Przyroda edytuj

W studni brak jest nacieków. Drobne nacieki grzybkowe występują jedynie w korytarzach.

Na dnie jaskini prawie przez cały rok zalega płat śniegu i lodu, zamykając często przejście między studniami[1].

Historia odkryć edytuj

 
Dolina Dudowa. W głębi urwiska Dudowych Spadów

Otwór jaskini został odkryty latem 1957 roku przez M. Nowicką (Kropiwnicką) i A. Kropiwnickiego[3]. Pierwsze zwiedzanie miało miejsce w 1962 roku za sprawą grotołazów ze Speleoklubu Warszawskiego. Boczne korytarzyki odkryli I. Luty i L. Młynarski w lipcu 1979 roku[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-08-27] (pol.).
  2. a b Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Chochołowskiej i dolinek reglowych, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa 1991, ISBN 83-00-03525-7
  3. Dudowa Studnia, Oficjalna Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego przy KTJ PZA – opis jaskini, plan. www.sktj.pl. [dostęp 2016-01-19].