Dufourea minutagatunek błonkówki z rodziny smuklikowatych i podrodziny wigorczykowatych.

Dufourea minuta
Lepeletier, 1841
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

błonkoskrzydłe

Nadrodzina

Apoidea

Rodzina

smuklikowate

Podrodzina

wigorczykowate

Rodzaj

Dufourea

Gatunek

Dufourea minuta

Synonimy
  • Dufourea vulgaris Schenck, 1861

Gatunek ten został opisany w 1841 roku przez A.L.M. le Peletiera[1].

Pszczoła o ciele długości od 4 do 6 mm, silnie błyszczącym i prawie niepunktowanym. Cechuje ją rzadkie owłosienie ciała, głaszczki wargowe o członie drugim tak długim jak trzeci oraz rzadkie i delikatne punktowanie silnie połyskującej tarczki. U samca drugi człon czułków jest tak szeroki jak długi, człony czułków od czwartego do jedenastego mają wyspecjalizowane pola bardzo gęsto porośnięte krótkimi włoskami, a szósty sternit jest spłaszczony[2].

Owad o rozsiedleniu zachodniopalearktycznym[2], w Europie znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Słowenii i Rosji. Występuje też we wschodniej części Palearktyki i krainie orientalnej[1]. Jest to pszczoła samotnica. Gatunek oligolektyczny, związany z astrowatymi. Ma jedno pokolenie w roku, latające latem[2].

W 2002 umieszczony został na Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce jako gatunek o słabo rozpoznanym statusie[3].

Przypisy edytuj

  1. a b Dufourea minuta. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-09-20].
  2. a b c Yury A. Pesenko, Józef Banaszak, Tomasz Cierzniak: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XXVI Błonkówki — Hymenoptera. Zeszyt 68b. Pszczołowate — Apidae. Podrodzina: smuklikowate — Halictinae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2002.
  3. Józef Banaszak: Apoidea. Pszczoły. W: Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Zbigniew Głowaciński, Małgorzata Makomaska-Juchiewicz, Grażyna Połczyńska-Konior (red.). Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk (PAN), 2002, s. 69-74. ISBN 83-901236-8-1.