Dwór Witczaków w Jastrzębiu-Zdroju

Dwór Witczaków w Jastrzębiu-Zdroju, znany potocznie jako Dwór na Mendowcu – posiadłość ziemska wybudowana w stylu późnego klasycyzmu w drugiej połowie XVIII wieku. Obiekt znajduje się w granicach Jastrzębia-Zdroju, na historycznych terenach Jastrzębia Dolnego.

Dwór Witczaków
w Jastrzębiu-Zdroju
Symbol zabytku nr rej. GEZ_119 WEZ, S, mpzp C75
(Gminna Ewidencja Zabytków)
Ilustracja
Dwór na fotografii z lat 30. XX wieku
Państwo

 Polska

Miejscowość

Jastrzębie-Zdrój

Adres

ul. Lompy 10

Typ budynku

dwór

Styl architektoniczny

klasycyzm

Ukończenie budowy

2 poł. XVIII wieku

Kolejni właściciele

Anna von Stengel, Wincenty Wronowski, Robert Mende, Mikołaj Witczak, Józef Witczak

Położenie na mapie Jastrzębia-Zdroju
Mapa konturowa Jastrzębia-Zdroju, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dwór Witczakóww Jastrzębiu-Zdroju”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Dwór Witczakóww Jastrzębiu-Zdroju”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Dwór Witczakóww Jastrzębiu-Zdroju”
Ziemia49°57′26″N 18°34′23″E/49,957222 18,573056

Historia edytuj

Budowę dworu rozpoczęto w drugiej połowie XVIII wieku. Dariusz Mazur w jastrzębskiej encyklopedii historycznej opisuje specyfikację techniczną obiektu: Budowla parterowa, murowana, wzniesiona na planie prostokąta. Elewacja frontowa siedmioosiowa. Trzy osie środkowe stanowiły ryzalit podwyższony o piętro zakończone trójkątnym szczytem. Do ryzalitu dostawiono portyk o trzech arkadach, zamkniętych łukiem odcinkowym, z tarasem na piętrze. Do portyku prowadziły schody. Całość podpiwniczona. Okna na parterze i piętrze prostokątne, elewacje tynkowane. Całość nakrywał dach naczółkowy, kryty dachówką. Od zachodu dostawiona była przybudówka, zapewne późniejsza[1].

W 1858 roku posiadłość nabyła Anna von Stengel, od imienia której dwór zyskał nazwę „Annaruh” (niem. spokój Anny)[2]. Kolejnymi właścicielami majątku byli ziemianin Wincenty Wronowski i Robert Mende, od nazwiska którego przyjęła się nazwa „Mendowiec”. W 1920 roku Mende sprzedał dwór braciom Mikołajowi i Józefowi Witczakom, dzięki którym w okresie III powstania śląskiego mieściło się tu dowództwo i sztab Grupy „Południe” Wojsk Powstańczych.

Dwór pod zarządzaniem rodziny Witczaków zyskał sławę cenionej rezydencji, odwiedzanej przez elitę II Rzeczypospolitej. Witczakowie gościli w nim m.in. Ignacego Mościckiego, Michała Grażyńskiego czy Melchiora Wańkowicza[1].

Po zakończeniu II wojny światowej obiekt został przejęty przez władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej; uruchomiono w nim rozlewnię wody mineralnej. Obecnie dwór jest własnością prywatną, z uwagi na zły stan techniczny i brak prac renowacyjnych, popada w ruinę[3].

Przypisy edytuj