Dyonizy Gliński
Dyonizy Paweł Gliński, używający także nazwiska Biliński, ps. „Andrzej” (ur. 28 kwietnia 1930 w Warszawie[1], zm. 24 stycznia 2013[2]) – polski pułkownik Służby Bezpieczeństwa i dyplomata, ambasador PRL/RP w Pakistanie (1988–1992).
| Pełne imię i nazwisko |
Dyonizy Paweł Gliński |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 kwietnia 1930 |
| Data śmierci |
24 stycznia 2013 |
| Ambasador PRL/RP w Pakistanie | |
| Okres |
od 1988 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys edytuj
Dyonizy Gliński pochodził z praskiej rodziny robotniczej. Podczas wojny stracił rodziców. W czasie powstania warszawskiego wywieziony na Pomorze do pracy na roli[3].
Po 1945 działacz Związku Walki Młodych i Związku Młodzieży Polskiej, funkcyjny w organizacji Służba Polsce. W 1949 zgłosił się do służby w aparacie bezpieczeństwa. W 1950 zdał maturę. Ukończył ekonomię w Szkole Głównej Służby Zagranicznej. W latach 1950–1955 pracował w stołecznym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego, gdzie szybko awansował m.in. za zasługi w zwalczaniu duchowieństwa. W latach 1957–1958 słuchacz Szkoły Departamentu I MSW. Dzięki dobremu sprawowaniu w służbie, przymykano oko na pijackie burdy, jakie wyprawiał na warszawskiej Pradze. Od ucieczki Michała Goleniewskiego w 1961 Gliński występował jako „Dyonizy Biliński” (przy czym jego nową tożsamość miał znać także zbiegły Janusz Kochański). W latach 1961–1965 rezydent w Londynie pod pseudonimem „Andrzej”. Po powrocie zastępca naczelnika Wydziału IV[3]. Odpowiadał także za wywiad na kierunku USA[4]. W latach 1968–1972 rezydent jako radca w ambasadzie w Waszyngtonie, a od 1972 do 1975 komendant OKKW w Starych Kiejkutach. W latach 1977–1981 rezydent w Stałym Przedstawicielstwie Nowym Jorku. Po powrocie naczelnik Wydziału X zajmującego się kontrwywiadem zagranicznym, od 1985 zastępca, a później dyrektor Departamentu Konsularnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych[3]. Od 14 lipca 1988 do 1 kwietnia 1992 pełnił funkcję ambasadora w Pakistanie[5]. W międzyczasie, w lipcu 1990, został zwolniony ze służby w wywiadzie[3].
Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 108R-1-19)[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej - Dyonizy Paweł Gliński [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2019-07-03].
- ↑ Dyonizy Gliński, Warszawa, 29.01.2013 - pozostałe [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2019-07-03].
- ↑ a b c d Władysław Bułhak, Andrzej Paczkowski, Na kierunku głównego przeciwnika Stenogram narady rezydentów wywiadu MSW w krajach anglosaskich 16 sierpnia 1966, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, 2016, s. 37–38, ISBN 978-83-64091-80-3.
- ↑ Diplomatic List, Washington: U.S. Government Printing Office, luty 1971, s. 83.
- ↑ Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej 1992, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 1994, s. 411, ISBN 83-901305-4-8, ISSN 1230-4794.
- ↑ Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2023-05-30].