Dywizja Jana Henryka Dąbrowskiego
Dywizja Jana Henryka Dąbrowskiego – jedna z formacji zbrojnych okresu insurekcji kościuszkowskiej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1794 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Działania zbrojne | |
| Insurekcja kościuszkowska | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Formowanie i walki dywizji edytuj
Dywizja sformowana została 6 – 8 września 1794 z przeznaczeniem do walk na terenie Wielkopolski. Wzmocniona została brygadą Antoniego Madalińskiego.
13 – 17 września sforsowała dolną Bzurę i przeszła pod Gniezno łącząc się z powstańcami wielkopolskimi, stoczyła bitwę pod Łabiszynem z pułkownikiem pruskim Szekulim[1]>, zdobyła Bydgoszcz i uderzyła na Toruń. Następnie przez Kujawy, 23 października powróciła na prawy brzeg Bzury. Do połowy listopada zachowała zdolność bojową. Ostatecznie rozeszła się 17 listopada pod Radoszycami.
Dowódcy edytuj
- gen. Jan Henryk Dąbrowski
Skład dywizji 16 września 1794 edytuj
- Sztab
- Inżynierowie
- Artyleria
- Strzelcy Sokolnickiego
- 1 Wielkopolska Brygada Kawalerii Narodowej Madalińskiego
- 2 Małopolska Brygada Kawalerii Narodowej Rzewuskiego
- 7 Brygada Kawalerii Narodowej Dąbrowskiego
- batalion 1 regimentu
- 4 regiment pieszy
- 13 regiment pieszy
Razem: 3100 żołnierzy; 8 dział 6 funtowych, 8 dział 3 funtowych
Przypisy edytuj
- ↑ Gembarzewski 1925 ↓, s. 29.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. Poznań: Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-52-1.
- Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
- Jan Wimmer: „Historia piechoty polskiej do roku 1864”; Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1978
- Bolesław Twardowski: Wojsko Polskie Kościuszki w roku 1794. Poznań: Księgarnia Katolicka, 1894.
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.