309 Dywizjon Ziemi Czerwieńskiej (ang. No. 309 Polish Fighter-Reconnaissance Squadron) – polski dywizjon rozpoznawczy, a od czerwca 1942 roku, jeden z dziewięciu dywizjonów myśliwskich w ramach Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii w czasie II wojny światowej.

309 Dywizjon
Rozpoznawczo - Myśliwski
Ziemi Czerwieńskiej
No. 309 Polish Fighter-Reconnaissance Squadron
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

8 października 1940, RAF Renfrew

Rozformowanie

6 stycznia 1947, RAF Coltishall

Tradycje
Święto

5 grudnia[1]

Organizacja
Numer

AR, od 1944: WC

Rodzaj sił zbrojnych

Polskie Siły Powietrzne

Formacja

RAF

Rodzaj wojsk

wojska lotnicze

Podległość

Army Cooperation Command
2 Tactical Air Force
Air Defence of Great Britain
Fighter Command

Skład

Westland Lysander, Hawker Hurricane, P-51 Mustang

Historia

edytuj

Formowanie Dywizjonu

edytuj

Dywizjon został sformowany od 8 października 1940 w bazie RAF Renfrew, w pobliżu Glasgow. Dywizjon uzyskał zdolność operacyjną 11 listopada, a faktyczne wykonywanie zadań rozpoczął 5 grudnia 1940. Do pierwszych zadań formacji należało patrolowanie rejonu rzeki Clyde oraz przechwytywanie niemieckich myśliwców nad tymże obszarem.

Operacje w Szkocji

edytuj

W marcu 1941, na skutek ataków niemieckich, dywizjon został tymczasowo przeniesiony do bazy Scone z zadaniem przechwytywania niemieckich samolotów. Jednak zadania tego nie mógł efektywnie wykonywać, ze względu na niedostosowanie maszyn Lysander do tej roli.

W 1942 na skutek starzenia się sprzętu, a mimo wysiłku załóg naziemnych, wiele samolotów zostało wkrótce uznanych za niezdolne do lotu, w związku z tym, od wiosny 1942 rozpoczął się proces przejścia na samoloty P-51 Mustang. Początkowo samolotów tych używała tylko jedna z trzech grup w ramach formacji, a od marca 1943 jednostka korzystała już wyłącznie z maszyn Mustang. W okresie przejściowym, jednostka stacjonowała w kilku różnych bazach, a do zadań należał, między innymi, rekonesans fortyfikacji na wybrzeżu Francji.

Dowództwo brytyjskich sił powietrznych uważało, że myśliwce P-51 Mustang mają zbyt mały zasięg, by dolecieć z Wielkiej Brytanii do Norwegii. Po tym jak przełożeni zignorowali obliczenia wykazujące, że jest to nieprawdą, pilot Janusz Lewkowicz dokonał nieautoryzowanego przelotu do Norwegii i z powrotem. Lewkowicz dostał naganę za złamanie przepisów, ale jednocześnie jego dokonanie zostało uznane za godne pochwały.

W czerwcu 1943 dywizjon został przeniesiony do bazy Snailwell. Loty wykonywane były nad wybrzeżem Holandii, miały istotne znaczenie dla transportów niemieckich. Samoloty dywizjonu były również wykorzystywane do wyszukiwania wrogich okrętów między Skandynawią a Holandią.

Przekształcenie w dywizjon myśliwski

edytuj

W styczniu 1944, dywizjon otrzymał starsze niż Mustang, samoloty Hurricane i został przekształcony w dywizjon myśliwsko-bombowy, a 23 kwietnia przeniesiono go do szkockiej bazy Drem, aby stamtąd odpierał niemieckie ataki prowadzone z rejonu Norwegii. Rola okazała się nietrafiona, jako że poza pojedynczym zbłąkanym samolotem Junkers Ju-88, żadne niemieckie samoloty nie operowały w tym rejonie.

Dywizjon został powtórnie przekształcony w myśliwski i wyposażony w Mustangi we wrześniu 1944, a pod koniec października, otrzymał on nowe samoloty Mustang w wersji Mk III.

Od 12 grudnia 1944 jednostka stacjonowała w Andrews Field i uczestniczyła głównie w lotach eskortowych nad terytorium Niemiec.

Operacje z końca wojny

edytuj

9 kwietnia 1945 piloci Dywizjonu 309, zestrzelili 3 niemieckie myśliwce odrzutowe Messerschmitt Me-262. W sumie zestrzelono 4 wrogie maszyny, a 2 uszkodzono. Jeden pilot zginął w boju a czterech w wypadkach w czasie szkoleń. 25 kwietnia 1945 dywizjon wykonał ostatni lot bojowy.

Jednostka została rozwiązana 6 stycznia 1947 w bazie RAF Coltishall.

Personel

edytuj

Dowódcy:

Oficerowie:

Uzbrojenie

edytuj

Lotniska bazowania

edytuj
 

Odznaka dywizjonu

edytuj

Odznaka zatwierdzona rozkazem NW nr 3, poz. 37 z 25 września 1944 roku. Na tle obręczy koła kompozycja dwóch strzał skierowanych pod kątem w dół w prawą stronę. Po lewej stronie, na wysokości górnego grota strzały stylizowany złoty numer dywizjonu 309. Jednoczęściowa – wykonana w srebrze, na rewersie i podkładce numer. Wymiary: 38 x30 mm. Wykonanie: Kirkwood and San – Edinburgh[2].

Podsumowanie wysiłku bojowego

edytuj

W okresie od 8 października 1940 do 25 kwietnia 1945.

Operacje bojowe dywizjonu 309
Okres 1940-1945
samoloto-zadań 1 230
godzin lotów 3 228
Straty w samolotach nieprzyjaciela
zadane przez pilotów dywizjonu 309
Okres 1940-1945
zniszczone 4
prawdopodobnie zniszczone 0
uszkodzone 2

Przypisy

edytuj
  1. Izydor Koliński: Regularne jednostki Wojska Polskiego (lotnictwo). s. 185-186.
  2. Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 535.

Bibliografia

edytuj
  • Izydor Koliński: Regularne jednostki Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. T. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
  • Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06745-7.
  • Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Pantera Books, 2007. ISBN 978-204-3299-2.

Linki zewnętrzne

edytuj