Dzwonek: pismo dla ludu

Dzwonek[2]: pismo dla ludu – czasopismo społeczno-kulturalno-oświatowe ukazujące się we Lwowie w latach 1859-1872 (Nr 1 – 1 lipca 1859) finansowane przez lwowskiego radnego, drukarza i wydawcę Edwarda Winiarza. Pierwszym redaktorem naczelnym został Bruno Bielawski. Do stałych współpracowników należeli[1]: Walery Łoziński, Władysław Łoziński, Mieczysław Romanowski, Ludwik Wolski, Jan Kanty Turski, Ludwika Leśniowska, Paulina Wilkońska, Juliusz Starkel, Teofil Lenartowicz publikował wiersze[3]. W 1875 roku wznowił pismo w Tarnowie o. Berard Bulsiewicz.

Dzwonek
pismo dla ludu
Częstotliwość

co 10 dni

Państwo

 Austro-Węgry

Adres

Lwów

Wydawca

Edward Józef Winiarz

Tematyka

społeczno-kulturalna

Język

polski

Pierwszy numer

1 lipca 1859

Ostatni numer

1872

Redaktor naczelny

Bruno Bielawski

Stali współpracownicy

Walery Łoziński, Ludwik Wolski, Juliusz Starkel, Teofil Lenartowicz

Średni nakład

1200[1] egz.

Format

23 cm

Kolejnymi redaktorami naczelnymi Dzwonka byli[4]: od 1860 Juliusz Starkel przy współpracy Walerego Łozińskiego, od 1862 Bernard Kalicki, od 1866 Władysław Łoziński.

Przypisy edytuj

  1. a b Kazimierz Olszański. Prasa galicyjska wobec Powstania Styczniowego. „Prace Komisji Nauk Historycznych”. 35, s. 256, 1975. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. ISSN 0079-3388. 
  2. Dzwonek: pismo dla ludu, Lwów: Edward Józef Winiarz, 1859, OCLC 297571732 (pol.).
  3. za wstępem do: Gawędy i powieści Brunona Bielawskiego i Walerego Łozińskiego. Lwów: Nakładem Macierzy Polskiej, 1899, s. 2-7. OCLC 292148166.
  4. Julian Krzyżanowski: Literatura polska : przewodnik encyklopedyczny. T. 1: A - M. Warszawa: PWN, 1984, s. 702. ISBN 83-01-01520-9.

Linki zewnętrzne edytuj