ESSA-1
ESSA 1 – amerykański satelita meteorologiczny, który został opracowany w oparciu o projekt satelitów typu TIROS i kontynuował ich misję dostarczania zdjęć telewizyjnych całej dziennej półkuli Ziemi.
| |
| Inne nazwy |
OT 3, S01982 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1966-008A |
| Zaangażowani |
NASA, Environmental Science Service Administration, US Weather Bureau |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
685 km |
| Apogeum |
803 km |
| Okres obiegu |
99,5 min |
| Nachylenie |
97,9° |
| Mimośród |
0,00830 |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
3 lutego 1966 07:41:23 UTC |
| Koniec misji |
8 maja 1967 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
304 kg |
Budowa i działanie edytuj
Szkielet satelity wykonano z aluminium i stali nierdzewnej. Kadłub miał kształt graniastosłupa o podstawie osiemnastokątnej. Energi satelicie dostarczało 10 tysięcy ogniw fotowoltaicznych o wymiarach 1x2 cm rozmieszczonych na jego bokach, które służyły do ładowania 21 akumulatorów NiCd. Stabilizację na orbicie zapewniał ruch obrotowy o prędkość 9,2 obrotu na minutę, utrzymywany przez magnetyczny system kontroli położenia (Magnetic Attitude Spin Coil, MASC). Jego układem wykonawczym była cewka, a konieczny dla kontroli pozycji moment obrotowy wytwarzała interakcja ziemskiego pola magnetycznego z polem magnetycznym (prądem) zaindukowanym w statku. Dodatkowy system stabilizacji zapewniało pięć stałopędnych silniczków zamontowanych na obwodzie jego spodu[1].
Do łączności z Ziemią używano pojedynczej anteny monopolowej. Umieszczona była na szczycie statku. Dwie anteny dipolowe (4 pręty wystające ze spodu statku) służyły do nadawania telemetrii. Kamery wyzwalały się automatycznie po wejściu Ziemi w pole widzenia. Zdjęcia były przesyłane bezpośrednio na Ziemię lub nagrywane na rejestratorze. Statek wyposażono w dwie bliźniacze niezależne szerokokątne kamery telewizyjne typu Vidicon. Zespoły te mogły pracować jednocześnie lub na zmianę.
Satelita działał poprawnie do 6 października 1966 roku, kiedy to awarii uległy jego kamery telewizyjne. Ostateczne wyłączenie z eksploatacji nastąpiło 8 maja 1967 roku[1].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- ESSA 1. NASA gov. [dostęp 2016-12-18]. (ang.).
- ESSA 1. Gunter's Space Page. [dostęp 2016-12-18]. (ang.).
- Mark Wade: TIROS. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2016-12-18]. (ang.).
- Jonathan McDowell: Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2014-05-13]. (ang.).
- ESSA 1. N2YO. [dostęp 2016-12-18]. (ang.).