Echa Płockie i Łomżyńskie
Echa Płockie i Łomżyńskie – polskie czasopismo wychodzące w latach 1898-1904 w Płocku, z oddziałem w Łomży. W 1904 roku zmieniło nazwę na „Echa Płockie i Włocławskie”. Czasopismo przestało wychodzić w 1906 roku.
| |
| Adres |
Płock, Rynek Kanoniczny; od 1900 roku: ul. Warszawska 259/260 |
|---|---|
| Pierwszy numer |
1898 |
| Ostatni numer |
1906 |
| Redaktor naczelny |
Adam Grabowski |
Redakcja edytuj
Pierwszy numer ukazał się 1 kwietnia 1898 roku z podtytułem: „Pismo poświęcone głównie sprawom miejscowym”[1]. Redaktorem czasopisma został Adam Grabowski (1864-1919), współzałożyciel wznowionego w 1907 roku Towarzystwa Naukowego Płockiego[2]. Redakcja czasopisma mieściła się w Płocku, najpierw przy Rynku Kanonicznym (dziś plac Narutowicza), by od lipca 1900 roku przenieść się na ul. Warszawską 259/260 (dziś. ul. T. Kościuszki). Oddział „Ech” w Łomży znajdował się w księgarni Rychtera na Nowym Rynku[1].
Profil czasopisma edytuj
Czasopismo ukazywało się dwa razy w tygodniu. „Echa” zostały uznane za organ prasowy przez założycieli płockiego Towarzystwa Rolniczego[3]. „Echa Płockie i Łomżyńskie” w momencie swego powstawania wzorowały się na „Korespondencie Płockim”, wychodzącym w latach 1876-1888. „Echa” podejmowały również niektóre elementy działalności „Korespondenta”. Do „Ech” pisali też byli współpracownicy „Korespondenta”, m.in. Wacław Wolski, Leon Rutkowski[4], Jan Kanty Turski, Franciszek Tarczyński[5] i Adam Dunin-Mieczyński[6]. Wśród piszących do „Ech” byli oprócz nich m.in. Maria Macieszyna[7], Dominik Staszewski[8] i Wawrzyniec Sikora (pseudonim Hieronim Koląbryna)[9].
Czasopismo posiadało skromną szatę graficzną i nie zawierało ilustracji. Zwykle składało się z czterech stron, a jedynie w wyjątkowych okazjach poszerzano o kolejne dwie. Na łamach „Ech” przeważały bieżące informacje lokalne z guberni płockiej i łomżyńskiej. W piśmie można było znaleźć także kronikę kościelną, czy opowiadania w odcinkach. Regularnie zamieszczano korespondencję z miast i wsi będących w granicach obu guberni[10].
„Echa Płockie i Włocławskie” edytuj
„Echa Płockie i Łomżyńskie” odgrywały poważną rolę kulturotwórczą, mimo szykan stosowanych przez władze carskie. Dawały miejscowej inteligencji możliwość wypowiadania się na tematy społeczne, gospodarcze i kulturalne[11]. W związku ze słabym zainteresowaniem czasopismem w Łomży, oddział „Ech” przeniesiono do Włocławka, zmieniając jednocześnie tytuł w marcu 1904 roku na „Echa Płockie i Włocławskie”. Po zmianie tytułu wprowadzono w „Echach” specjalną kolumnę poświęconą wiadomościom z Włocławka i Kujaw[12]. Z powodu braku funduszy, zawieszono wydawanie czasopisma w 1906 roku[1]. W lutym 1907 roku Adam Grabowski sprzedał czasopismo Bolesławowi Zdziarskiemu, który kontynuował je w latach 1907-1908 jako „Echa Płockie”[12].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Zdzisław Bitner, Tadeusz Daszewski, Poczta płocka w notatkach gazety „Echa Płockie i Łomżyńskie”, Płock 2012, s. 3. [dostęp 19.11.2013].
- ↑ Andrzej Jerzy Papierowski, Geneza Biblioteki im. Zielińskich TNP (w świetle dokumentów Towarzystwa), „Notatki Płockie”, nr 177, z. 4, 1998, s. 24-25.
- ↑ Andrzej Jerzy Papierowski, Zarys działalności Towarzystwa Rolniczego w Płocku w latach 1901-1914, „Notatki Płockie”, nr 202, z. 1, 2005, s. 37.
- ↑ Aleksander Maciesza, Leon Rutkowski jako badacz naukowy, Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Płockiego, Warszawa 1931, s. 6.
- ↑ Jolanta Wrońska, Archeologia w „Echach Płockich i Łomżyńskich” (1898-1906), „Notatki Płockie”, nr 138, z. 1, 1989, s. 25.
- ↑ Bożena Strzelecka, „Korespondent Płocki” – przykład prowincjonalnej inicjatywy wydawniczej, „Rocznik Mazowiecki”, T. 9, 1987, s. 108.
- ↑ Anna Stogowska, Maria Macieszyna jako regionalistka, „Notatki Płockie”, nr 159, z. 2, 1994, s. 29.
- ↑ Czesław Gutry, Zapisani w historii powiatu mławskiego, „Notatki Płockie”, nr 26, 1963, s. 12.
- ↑ Czesław Gutry, Z historii czasopism płockich, „Rocznik Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego”, 1970, T. 9, z. 1, s. 123.
- ↑ Adam Dobroński, Łomża w latach 1866-1918, Łomża 1993, s. 100.
- ↑ Wiesław Koński, Dzieje prasy płockiej, „Notatki Płockie”, nr 149, z. 4, 1991, s. 8.
- ↑ a b Andrzej Notkowski, Z dziejów prasy polskiej na Kujawach wschodnich do 1918 r. Część I, „Rocznik Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego”, 1971, T. 10, z. 3, s. 321.
Linki zewnętrzne edytuj
- „Echa Płockie i Łomżyńskie” – Podlaska Biblioteka Cyfrowa – numery z lat 1898-1904. [dostęp 19.11.2013]