Wikipedia

Edmund Ścibor-Rylski

Edmund Stanisław-Kostka Ścibor-Rylski[a] herbu Ostoja (ur. 27 lipca 1867 w Wielopolu, zm. 28 sierpnia 1914 pod Zaleszczykami) – kapitan piechoty cesarskiej i królewskiej Armii, urzędnik.

Edmund Ścibor-Rylski
kapitan piechoty
Pełne imię i nazwisko

Edmund Stanisław-Kostka Ścibor-Rylski

Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1867
Wielopole

Data i miejsce śmierci

28 sierpnia 1914
pod Zaleszczykami

Przebieg służby
Siły zbrojne

C. K. Armia

Jednostki

90 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

podpis
Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych
Narodowość

polska

Rodzice

August, Ludmiła

Krewni i powinowaci

Wincenty (dziadek), Maria, Kazimiera, Witold, Olga, Stanisław, Stefan, Zofia (rodzeństwo)

Życiorys edytuj

Edmund Stanisław-Kostka Ścibor-Rylski urodził się 27 lipca 1867 w Wielopolu[1][2][3]. Był wnukiem Wincentego Ścibora-Rylskiego (zm. 1885, powstaniec listopadowy[4], właściciel ziemski) oraz synem Augusta (1841–1902, powstaniec styczniowy, właściciel ziemski, urzędnik) i Ludmiły z domu Leszczyńskiej[2][3]. Jego rodzeństwem byli Maria (ur. 1866), Kazimiera (1869–1871), Witold (1871–1926, oficer, wojskowy), Olga (1873–1898), Stanisław (1875-1916, także oficer C. K. Armii)[5], Józef Stefan wzgl. Stefan (ur. 1875)[6][7][8][9][2], Zofia (ur. 1883, zamężna z Aleksandrem Sahankiem, synem Adolfa; był świadkiem na ślubie siostry 22 listopada 1902)[10]. Początkowo jego rodzina zamieszkiwała w majątku Wielopole pod Zagórzem, po czym przeprowadziła się do Lwowa, gdzie rodzeństwo podjęło naukę szkolną[2]. W 1885 Edmund Ścibor-Rylski zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[1].

Został oficerem C. K. Armii. Mianowany podporucznikiem piechoty, początkowo bez określenia rangi[11][12], potem ustalono z dniem 1 listopada 1892[13]. Później awansowany na stopień porucznika piechoty z dniem 1 maja 1896[14]. Był oficerem zawodowym 90 pułku piechoty z Jarosławia[15]. Około 1897 jako były oficer zawodowy w stopniu porucznika został przeniesiony do rezerwy i do 1914 pozostawał z przydziałem do macierzystego 90 pułku piechoty[16][17][18][19]. W tym okresie został awansowany na stopień kapitana w rezerwie piechoty z dniem 1 listopada 1909[20].

Około 1893 otrzymał tytuł szambelana (podkomorzy)[21][7][3]. 18 października 1902 został wybrany we Lwowie członkiem komisji rewizyjnej po uchwaleniu likwidacji sądowej garbarni akcyjnej z Rzeszowa[22]. Przy C. K. Sądzie Obwodowym w Rzeszowie był asesorem ze stanu kupieckiego do senatu dla spraw handlowych z tytułem radcy cesarskiego[23][24][25][26]. Był jednym z cenzorow filii Banku Austro-Węgierskiego w Rzeszowie[27]. Do 1914 był dyrektorem Towarzystwa Zaliczkowego i Kredytowego w Rzeszowie[28][29][30][31][32][33]. Od około 1910 do 1914 był członkiem Rady c. k. powiatu rzeszowskiego, wybrany z grup większych posiadłości, pełnił funkcję zastępcy członka wydziału[29][30][31][32][34]. Do 1914 był członkiem komisji rewizyjnej Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie[35][36][37]. Był członkiem rzeszowskiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[38].

W Rzeszowie zamieszkiwał przy ulicy 3 Maja 10[3]. Jego żona pochodziła z rodu Leszczyńskich herbu Korczak[3].

Podczas I wojny światowej zmarł na froncie 28 sierpnia 1914[33] pod Zaleszczykami[3]. W ewidencji wojskowej z 1916 nadal figurował jako kapitan w rezerwie 90 pułku piechoty[39]. Jego brat Stanisław także zmarł na polu walki podczas I wojny światowej, również jako kapitan piechoty w szeregach C. K. Armii (w czerwcu 1916)[40][41].

Odznaczenia edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Edmund Ritter Rylski von Gross Scibor”, potem jako „Edmund Ritter Rylski”.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Przemyślu za rok szkolny 1894. Przemyśl: 1894, s. 145.
  2. ↑ a b c d Jerzy Tarnawski. Wielopolanin z afrykańskim epizodem. „Verbum”, s. 18-19, Nr 2 (50) z 24 lutego 2008. Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zagórzu. 
  3. ↑ a b c d e f Franciszek Kotula: Tamten Rzeszów czyli wędrówka po zakątkach i historii miasta. Rzeszów: Mitel, 2003, s. 166. ISBN 83-89473-05-4.
  4. ↑ † Wincenty Ścibor-Rylski. „Echo z nad Sanu”, s. 3, Nr 6 z 7 czerwca 1885. 
  5. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1889/1890 (zespół 7, sygn. 9). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 230.
  6. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1891/1892 (zespół 7, sygn. 13). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 38.
  7. ↑ a b Kronika. „Głos Rzeszowski”. Nr 47, s. 2, 23 listopada 1902. 
  8. ↑ Edmund Rylski. Podziękowanie. „Głos Rzeszowski”. Nr 48, s. 3, 30 listopada 1902. 
  9. ↑ Jerzy Tarnawski. Mieszkańcy parafii zagórskiej w powstaniu styczniowym. „Verbum”. Nr 1 (49), s. 12, 27 stycznia 2008. Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zagórzu. 
  10. ↑ Księga małżeństw 1888–1905 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 197.
  11. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1891. Wiedeń: 1891, s. 256.
  12. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1892, s. 253.
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1893. Wiedeń: 1893, s. 254.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 262.
  15. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1891. Wiedeń: 1891, s. 485.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1892, s. 488.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1893. Wiedeń: 1893, s. 498.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1894. Wiedeń: 1894, s. 508.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1895. Wiedeń: 1895, s. 484.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1896. Wiedeń: 1895, s. 502.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 544.
  16. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 297, 547.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 549.
  17. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 567.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 575.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 581.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 577.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 581.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 589.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 597.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1906, s. 605.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 613.
  18. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1909. Wiedeń: 1909, s. 631.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1910. Wiedeń: 1909, s. 637.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1911. Wiedeń: 1910, s. 643.
  19. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1912. Wiedeń: 1911, s. 647.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 683.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1914. Wiedeń: 1914, s. 559.
  20. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1910. Wiedeń: 1909, s. 362.
  21. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1894. Wiedeń: 1894, s. 256.
  22. ↑ Kronika. Garbarnia akcyjna. „Głos Rzeszowski”. Nr 28, s. 2, 23 sierpnia 1914. 
  23. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 202.
  24. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 218.
  25. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 218.
  26. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 226.
  27. ↑ Skorowidz przemysłowo-handlowy Królestwa Galicyi. Lwów: 1912, s. 906.
  28. ↑ a b Kronika. „Głos Rzeszowski”. Nr 34, s. 2, 21 sierpnia 1910. 
  29. ↑ a b Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 406, 407.
  30. ↑ a b Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 408.
  31. ↑ a b Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 460.
  32. ↑ a b Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 466, 467.
  33. ↑ a b Kronika. Kronika żałobna. „Głos Rzeszowski”. Nr 2, s. 3, 2 stycznia 1916. 
  34. ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”. Nr 3, s. 3, 9 stycznia 1916. 
  35. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 100.
  36. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 1072.
  37. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1084.
  38. ↑ Sprawozdanie z czynności Wydziału Polskiego Towarzystwa Gimnast. "Sokół" w Rzeszowie za rok 1912. Rzeszów: 1913, s. 12.
  39. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 113, 449.
  40. ↑ Offiziere. „Verlustliste”. Nr 443, s. 4, 20 lipca 1916. (niem.). 
  41. ↑ Kronika. Kronika żałobna. „Głos Rzeszowski”. Nr 2, s. 3, 25 czerwca 1916. 
  42. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 203.
  43. ↑ Odznaczenia. „Nowa Reforma”. Nr 373, s. 1, 18 sierpnia 1910. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edmund_Ścibor-Rylski&oldid=71751512”