Edmund Grabowski
Edmund Grabowski (ur. 29 czerwca 1908 w Psarach[1], zm. 11 lipca 1982 w Katowicach[2]) – polski urzędnik, prezes Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach. Pełnił funkcję prezesa Wyższego Urzędu Górniczego dwukrotnie – w latach 1955–1957 oraz w latach 1964–1973[3].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prezes Wyższego Urządu Górniczego | |
| Okres urzędowania |
od 1955 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Okres urzędowania |
od 1964 |
| Poprzednik |
Tadeusz Lasek |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Był wychowankiem Akademii Górniczej w Krakowie – dyplom mgr. inż. górnictwa uzyskał w roku 1936. Po studiach pracował jako osoba dozoru w kopalni „Jankowice”, a następnie w kopalni „Chwałowice”. Po wyzwoleniu został powołany na stanowisko dyrektora kopalni „Chwałowice”, następnie był głównym inżynierem planowania w Rybnickim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego.
Od 1950 r. pełnił obowiązki wicedyrektora Departamentu Produkcji w Ministerstwie Górnictwa, a następnie w latach 1953–1955 oraz w latach 1957–1964 był wiceministrem górnictwa.
Edmund Grabowski odegrał decydującą rolę w pozyskaniu nowej (aktualnej) siedziby Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach. To dzięki jego działaniom ciasne i niefunkcjonalne pomieszczenia przy ulicy Piotra Skargi 2 zostały zamienione na budynek przy ul. Poniatowskiego 31. W 1965 r. przeprowadził ważną dla funkcjonowania nadzoru górniczego wewnętrzną reorganizację WUG polegającą m.in. na zmniejszeniu liczby departamentów z 8 do 5.
Swoją szeroko pojętą wiedzę z zakresu górnictwa wykorzystywał, m.in. pełniąc funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu Naukowego Ośrodka Naukowo-Badawczego do spraw bezpieczeństwa górniczego Głównego Instytutu Górnictwa oraz pełnomocnika Rządu do spraw Szkód Górniczych.
W 1973 r. prezes Grabowski przeszedł na emeryturę. Zmarł 11 lipca 1982 r. w Katowicach. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza.
Odznaczenia edytuj
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)[4]
- Brązowy Krzyż Zasługi (1946)[5]
- Złoty Krzyż Zasługi (1951)[6]
Przypisy edytuj
- ↑ BIP IPN: Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL
- ↑ Jerzy Malara Wspomnienie o Edmundzie Grabowskim, prezesie Wyższego Urzędu Górniczego w latach 1955–1957 i 1964–1973, w: Poczet Gwarków Polskich. Stulecie Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach, wyd. Katowice 2022, s. 45-47
- ↑ Wyższy Urząd Górniczy, Jacy byliśmy, jacy jesteśmy, jacy będziemy..., 24 czerwca 2022, ISBN 978-83-920673-4-4.
- ↑ Lista odznaczonych [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 20 lipca 1964, s. 2.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 71, poz. 135
- ↑ M.P. z 1951 r. nr 77, poz. 1061