Wikipedia

Edmund Kaczkowski

oficer Wojska Polskiego

Edmund Kaczkowski herbu Świnka (ur. 17 sierpnia 1878 w Moniatyczach, zm. 11 kwietnia 1942 w Sachsenhausen) – pułkownik audytor Wojska Polskiego.

Edmund Kaczkowski
pułkownik audytor pułkownik audytor
Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1878
Moniatycze

Data i miejsce śmierci

11 kwietnia 1942
Sachsenhausen

Przebieg służby
Lata służby

do 1929

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

DOGen. „Kielce”
WSO IX
WSO II
Najwyższy Sąd Wojskowy

Stanowiska

szef sądu
sędzia NSW

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

notariusz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys edytuj

Edmund Kaczkowski urodził się 2 lipca 1889 w Moniatyczach, w rodzinie Jana Gustawa i Marii z Jaworskich[potrzebny przypis]. Ukończył studia prawnicze. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. W stopniu kapitana tymczasowo od 13 listopada 1918 sprawował stanowisko kierownika Sądu Wojennego (zniesionym 1 marca 1919), referenta prawnego oraz do 16 kwietnia 1920 p.o. referenta oświatowego przy Dowództwie Okręgu Generalnego w Kielcach. Do 1919 pełnił funkcję sędziego pokoju w Radomsku w ramach okręgu sądowego piotrkowskiego[1]. 24 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w Korpusie Sądowym, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Był wówczas sędzią Sądu Wojskowego Okręgu Generalnego Kielce[2].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów sądowych[3][4]. W 1923 był szefem Wojskowego Sądu Okręgowego Nr IX w Brześciu[5]. Z dniem 1 listopada 1924 został przeniesiony do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr II w Lublinie na stanowisko szefa sądu[6][7]. 21 czerwca 1927 Prezydent RP mianował go sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego, a minister spraw wojskowy przydzielił do Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie na stanowisko sędziego[8][9][10]. Z dniem 31 marca 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[11]. W 1934 jako pułkownik w stanie spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Włocławek[12].

Później pełnił urząd notariusza (wzgl. rejenta) w Nieszawie przy Sądzie Okręgowym w Toruniu[13] do sierpnia 1939. W tym czasie od 1929 sprawował też funkcję prezesa zarządu Ochotniczej Straży Pożarnej w Nieszawie[14]. W styczniu 1934 został wybrany do składu rady notarialnej przy Izbie Notarialnej na Okręg Sądu Apelacyjnego w Poznaniu[15][16]. Mieszkał przy ulicy 3 Maja w Nieszawie[17].

Podczas II wojny światowej w czasie okupacji niemieckiej został aresztowany przez Niemców i przewieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Dachau 9 maja 1940 (nr 9492), skąd został przewieziony do obozu Sachsenhausen, gdzie 11 kwietnia 1942 poniósł śmierć[18][19].

Jego żoną od 1909 była Maria z domu Zaleska (1888–1965). Edmund Kaczkowski został symbolicznie upamiętniony na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie: na grobowcu rodziny swojej żony, Zaleskich (kwatera 30, rząd 6, miejsce 35, 36)[20] oraz na grobowcu rodziny Jaworskich[21].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Ruch służbowy. Zwolnienia. „Dziennik Urzędowy Departamentu Sprawiedliwości Tymczasowej Rady Stanu Królestwa Polskiego”, s. 130, nr 3 z 25 kwietnia 1919. Ministerstwo Sprawiedliwości. 
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, s. 577.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1089.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 984.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1085.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 116 z 31 października 1924 roku, s. 648.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 977.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927 roku, s. 180.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 lipca 1927 roku, s. 203.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 691.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 71.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 367.
  13. ↑ Wykaz notariuszów Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na dzień 1 października 1938. s. 11.
  14. ↑ Z dziejów nieszawskiej Ochotniczej Straży Pożarnej. „Strażak Pomorski”, s. 109, nr 8 z 1939. 
  15. ↑ Walne Zgromadzenie Izby Notarialnej na Okręg Sądu Apelacyjnego w Poznaniu. „Orędownik Wrzesiński”, s. 4, nr 8 z 20 stycznia 1934. 
  16. ↑ Z kraju i ze świata. Prezydium Rady Notarialnej na Okręg Sądu Apelacyjnego w Poznaniu. „Orędownik na Powiat Nowotomyski”, s. 2, nr 9 z 23 stycznia 1934. 
  17. ↑ Książka telefoniczna. [dostęp 2015-04-08].
  18. ↑ Edmund Kaczkowski. stevemorse.org. [dostęp 2017-07-13].
  19. ↑ Edmund Kaczkowski. stevemorse.org. [dostęp 2017-07-13].
  20. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZALESCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-07-13].
  21. ↑ Cmentarz Stare Powązki: PAWEŁ JAWORSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-07-13].
  22. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edmund_Kaczkowski&oldid=65414634”