Edmund Rubbra

Edmund Rubbra
Imię i nazwisko	Charles Edmund Rubbra
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1901 ; Northampton
Pochodzenie	angielskie
Data i miejsce śmierci	14 lutego 1986 ; Gerrards Cross
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor
	Odznaczenia

Charles Edmund Rubbra (ur. 23 maja 1901 w Northampton, zm. 14 lutego 1986 w Gerrards Cross^[1]^[2]) – brytyjski kompozytor.

Życiorys edytuj

Pochodził z rodziny robotniczej^[1]. Matka uczyła go gry na fortepianie^[3]. W wieku 14 lat przerwał naukę w szkole i rozpoczął pracę w fabryce, samodzielnie kontynuując edukację muzyczną^[3]. Jego talent zwrócił uwagę Cyrila Scotta i dzięki otrzymanemu stypendium rozpoczął w 1920 roku studia na University of Reading^[1]. W latach 1921–1925 uczył się w Royal College of Music w Londynie u Gustava Holsta (kompozycja) i R.O. Morrisa (kontrapunkt)^[1]^[3]. W czasie II wojny światowej służył w Royal Artillery (1941–1945)^[2]. Wykładowca Worcester College w Oksfordzie (1947–1968)^[1]^[2]^[4] oraz Guildhall School of Music and Drama w Londynie (1961–1974)^[1].

Członek Królewskiej Akademii Muzycznej^[1]. W 1955 roku otrzymał Cobbett Medal za zasługi w dziedzinie muzyki kameralnej^[1]. Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (1960)^[3]. Doktor honoris causa Durham University (1949), University of Leicester (1949) i University of Reading (1978)^[1].

Twórczość edytuj

Był tradycjonalistą, dystansującym się od współczesnych trendów w muzyce^[1]. Przywiązanie do tradycji przejawia się u Rubbry w pracy motywicznej i szerokim stosowaniu kontrapunktu^[1]. Harmonika w jego utworach jest przeważnie diatoniczna, modele rytmiczne nieskomplikowane^[1]. Pozostawił po sobie ponad 160 opusowanych dzieł, obejmujących większość tradycyjnych gatunków muzycznych^[1]. W swoich symfoniach nawiązywał do wzorców Beethovenowskich, przejawiających się w naczelnej roli pracy motywicznej i stosowanych modelach formalnych^[1]. W 1948 roku dokonał konwersji na katolicyzm, a ślady duchowych przeżyć kompozytora widoczne są w jego dziełach wokalnych^[1]^[4].

Był autorem prac Holst: A Monograph (Monako 1947), Counterpoint: A Survey (Londyn 1960) oraz Casella (1964)^[3].

Ważniejsze kompozycje edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[3])

Utwory orkiestrowe

11 symfonii (I 1937, II 1937 zrewid. 1950, III 1939, IV 1941, V 1948, VI 1954, VII 1956, VIII „Hommage à Teilhard de Chardin” 1958, IX „Sinfonia sacra” na sopran, baryton, chór i orkiestrę 1975, X „Sinfonia da camera” 1974, XI 1979)
Improvisations on Virginal Pieces by Giles Farnaby (1939)
Festival Overture (1947)
uwertura Resurgam (1975)
Canzona for Saint Cecilia na orkiestrę dętą (1981)
Sinfonietta na orkiestrę smyczkową (1985)
2 koncerty fortepianowe (I 1932, II 1956)
Double Fugue (1928)
Triple Fugue (1929)
Rapsodia na skrzypce i małą orkiestrę (1934)
Sinfonia concertante na fortepian i orkiestrę (1936)
Soliloquy na wiolonczelę i orkiestrę (1944)
Koncert altówkowy (1952)
Improvisations na skrzypce i orkiestrę (1956)
Koncert skrzypcowy (1959)

Utwory kameralne

4 kwartety smyczkowe (I 1933 zrewid. 1946, II 1950, III 1963, IV 1977)
Lyric Movement na kwartet smyczkowy i fortepian (1929)
suita The Buddha na flet, obój, skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1947)
2 tria fortepianowe (I 1950, II 1970)
Fantazja na 2 skrzypiec i fortepian (1925)
3 sonaty na skrzypce i fortepian (I 1925, II 1932, III 1968)
Sonata na wiolonczelę i fortepian (1946)
Sonata na obój i fortepian (1958)
Sonatina na flet prosty i klawesyn (1964)
Meditation na organy (1953)
Introduction, Aria and Fugue na fortepian lub klawesyn (1960)
Variations on Phrygian Theme na skrzypce (1961)
Improvisation na wiolonczelę (1966)
Transformations na harfę (1972)

Utwory fortepianowe

Prelude and Fugue on a Theme by Cyril Scott (1950)
Invention on the Name of Haydn (1981)
Fantasy Fugue (1982)

Utwory chóralne

Missa in honorem Sancti Dominici na chór a cappella (1948)
Lauda Sion na sopran, baryton i chór 7-głosowy (1960)
Psalm CXXII (1984)
The Morning Watch na chór i orkiestrę (1946)
In honorem Mariae matris Dei na sopran, alt, chór dziecięcy, chór mieszany i orkiestrę lub organy (1957)
In die et nocte canticum na chór i orkiestrę (1964)

Utwory sceniczne

opera The Shadow (Bee-Bee-Bei), libretto Thomas Sturge Moore (1933)
balet Prism (1938)

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 498. ISBN 978-83-224-0837-7.
↑ ^a ^b ^c Maggie Humphreys, Robert Evans: Dictionary of Composers for the Church in Great Britain and Ireland. London: Mansell Publishing, 1997, s. 296. ISBN 0-7201-2330-5.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3078. ISBN 0-02-865530-3.
↑ ^a ^b The Hutchinson Concise Dictionary of Music. London: Routledge, 2014, s. 561. ISBN 1-57958-178-1.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 498. ISBN 978-83-224-0837-7.

[dictionary-2] Maggie Humphreys, Robert Evans: Dictionary of Composers for the Church in Great Britain and Ireland. London: Mansell Publishing, 1997, s. 296. ISBN 0-7201-2330-5.

[baker-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3078. ISBN 0-02-865530-3.

[hutchinson-4] The Hutchinson Concise Dictionary of Music. London: Routledge, 2014, s. 561. ISBN 1-57958-178-1.

[1]

[2]

[3]

[4]