Edmund Szoka
Edmund Casimir Szoka (ur. 14 września 1927 w Grand Rapids, Michigan, zm. 20 sierpnia 2014[1] w Novi) – amerykański duchowny katolicki, arcybiskup Detroit, Gubernator Państwa Watykańskiego, kardynał.
| Kardynał prezbiter | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data i miejsce śmierci |
20 sierpnia 2014 | ||
| Gubernator Państwa Watykańskiego | |||
| Okres sprawowania |
1997–2006 | ||
| Przewodniczący Prefektury Spraw Ekonomicznych Stolicy Apostolskiej | |||
| Okres sprawowania |
1990–1997 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
5 czerwca 1954 | ||
| Nominacja biskupia |
11 czerwca 1971 | ||
| Sakra biskupia |
20 lipca 1971 | ||
| Kreacja kardynalska |
28 czerwca 1988 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Data konsekracji |
20 lipca 1971 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Życiorys edytuj
Pochodził z rodziny polskich emigrantów, syn Kazimierza i Marii z domu Wolgat. Pochodzili ze wsi Putna w parafii Kopciówka[2]. Studiował w kilku seminariach amerykańskich (Seminarium Św. Pawła w Grand Rapids, Seminarium Najświętszego Serca w Detroit, Międzydiecezjalnym Seminarium Św. Jana w Plymouth) oraz na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana w Rzymie (1957–1959). Przyjął święcenia kapłańskie 5 czerwca 1954 w Marquette. Pracował jako duszpasterz i sekretarz biskupa Saginaw, był również kapelanem bazy wojsk lotniczych. Po powrocie z uzupełniających studiów w Rzymie wykonywał obowiązki wikariusza generalnego i kanclerza diecezji Marquette. W listopadzie 1963 został obdarzony tytułem prałata honorowego Jego Świątobliwości.
11 czerwca 1971 roku został mianowany przez papieża Pawła VI biskupem Gaylord i przyjął sakrę biskupią 20 lipca 1971 z rąk kardynała Johna Deardena (arcybiskupa Detroit). 21 marca 1981 przeszedł na stolicę arcybiskupią Detroit. Uczestniczył w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie. W czerwcu 1988 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera Ss. Andrea e Gregorio al Monte Celio.
Od 1989 uczestniczył w pracach Komisji Kardynalskiej ds. badania Organizacyjnych i Ekonomicznych Problemów Stolicy Świętej. W styczniu 1990 przeszedł do pracy w Watykanie, objął funkcję prezydenta Prefektury Spraw Ekonomicznych Stolicy Świętej; w związku z nową funkcją zrezygnował z kierowania archidiecezją Detroit (kwiecień 1990, zastąpił go przyszły kardynał Adam Maida, dotychczasowy biskup Green Bay). Od października 1997 pełnił funkcję prezydenta Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego. Z funkcji tej złożył rezygnację w czerwcu 2006; papież Benedykt XVI rezygnację przyjął, ale z powierzeniem kardynałowi Szoka pełnienia obowiązków do połowy września 2006 (następcą został arcybiskup Giovanni Lajolo). Kardynał Szoka wielokrotnie reprezentował papieża Jana Pawła II w charakterze jego specjalnego wysłannika na uroczystościach religijnych i rocznicowych.
Brał udział w konklawe 2005, które wybrało papieża Benedykta XVI.
Do końca życia dobrze rozumiał i mówił po polsku[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Zmarł kard. Edmund Casimir Szoka. [dostęp 2014-08-21].
- ↑ Kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Kopciówce [online], slowo.grodnensis.by [dostęp 2021-03-24].
- ↑ Wywiad z kardynałem Szoką [online].
Bibliografia edytuj
- sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- Edmund Casimir Szoka [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-22] (ang.).