Edoardo Volterra
Edoardo Volterra (ur. 7 stycznia 1904 w Rzymie, zm. 19 lipca 1984 tamże) – włoski prawnik, specjalista w zakresie prawa rzymskiego.
| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: prawo rzymskie | |
| Profesura |
1933 |
| Doktor honoris causa Uniwersytet Jagielloński – 1964 | |
| nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet w Cagliari |
| Rektor Uniwersytetu Bolońskiego | |
| Odznaczenia | |
 
| |
W 1927 rozpoczął pracę jako wykładowca na Uniwersytecie w Cagliari. W 1929 przeniósł się na Uniwersytet w Parmie, w 1932 na Uniwersytet w Bolonii, gdzie w 1933 został profesorem zwyczajnym. 14 października 1938 będąc Żydem, został zmuszony do porzucenia pracy nauczycielskiej – po wejściu w życie antysemickiej ustawy o "obronie rasy". Przeniósł się do Egiptu, gdzie wykładał prawo cywilne i prawo rzymskie w Francuskiej Szkole Prawa. Wrócił do Włoch w 1942, na Uniwersytecie Bolońskim w 1945 został wybrany rektorem. Za udział w walkach wyzwoleńczych został odznaczony Srebrnym Medalem za Męstwo Wojskowe. Volterra zajmował się przede wszystkim prawem małżeńskim i osobowym. W 1973 został mianowany sędzią Sądu Konstytucyjnego jako sędzia pracował do 1982 roku[1].
Eduardo Volterra przyczynił się do rozwoju polsko-włoskiej współpracy naukowej i dydaktycznej. Otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[2] oraz w 1964 tytuł Doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Autor jednego z najlepszych podręczników prawa rzymskiego: Instituzioni di diritto privato romano
Przypisy
edytuj- ↑ Edoardo Volterra (j. włoski)
- ↑ Polskie odznaczenie państwowe dla profesora Edoarda Volterry. „Czasopismo Prawno-Historyczne”. PWN, t. 24/1972, s. 278