Edward A. Carter Jr.

amerykański żołnierz

Edward Allen Carter Jr. (ur. 26 maja 1916 w Los Angeles, zm. 30 stycznia 1963 tamże) – sierżant sztabowy US Army. Był jednym z siedmiu afroamerykańskich żołnierzy, którzy zostali nagrodzeni Medalem Honoru w dniu 13 stycznia 1997 roku przez prezydenta Billa Clintona[1]. Żołnierz Brygady im. Abrahama Lincolna w czasie hiszpańskiej wojny domowej.

Edward A. Carter Jr.
ilustracja
Sergeant First Class Sergeant First Class
Data i miejsce urodzenia

26 maja 1916
Los Angeles

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1963
Los Angeles

Przebieg służby
Siły zbrojne

Chińska Armia Narodowa
Brygady Międzynarodowe
 US Army

Główne wojny i bitwy

hiszpańska wojna domowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Medal Honoru (Stany Zjednoczone) Brązowa Gwiazda (Stany Zjednoczone) Purpurowe Serce (Stany Zjednoczone) Medal za Dobre Zachowanie Sił Lądowych (USA) Medal Amerykańskiej Służby Obronnej Medal Kampanii Amerykańskiej (USA) Medal Kampanii Europy-Afryki-Bliskiego Wschodu (USA) Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej (USA)

Życiorys edytuj

Carter urodził się w Los Angeles w Kalifornii w 1916 roku. Był synem misjonarzy, ojciec z pochodzenia był czarnoskórym Amerykaninem, matka pochodziła z Indii. Dorastał w Indiach, następnie jego rodzina przeniosła się do Szanghaju w Chinach. Podczas pobytu w Szanghaju, Carter uciekł z domu i wstąpił do armii Chińskiej Armii Narodowej walczącej przeciwko japońskiej inwazji. Musiał jednak opuścić armię ze względu na to że nie ukończył jeszcze 18 roku życia. W końcu dotarł do Europy i przyłączył się Brygady im. Abrahama Lincolna, która była jedną z Brygad Międzynarodowych wspierających legalny rząd Hiszpanii w walce z reżimem generała Franco w czasie hiszpańskiej wojny domowej.

Carter przystąpił do wojska amerykańskiego 26 września 1941 roku. W niecały rok, awansował na stopień sierżanta. Był członkiem Seventh Army Infantry Company Number 1 (tymczasowo), 56 Batalionu Piechoty i 12 Dywizji Pancernej niedaleko Spira w Niemczech. Brał udział w bitwie o Ardeny, które miało miejsce w zimie 1944-1945. W dniu 23 marca 1945 roku, Carter, gdy zbiornik czołgu w którym jechał został trafiony przez ogień wyrzutni rakiet, wyciągnął z niego trzech towarzyszy broni. Podczas tej akcji Carter został ranny pięcioma kulami. Rannych żołnierzy otoczyło ośmiu niemieckich żołnierzy, Carter zabił sześciu a pozostałych dwóch użył jako żywe tarcze. Pojmani Niemcy ujawnili ważne informacje o pozycjach wojsk niemieckich w regionie.

Zmarł w 1963 roku. Pośmiertnie otrzymał Medal Honoru w 1997 roku.

Odznaczenia edytuj

Na jego cześć, jego imieniem został nazwany jeden z okrętów floty USA „MV SSG EDWARD A. CARTER, JR. (T-AK 4544)”[2].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj