Edward Boyé
Edward Boyé (ur. 9 maja 1897 w Warszawie[1], zm. 11 sierpnia 1943 tamże[2]) – polski tłumacz, poeta i krytyk literacki.
| Data i miejsce urodzenia |
9 maja 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 sierpnia 1943 |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
Życiorys
edytujZałożyciel polskiej gałęzi rodu - Wilhelm - przybył na ziemie polskie z miejscowości Perleberg w Brandenburgii w pierwszej połowie XIX w.[3] Tutaj ożenił się z Polką – Katarzyną z d. Strzelecką. Był młynarzem, ale prawdopodobnie oprócz prowadzenia młyna, zajmował się także sprzedażą wytwarzanej przez siebie mąki. Z czasem się spolonizował. Jego potomkowie również zajmowali się młynarstwem, znacznie rozszerzając działalność. Rodzina należała do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.
Rodzicami Edwarda byli Wilhelm Karol i Jadwiga Emilia z d. Eberlein[3]. Ojciec był kupcem, miał sklep w Warszawie przy ul. Nowy Świat 45 – magazyn konfekcji męskiej i damskiej. Sprzedawał także porcelanę, wyroby skórzane i perfumeryjne. Był również właścicielem fabryczki rękawiczek. Zmarł, gdy Edward miał trzy lata[3].
Po zakończeniu pierwszych etapów edukacji Edward podjął studia i został absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskigo w Krakowie. Uzyskał także stopień doktora filozofii.
Redagował miesięcznik „Pro Arte et Studio”[4] przez pierwszych kilkanaście miesięcy jego istnienia. Zamieszczał w nim również swoje teksty. Publikował też w piśmie „Skamander”. 10 stycznia 1937 otrzymał nagrodę PEN Clubu za działalność przekładową dla tłumacza polskiego. Wyróżnienie dotyczyło przekładów literatury włoskiej i hiszpańskiej[5].
Został sportretowany jako Bove w powieści Zbigniewa Uniłowskiego Wspólny pokój wraz z drugą żoną. Jej postać została przedstawiona w dość niekorzystnym świetle.
Małżeństwa
edytujBył dwukrotnie żonaty. Na temat pierwszej żony – Anny Dytel – brak informacji poza tą, że była siostrą poety Zdzisława Dytla, jego kolegi z redakcji „Pro Arte et Studio”. Prawdopodobnie para się rozwiodła. Drugą żoną została Wanda Odolska, która po II wojnie światowej zyskała niechlubną sławę jako radiowa i prasowa piewczyni stalinizmu.
Wybrana twórczość
edytuj- Sandał skrzydlaty, wyd. Spółka Wydawnicza „Vita Nuova”, 1921 - tomik poezji
- U kolebki modernizmu – estetyczne poglądy na łamach krakowskiego „Życia”, wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, 1922
- Wielkie kurtyzany renesansowe, wyd. Towarzystwo Wydawnicze „Rój”, 1933
Przekłady
edytuj- Jak Nanna córeczkę swą Pippę na kurtyzanę kształciła, aut. Pietro Aretino, wyd. pol. 1923
- Mgła, aut. Miguel de Unamuno, wyd. pol. 1926
- Dekameron, aut. Giovanni Boccaccio
- Przedziwny hidalgo don Kichot z Manczy, aut. Miguel de Cervantes, wyd. pol. 1932
- Żywoty kurtyzan, aut. Pietro Aretino
- O łajdactwach męskich, aut. Pietro Aretino
- Życie snem, aut. Pedro Calderón de la Barca
- Mgła, aut. Miguel de Unamuno
- Dyktator współczesnej Portugalii – Salazar, aut. Antonio Ferro
- Mandragora, aut. Niccolò Machiavelli
- Sługa dwóch panów, aut. Carlo Goldoni
- Serce, aut. Edmund De Amicis, wyd. pol. 1936
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Alicja Szałagan: Słownik tłumaczy • Edward Boyé. Nowa Panorama Literatury Polskiej.
- ↑ Stanisław Jaworski, Mały Słownik Pisarzy Polskich, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1981, s.24, ISBN 83-214-0012-4
- ↑ a b c Edward Boyé, tłumacz, poeta i jego przodkowie. kimonibyli.pl. [dostęp 2024-03-01]. (pol.).
- ↑ Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 67.
- ↑ Nagroda PEN Clubu za tłumaczenie. „„Gazeta Lwowska””, s. 3, Nr 7 z 12 stycznia 1937.
Bibliografia
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- Tłumaczenia Edwarda Boyé w bibliotece Polona