Edward Gruszka
polski generał
Edward Jan Gruszka (ur. 13 października 1957[2] w Bielsku-Białej) – polski żołnierz w stopniu generała broni. 27 stycznia 2017 zakończył zawodową służbę wojskową i przeszedł w stan spoczynku.
.jpg)
| |
 generał broni w st. spocz.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 października 1957 r. |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
6 BDSz, 18 bdsz, PKW Syria (POLBATT), PKW Bośnia i Hercegowina, NORDPOLBDE, 25 BKPow, 2 KZ, PKW Irak, MND C-S, DWS, DWLąd, DOSZ, IWsp SZ |
| Stanowiska |
m.in. dowódca Wielonarodowej Dywizji Sił Stabilizacyjnych w Iraku, Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
doradca ministra obrony narodowej (2024– )[1] |
| Odznaczenia | |
                   
| |
Awanse edytuj
- generał brygady – 2002[3]
- generał dywizji – 2006[4]
- generał broni – 2010[5].
Wykształcenie edytuj
- Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Zmechanizowanych – 1980;
- Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów – 1985;
- Akademia Obrony Narodowej – 1991;
- Podyplomowe Studium Operacyjno-Strategiczne (AON), Warszawa – 2000.
Stanowiska edytuj
- dowódca plutonu rozpoznawczego – 6 Brygada Desantowo-Szturmowa;
- dowódca kompanii szturmowej – 6 Brygada Desantowo-Szturmowa;
- oficer operacyjny – 6 Brygada Desantowo-Szturmowa;
- szef sztabu – 18 Bielski Batalion Desantowo-Szturmowy;
- szef wydziału operacyjnego – 6 Brygada Desantowo-Szturmowa;
- szef sztabu – PKW Syria – POLBATT;
- dowódca – PKW Syria – POLBATT;
- dowódca – PKW Bośnia i Hercegowina;
- szef wydziału szkolenia bojowego – Krakowski Okręg Wojskowy;
- zastępca dowódcy – Brygada Nordycko-Polska w Bośni i Hercegowinie;
- dowódca – 25 Brygada Kawalerii Powietrznej;
- szef sztabu – 2 Korpus Zmechanizowany w Krakowie
- styczeń-lipiec 2004 dowódca polskiej brygady w Wielonarodowej Dywizji-Centrum Południe w Iraku
- styczeń-lipiec 2006 dowódca Wielonarodowej Dywizji-Centrum Południe w Iraku
- od 1 stycznia 2007 – Dowódca Wojsk Specjalnych
- od 5 listopada 2007 – dowódca 2 Korpusu Zmechanizowanego[6]
- Szef Sztabu – Zastępca Dowódcy Wojsk Lądowych[7]
- Dowódca Wojsk Lądowych p.o.[7]
- Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych (od 20 maja 2010 do 20 maja 2013)[8]
- Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych w Bydgoszczy (od 15 sierpnia 2013 do 04 marca 2016)[a]
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2006[9]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2004[10]
- Złoty Krzyż Zasługi – 2002[11]
- Wojskowy Krzyż Zasługi – nadanie 2011[12], dekoracja 2012[13]
- Gwiazda Iraku
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaka Instruktora Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych I klasy
- Odznaka pamiątkowa Dowództwa Wojsk Lądowych (nr 604) – 2009
- Odznaka pamiątkowa 25 BKPow
- Odznaka pamiątkowa 2 KZ
- Odznaka pamiątkowa Dowództwa Operacyjnego Sił Zbrojnych
- Odznaka pamiątkowa IWsp SZ
- Odznaka honorowa „Husarz Polski” (nr 10) – 2005
- Kordzik Honorowy Sił Zbrojnych RP – 2014[14]
- Odznaka absolwenta Podyplomowego Studium Operacyjno-Strategicznego AON
- Medal „Zasłużony dla Wojsk Inżynieryjnych” – 2013[15][16]
- Medal „Za zasługi dla Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ” – 2011[17]
- Krzyż „Pro Mari Nostro” (LMiR) – 2012[18][19]
- Medal Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego "Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis" – 2014[20]
- Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku
- Odznaka „Za wierną służbę pod sztandarami” – Bułgaria
- Medal Pamiątkowy 60. Rocznicy Zakończenia II Wojny Światowej – Słowacja
- Officer Legii Zasługi – Stany Zjednoczone
- Army Achievement Medal – Stany Zjednoczone
- Army Parachutist Badge (Master) – Stany Zjednoczone
- Odznaka / Wyróżnienie Ministerstwa Obrony Ukrainy – „Znak Honoru” – Ukraina
- Medal NATO za misję IFOR/SFOR (z okuciem „4”)
- Medal ONZ za misję UNDOF (z okuciem „3”)
Uwagi edytuj
- ↑ Mianowany przez Prezydenta RP (M.P. z 2013 r. poz. 771), odwołany z dniem 1 stycznia 2014 (M.P. z 2014 r. poz. 35) i ponownie powołany z dniem 1 stycznia 2014 – tym razem przez Ministra Obrony Narodowej. W wyniku zmiany tzw. "ustawy pragmatycznej" IWsp SZ przeszedł spod podległości Szefowi SG WP pod DG RSZ, a jego szefa powołuje nie prezydent, lecz minister.
Przypisy edytuj
- ↑ Znani generałowie doradzają ministrowi. Kosiniak-Kamysz rozmawiał z gen. Andrzejczakiem. rp.pl. [dostęp 2024-02-02].
- ↑ Awanse generalskie z okazji Święta Wojska Polskiego. Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, 2010-08-13. [dostęp 2010-08-15]. (pol.).
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 37, poz. 584
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 9, poz. 120
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 65, poz. 834
- ↑ Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: 2008, s. 215.
- ↑ a b DWL – serwis informacyjny Dowództwa Wojsk Lądowych. [dostęp 2021-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-11-18)].
- ↑ nominacja na Dowódcę Operacyjnego SZ
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 76, poz. 766 – pkt 1.
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 10, poz. 189 – pkt 1.
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 55, poz. 753 – pkt 53.
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 103, poz. 1034 – pkt 12.
- ↑ 8. rocznica utworzenia Dowództwa Operacyjnego SZ. mon.gov.pl, 2012-07-02. [dostęp 2014-10-30].
- ↑ Wojskowy wymiar patriotyzmu. dgrsz.mon.gov.pl, 2014-11-07. [dostęp 2014-11-09].
- ↑ Święto Wojsk Inżynieryjnych - Dzień Sapera. archiwalny.mon.gov.pl, 2013-04-16. [dostęp 2014-10-30].
- ↑ Zasłużeni dla Wojsk Inżynieryjnych. aon.edu.pl, 2013-04-16. [dostęp 2014-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-30)].
- ↑ Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych gen. broni Edward Gruszka przyjął delegację Zarządu Głównego SKMP ONZ. skmponz.pl, 2011-12-06. [dostęp 2014-12-12].
- ↑ KRZYŻ „PRO MARI NOSTRO” DLA DOWÓDCY OPERACYJNEGO SZ. archiwumdo.wp.mil.pl, 2012-02-29. [dostęp 2014-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-24)].
- ↑ Krzyż Pro Mari Nostro. lmir.pl. [dostęp 2014-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-30)].
- ↑ Z wdzięczności za gotowość obrony. iwspsz.wp.mil.pl, 2014-03-24. [dostęp 2014-10-30].
Bibliografia edytuj
- Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 215. ISSN 1734-2317.