Edward Jancarz

	Edward Jancarz
	Edward Jancarz
Data i miejsce; urodzenia	20 sierpnia 1946; Gorzów Wielkopolski
Data i miejsce; śmierci	11 stycznia 1992; Gorzów Wielkopolski
Pseudonim	Eddy, Ed, Jings
Kariera
; 1965-1986; ; 1977-1982	Liga polska; Stal Gorzów; Liga brytyjska; Wimbledon Dons
Dorobek medalowy
	Mistrzostwa świata
	Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Jancarz (ur. 20 sierpnia 1946 w Gorzowie Wielkopolskim, zm. 11 stycznia 1992 tamże) – polski żużlowiec i trener żużlowy, wielokrotny reprezentant Polski, drużynowy mistrz świata, zawodnik Stali Gorzów Wielkopolski.

Edward Jancarz w barwach Stali Gorzów

Dom w którym mieszkał do końca życia

Pomnik Edwarda Jancarza w Gorzowie Wlkp.

Pomnik często bywa przystrajany przez kibiców

Grób na cmentarzu komunalnym w Gorzowie Wlkp.

Spis treści

1 Kariera sportowa
2 Osiągnięcia
- 2.1 Drużynowe Mistrzostwa Polski - Sezon Zasadniczy Najwyższej Klasy Rozgrywkowej^[2]
3 Inne ważniejsze turnieje
4 Przypisy
5 Linki zewnętrzne

Kariera sportowaEdytuj

Na arenie międzynarodowej dziesięciokrotnie uczestniczył w finałach indywidualnych mistrzostw świata (w latach 1968-1969, 1973-1977, 1981-1982). Najlepsze miejsce zajął w swoim pierwszym starcie – w 1968 w Göteborgu zdobył 11 punktów i po biegu dodatkowym zdobył brązowy medal. Siedmiokrotnie reprezentował Polskę w finałach mistrzostw świata par, zdobywając cztery medale tych rozgrywek: srebrny w 1975 z Piotrem Bruzdą oraz srebrny w 1980 i dwa brązowe w 1979 i 1981 z Zenonem Plechem.

Sześciokrotnie stawał na podium indywidualnych mistrzostw Polski: dwukrotnie zdobywał tytuł mistrzowski (1975, 1983), raz zdobył srebro (1974), a trzykrotnie był trzeci (1968, 1976, 1981). Również sześciokrotnie zajmował miejsca na podium turniejów o „Złoty Kask” (I miejsce w latach 1969, 1972, 1975; II miejsce w 1973 i 1976 oraz III miejsce w 1974). Jeszcze jako junior, w 1967 roku zdobył „Srebrny Kask”.

Przez całą karierę sportową związany był z macierzystym klubem – Stalą Gorzów. Karierę zakończył organizując w Gorzowie Wielkopolskim turniej pożegnalny w 1986 roku. Następnie próbował swoich sił jako trener, współpracując ze Stalą i KKŻ Krosno, był także przez krótki czas trenerem kadry narodowej.

Zmarł 11 stycznia 1992 roku. Podczas kłótni domowej (po zakończeniu kariery często nadużywał alkoholu) został śmiertelnie ugodzony nożem przez drugą żonę, Katarzynę^[1]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim.

Od 1992 w Gorzowie Wlkp. rozgrywany jest coroczny Memoriał im. Edwarda Jancarza. Jego imię nosi gorzowski stadion żużlowy oraz jedna z gorzowskich ulic.

Jancarz jest pierwszym żużlowcem na świecie, któremu postawiono pomnik. Uroczyste odsłonięcie nastąpiło w grudniu 2005 roku w Gorzowie Wielkopolskim.

OsiągnięciaEdytuj

Indywidualne mistrzostwa świata

1968 – Göteborg – 3 miejsce – 11+3 pkt → wyniki
1969 – Wembley – 6 miejsce – 9 pkt → wyniki
1973 – Chorzów – 11 miejsce – 6 pkt → wyniki
1974 – Göteborg – jako rezerwowy – 1 pkt → wyniki
1975 – Wembley – 12 miejsce – 4 pkt → wyniki
1976 – Chorzów – 12 miejsce – 5 pkt → wyniki
1977 – Göteborg – 13 miejsce – 4 pkt → wyniki
1979 – Chorzów – 9 miejsce – 7 pkt → wyniki
1981 – Wembley – 12 miejsce – 5 pkt → wyniki
1982 – Los Angeles – 10 miejsce – 7 pkt. → wyniki
1984 – Göteborg – awansował do finału IMŚ, ale w nim nie wystąpił → wyniki

Drużynowe mistrzostwa świata

1968 – Londyn – 3 miejsce – 6 pkt → wyniki
1969 – Rybnik – 1 miejsce – 11 pkt → wyniki
1971 – Wrocław – 3 miejsce – 4 pkt → wyniki
1973 – Londyn – 4 miejsce – 2 pkt → wyniki
1975 – Norden – 4 miejsce – 1 pkt → wyniki
1976 – Londyn – 2 miejsce – 9 pkt → wyniki
1977 – Wrocław – 2 miejsce – 10 pkt → wyniki
1978 – Landshut – 3 miejsce – 6+3 pkt → wyniki
1980 – Wrocław – 3 miejsce – 3 pkt → wyniki

Mistrzostwa świata par

1974 – Manchester – 5 miejsce – 6 pkt → wyniki
1975 – Wrocław – 2 miejsce – 15 pkt → wyniki
1976 – Eskilstuna – 7 miejsce – 7 pkt → wyniki
1978 – Chorzów – 5 miejsce – 13 pkt → wyniki
1979 – Vojens – 3 miejsce – 13 pkt → wyniki
1980 – Krško – 2 miejsce – 15 pkt → wyniki
1981 – Chorzów – 3 miejsce – 15 pkt → wyniki

Indywidualne mistrzostwa Polski

1968 – Rybnik – 3 miejsce – 12+2 pkt → wyniki
1969 – Rybnik – jako rezerwowy – nie startował → wyniki
1971 – Rybnik – 7 miejsce – 8 pkt → wyniki
1973 – Rybnik – 4 miejsce – 10 pkt → wyniki
1974 – Gorzów Wielkopolski – 2 miejsce – 13+3 pkt → wyniki
1975 – Częstochowa – 1 miejsce – 15 pkt → wyniki
1976 – Gorzów Wielkopolski – 3 miejsce – 11 pkt → wyniki
1980 – Leszno – 4 miejsce – 13+1 pkt → wyniki
1981 – Leszno – 3 miejsce – 12+3 pkt → wyniki
1982 – Zielona Góra – 4 miejsce – 11 pkt → wyniki
1983 – Gdańsk – 1 miejsce – 13 pkt → wyniki

Mistrzostwa Polski par klubowych

1974 – Bydgoszcz – 2 miejsce – 14 pkt → wyniki
1976 – Gdańsk – 1 miejsce – 14 pkt → wyniki
1978 – Chorzów – 1 miejsce – 16 pkt → wyniki
1983 – Zielona Góra – 3 miejsce – 9 pkt → wyniki
1984 – Toruń – 2 miejsce – 8 pkt → wyniki

Złoty Kask

1969 – 8 rund – 1 miejsce – 79 pkt → wyniki
1972 – 8 rund – 1 miejsce – 80 pkt → wyniki
1973 – 8 rund – 2 miejsce – 67 pkt → wyniki
1974 – 8 rund – 3 miejsce – 44 pkt → wyniki
1975 – 8 rund – 1 miejsce – 73 pkt → wyniki
1976 – 4 rundy – 2 miejsce – 49 pkt → wyniki
1983 – Leszno – 4 miejsce – 10 pkt → wyniki
1984 – Wrocław – 7 miejsce – 9 pkt → wyniki

Srebrny Kask

1967 – 5 rund – 1 miejsce – 55 pkt → wyniki

Drużynowe Mistrzostwa Polski - Sezon Zasadniczy Najwyższej Klasy Rozgrywkowej^[2]Edytuj

Sezon	Klub	Miejsce	Liga	Średnia/bg	Średnia/mc	Pkt	Bonusy	Razem	Komplety	Biegi	Mecze
1965	Stal Gorzów Wlkp.		1 Liga	0,500	1,000	1 (74)	0	1 (74)	0	2	1
1966	Stal Gorzów Wlkp.		1 Liga	1,429 (31)	3,286 (41)	23 (48)	7	30 (48)	0	21	7
1981	Stal Gorzów Wlkp.		1 Liga	2,514 (2)	11,125 (8)	178 (8)	3	181 (11)	4	72	16
1982	Stal Gorzów Wlkp.		1 Liga	2,612 (2)	10,500 (15)	126 (27)	2	128 (32)	2	49	12
1983	Stal Gorzów Wlkp.		1 Liga	2,477 (7)	11,333 (12)	204 (9)	14	218 (6)	4 - (3 pł.)	88	18
1984	Stal Gorzów Wlkp.		1 Liga	2,340 (10)	11,300 (9)	113 (32)	4	117 (34)	1 - (1 pł.)	50	10
1985	Stal Gorzów Wlkp.	8	1 Liga	1,984 (20)	6,882 (32)	117 (27)	8	125 (30)	0	63	17