Edward Kaźmierczak
Edward Kaźmierczak (ur. 6 października 1908 w Łodzi, zm. 6 marca 2002 w Łodzi) – przewodniczący Prezydium Rady Narodowej Miasta Łodzi od 24 maja 1956 do 29 kwietnia 1971.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przewodniczący Rady Narodowej miasta Łodzi | |
| Okres |
od 25 maja 1956 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys edytuj
Pochodził ze stosunkowo dobrze sytuowanej rodziny robotniczej o lewicowych tradycjach politycznych. W 1926 ukończył Państwową Szkołę Handlową. Pracował w oddziale łódzkim Banku Związków Spółek Zarobkowych. Następnie po odbyciu jednorocznej ochotniczej służby wojskowej podjął pracę w Izbie Skarbowej w Łodzi. W 1937 wrócił do Banku Związków Spółek Zarobkowych. Wiosną 1939 został zmobilizowany i wcielony do 37 Pułku Piechoty w Kutnie]. W czasie II wojny światowej brał udział w bitwie nad Bzurą. Do Łodzi na stałe powrócił jesienią 1940 i do końca wojny pracował w firmie transportowej. W okresie Drugiej Rzeczypospolitej i wojny pomimo swych lewicowych i socjalistycznych sympatii nie był czynny politycznie.
W lutym 1945 zatrudnił się na krótko w oddziale łódzkim NBP, w marcu pracował w Centrali Zjednoczenia Przemysłu Pończoszniczego w Łodzi, a od sierpnia 1945 do połowy 1946 w Jeleniej Górze jako dyrektor w Fabryce Wyrobów Dzianych. Po powrocie do Łodzi pracował w kilku fabrykach włókienniczych. W 1948 r. podjął studia na Wydziale Prawa UŁ, które ukończył w 1960. W latach 1950–1951 był zatrudniony w Warszawie w Departamencie Zatrudnienia i Płac Ministerstwa Przemysłu Lekkiego, a w latach 1951–1956 był dyrektorem generalnym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Dziewiarskiego.
24 maja 1956 objął funkcję przewodniczącego Prezydium Rady Narodowej Miasta Łodzi. Na tym stanowisku pozostał do 29 kwietnia 1971. Równocześnie został członkiem Egzekutywy Komitetu Łódzkiego PZPR, a na IV Zjeździe PZPR został wybrany na zastępcę członka Komitetu Centralnego PZPR. Należał m.in. do ścisłego grona inicjatorów założenia, a później najbardziej czynnych działaczy Towarzystwa Przyjaciół Łodzi.
W początku lat siedemdziesiątych zrezygnował z udziału w życiu politycznym i przeszedł na emeryturę. Pochowany został na cmentarzu rzymskokatolickim św. Anny na Zarzewie.
Odznaczenia edytuj
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1964)[1]
Przypisy edytuj
- ↑ Lista odznaczonych [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 20 lipca 1964, s. 2.
Bibliografia edytuj
- Joanna Podolska, Przemysław Waingertner, Prezydenci miasta Łodzi, „Łódzkie Towarzystwo Naukowe”, 2008.
- Monika Pawlak, Edward Kaźmierczak prawnik, „Polska The Times Dziennik Łódzki – Kocham Łódź”, Łódź, 20 maja 2011, s. 7, ISBN 83-908528-2-9.