Edward Pietrzyk
Edward Pietrzyk (ur. 3 listopada 1949 w Rawie Mazowieckiej, zm. 5 maja 2021) – generał broni Wojska Polskiego, dowódca Wojsk Lądowych (2000–2006), ambasador nadzwyczajny i pełnomocny RP w Republice Iraku i Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej, Komandor Orderu Odrodzenia Polski z Gwiazdą.
| ||
| ||
 generał broni
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 3 listopada 1949 Rawa Mazowiecka | |
| Data śmierci | 5 maja 2021[1] | |
| Przebieg służby | ||
| Siły zbrojne |  Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
| |
| Stanowiska | szef Zarządu Strategiczno-Operacyjnego Sztabu Generalnego, dowódca Wojsk Lądowych | |
| Późniejsza praca | ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Iraku i następnie w KRLD | |
| Odznaczenia | ||
             
| ||
ŻyciorysEdytuj
WykształcenieEdytuj
W okresie od 1967 do 1971 roku studiował na Wydziale Elektromechanicznym Wojskowej Akademii Technicznej im. gen. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie. Był również absolwentem Wojskowej Akademii Artylerii[potrzebny przypis] ZSRR (1977–1980, ze Złotym Medalem) oraz Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR (1989–1990, z wyróżnieniem). W latach 1997–1998 odbył studia podyplomowe na Narodowym Uniwersytecie Obrony Stanów Zjednoczonych w Waszyngtonie.
Służba wojskowaEdytuj
Na pierwsze stanowisko – dowódcy plutonu – został skierowany do 2 Pomorskiej Brygady Artylerii w Choszcznie. W 1980 roku objął stanowisko starszego oficera w Oddziale Operacyjno-Rozpoznawczym Szefostwa Wojsk Rakietowych i Artylerii Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie, a następnie wyznaczono go starszym oficerem operacyjnym w Dowództwie 2 Pomorskiej Brygady Artylerii. W latach 1981–1985 był kolejno doradcą szefa Wojsk Rakietowych i Artylerii MON oraz szefem Sztabu 23 Brygady Artylerii Armat w Zgorzelcu. W 1990 roku został zastępcą dowódcy Wojsk Rakietowych i Artylerii MON, a w 1991 roku rozpoczął służbę w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w Warszawie. Początkowo zajmował stanowiska zastępcy szefa Zarządu Operacyjnego i szefa Zarządu Operacyjnego. Od 1992 do 1996 roku kierował Zarządem I Operacyjno-Strategicznym. W 1998 został pełnomocnikiem ministra obrony narodowej ds. utworzenia Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego. W 1999 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego w Szczecinie. W latach 2000–2006 był dowódcą Wojsk Lądowych. Brał udział w przygotowaniu narodowej doktryny obronnej i polskiej części programu Partnerstwo dla Pokoju, uczestniczył w pracach nad reorganizacją Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Służba dyplomatycznaEdytuj
16 marca 2007 roku sejmowa Komisja Spraw Zagranicznych pozytywnie zaopiniowała jego kandydaturę, a miesiąc później prezydent Lech Kaczyński mianował go ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Iraku[2]. 3 października 2007 roku ambasador Pietrzyk został poważnie ranny w wyniku zamachu terrorystycznego na ulicach Bagdadu. Pomocy polskiemu ambasadorowi udzielili ludzie z Blackwater, za co zostali odznaczeni medalami. Z Iraku przetransportowano go do Niemiec, skąd 5 października trafił do Polski. Do 9 listopada przebywał w Centrum Leczenia Ciężkich Oparzeń w Gryficach. Po wyjściu ze szpitala powrócił na placówkę dyplomatyczną, z której został odwołany przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z dniem 31 sierpnia 2008[3][4].
24 listopada 2009 roku mianowany ambasadorem w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej[5], gdzie 5 lat później na tym stanowisku zastąpił go Krzysztof Ciebień[6].
Został pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach[7].
AwanseEdytuj
- generał brygady – 1993
- generał dywizji – 1996
- generał broni – 2001[8]
Odznaczenia i wyróżnieniaEdytuj
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2007)[9]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1999)[10]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Medal „Milito Pro Christo”[11]
- Odznaka Honorowa „Bene Merito” – 2010[12]
- Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- Commander Legii Zasługi (Stany Zjednoczone)
- Laureat Buzdyganów
- Wpis do Księgi Honorowej Ministra Obrony Narodowej
PrzypisyEdytuj
- ↑ Zmarł generał Edward Pietrzyk (pol.). wyborcza.pl. [dostęp 2021-05-06].
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 31, poz. 343.
- ↑ PAP, SS, Ambasador Pietrzyk wróci do Iraku – Kraj, Wprost 24, 2007-11-22 [dostęp 2007-12-12].
- ↑ M.P. z 2008 r. nr 70, poz. 630.
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 81, poz. 1013.
- ↑ M.P. z 2014 r. nr 0000, poz. 862.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 28, poz. 459.
- ↑ M.P. z 2008 r. nr 16, poz. 168.
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 2, poz. 35.
- ↑ Komenda Główna Straży Granicznej Czwarta rocznica ingresu Biskupa Polowego WP i SG gen. dyw. prof. dr hab. Tadeusza Płoskiego.
- ↑ Uroczystość wręczenia odznaczeń państwowych z okazji Dnia Służby Zagranicznej. msz.gov.pl, 17 listopada 2010. [dostęp 17 listopada 2010]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-05)].
BibliografiaEdytuj
- Płk dr Mariusz Jędrzejko, mjr dr Mariusz Krogulski, ppłk mgr inż. Marek Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989–2002) – Von Borowiecky, Warszawa 2002, ISBN 83-87689-46-7.