Edward Skowroński

Edward Skowroński (ur. 9 września 1887 w Tarnowie, zm. 12 października 1966 w Krakowie) – polski prawnik, urzędnik konsularny.

Edward Prus Skowroński

Data i miejsce urodzenia	9 września 1887 Tarnów
Data i miejsce śmierci	12 października 1966 Kraków
Kierownik Agencji Konsularnej RP w Elblągu
Okres	od 1922 do 1923
Kierownik Konsulatu RP w Harbinie
Okres	od 1930 do 1931
Poprzednik	Konstanty Symonolewicz
Następca	James Douglas
Odznaczenia

Grób Edwarda Skowrońskiego na cmentarzu Rakowickim

Życiorys

Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej w cesarskiej i królewskiej Armii, w charakterze jednorocznego ochotnika został mianowany na stopień kadeta rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1908 i przydzielony w rezerwie do 11 Dywizjonu Artylerii Konnej we Lwowie. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1910 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej. W szeregach macierzystego dywizjonu wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913), a później walczył na frontach I wojny światowej. Na stopień porucznika został awansowany ze starszeństwem z 1 lutego 1916. W 1916 jego oddział został przemianowany na Dywizjon Artylerii Konnej Nr 4, a dwa lata później na Pułk Artylerii Polowej Nr 4 K.

7 listopada 1918 służył w 3 Batalionie Strzelców Sanockich. 20 grudnia 1918 został reklamowany z Wojska Polskiego. Od 20 lipca 1920 oficer w Dowództwie Frontu Północnego, a od 15 sierpnia tego roku szef Oddziału I Sztabu 2 Dywizji Jazdy. 1 września 1920 został przeniesiony do 108 pułku ułanów na stanowisko dowódcy plutonu karabinów maszynowych. Od 1 listopada 1920 dowodził w tym pułku szwadronem karabinów maszynowych i dywizjonem. Od 15 lutego do 20 kwietnia 1921 pełnił funkcję adiutanta pułku, a od 22 kwietnia tego roku ponownie dowodził szwadronem karabinów maszynowych. 1 czerwca 1921 w dalszym ciągu pełnił służbę w macierzystym oddziale, który został przemianowany na 20 pułku ułanów.

Pełnił służbę w polskiej służbie konsularnej, m.in. wicekonsula RP w Elblągu (1922-1923), kierownika Delegacji RP w Harbinie (1930-1931).

W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas w grupie oficerów rezerwy „powyżej 40 roku życia”.

W 1945 był komisarzem Muszyny.

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera T).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami
• Krzyż Wojskowy Karola
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Jan Czapliński. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.87 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-06].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Wojciech Skóra: Organizacja i pierwszy okres działalności polskich konsulatów w Harbinie i Władywostoku w latach 1920–1924, [w:] Andrzej Furier: Polskie ślady na Dalekim Wschodzie. Polacy w Harbinie, Książnica Pomorska Szczecin, 2008, ISBN 978-83-87879-73-0
• Tadeusz Suchorowski: Zarys historji wojennej 20-go Pułku Ułanów imienia Króla Jana III Sobieskiego. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.