Edward Skrzypczak
Edward Jacek Skrzypczak (ur. 13 października 1936 w Poznaniu, zm. 12 lutego 2023 tamże[1]) – działacz partyjny w czasach PRL, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu.
Syn Józefa i Jadwigi, członek PZPR od roku 1960, członek ZMP, słuchacz Wieczorowego Uniwersytetu Marksizmu-Leninizmu (1967–1968). Pracował w Zakładach Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. Od 1 listopada 1980 do 25 czerwca 1981 I sekretarz Komitetu Zakładowego PZPR w ZHC, a potem – Komitetu Wojewódzkiego PZPR w tym mieście. We wrześniu 1981 został członkiem Komisji KC PZPR powołanej dla wyjaśnienia przyczyn i przebiegu konfliktów społecznych w dziejach Polski Ludowej[2].
Uznawany za zwolennika liberalnej linii w PZPR[3][4], po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego w 1981, w czerwcu (lub październiku) 1982 odwołany – jako jeden z dwóch I sekretarzy Komitetów Wojewódzkich PZPR w Polsce, obok Tadeusza Fiszbacha w Gdańsku – ze stanowiska w Komitecie Wojewódzkim. Pretekstem miała być sprawa korupcyjna, w którą zamieszany był rzekomo ówczesny poznański komendant wojewódzki Milicji Obywatelskiej Henryk Zaszkiewicz, a którą wykrył Skrzypczak. Sprawę komendanta wyciszono, a Skrzypczaka odwołano z KW i wysłano do Nigerii, gdzie przez kilka lat pracował jako inżynier w spółce polsko-nigeryjskiej. Następne kilkanaście lat przepracował także za granicą, w prywatnej firmie wytwarzającej piankę poliuretanową, a do Polski wrócił w 2003. Pracę znalazł w firmie budowlanej w Starogardzie Gdańskim,
W 2005 miał kandydować (w okręgu 38 w Poznaniu) do Senatu z listy SLD, ale w ostatniej chwili został z listy kandydatów wykreślony[5]; wiosną 2007 założył Obywatelski Ruch Obrony gen. Jaruzelskiego „Przeciw Bezprawiu”.
Przypisy edytuj
- ↑ Natalia Krawczyk, Nie żyje Edward Skrzypczak. Pierwszy sekretarz wojewódzki KC PZPR. Miał 87 lat [online], Głos Wielkopolski, 13 lutego 2023 [dostęp 2023-02-13] (pol.).
- ↑ "Trybuna Robotnicza", nr 177 (11.529), 4-6 września 1981, s. 2
- ↑ Wojciech Roszkowski: Aktyw na ostatnim odcinku, Gazeta Wyborcza, 20.9.2006
- ↑ Wojciech Roszkowski, „Najnowsza historia Polski 1980–2002”. Ciąg dalszy... [online], Onet.pl [zarchiwizowane z adresu 2005-01-21].
- ↑ Marcin Rogoziński, Następcy tronu, „Gazeta Poznańska”, Wirtualna Polska, 26 sierpnia 2005 [zarchiwizowane z adresu 2005-11-23].
Bibliografia edytuj
- Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2008-11-08].
- Maciej Mikołajczyk, Ruch Generała, „NIE”, 34/2008, nie.com.pl [dostęp 2008-11-08] [zarchiwizowane z adresu 2008-09-12].