Edward Steuermann

amerykański pianista żydowskiego pochodzenia

Edward Steuermann, też Eduard (ur. 18 czerwca 1892 w Samborze, zm. 11 listopada 1964 w Nowym Jorku)[1][2]amerykański pianista, pedagog i kompozytor żydowskiego pochodzenia.

Edward Steuermann
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1892
Sambor

Pochodzenie

żydowskie

Data i miejsce śmierci

11 listopada 1964
Nowy Jork

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

pianista, pedagog, kompozytor

Życiorys

edytuj

W latach 1904–1910 studiował grę fortepianową u Viléma Kurza w konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie oraz w latach 1911–1912 u Ferruccia Busoniego w Berlinie. Następnie przez dwa lata studiował kompozycję pod kierunkiem Arnolda Schönberga, z którym pozostawał później w długoletniej przyjaźni[1][2][3].

W 1938 wyjechał do Stanów Zjednoczonych[2], w 1944 otrzymał amerykańskie obywatelstwo[4].

Kariera pianistyczna

edytuj

Specjalizował się w wykonawstwie muzyki kompozytorów z kręgu wiedeńskiej szkoły dodekafonicznej[1][5]. Od 1912 grał pierwsze wykonania całej muzyki fortepianowej Schönberga[4]. Brał także udział w prawykonaniach jego utworów kameralnych i orkiestrowych, m.in. Pierrota lunaire (Berlin, 1912), Suity op. 29 (Paryż, 1927), Koncertu fortepianowego op. 42 (Nowy Jork, 1944)[1][2]. Był prawykonawcą utworów Albana Berga: Koncertu kameralnego (Berlin, 1927) oraz Antona Weberna: Kwartetu op. 22 (Wiedeń, 1931) i Koncertu op. 24 (Praga, 1935)[1]. W latach 1918–1921, będąc czołowym pianistą założonego przez Schönberga w Wiedniu Stowarzyszenia Prywatnych Wykonań Muzycznych, przybliżył wiedeńskim miłośnikom nowej muzyki utwory Aleksandra Skriabina i młodych kompozytorów francuskich[1][2].

W 1952 otrzymał medal Schönberga, najwyższe odznaczenie przyznawane przez Międzynarodowe Towarzystwo Muzyki Współczesnej (ISCM)[1][2].

Był nie tylko wykonawcą nowej muzyki, ale też wybitnym interpretatorem repertuaru klasycznego; jego recitale Beethovenowskie w Nowym Jorku na początku lat 50. stały się wydarzeniami artystycznymi[1][2]. Dużo koncertował w Europie i USA, jako solista, kameralista i z orkiestrami pod kierunkiem takich słynnych dyrygentów jak m.in. Ernest Ansermet, Fritz Busch, Otto Klemperer, Artur Rodziński, Leopold Stokowski i Hermann Scherchen[4].

Działalność pedagogiczna

edytuj

Był nauczycielem we lwowskiej szkole muzycznej im. I.J. Paderewskiego[3][6] i profesorem w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie (1932–1936)[a][3][5]. Jednocześnie prowadził kursy mistrzowskie m.in. w Wiedniu, Salzburgu (Mozarteum), Pradze, a po II wojnie światowej w Darmstadzie (Kursy Nowej Muzyki)[2] i w Izraelu[3][6]. W latach 1948–1963 był profesorem w konserwatorium w Filadelfii, a w latach 1952–1964 prowadził klasę fortepianu w nowojorskiej Juilliard School[2][5][6].

Wśród jego uczniów byli Theodor Adorno, Alfred Brendel, Joseph Kalichstein, Russell Sherman, Lili Kraus, Moura Lympany, Maria Bilińska-Riegerowa, Leopold Münzer, Jakub Gimpel i inni[2][5][6].

Twórczość

edytuj

W jego kompozycjach, często atonalnych i serialnych, wyczuwalne są wpływy Skriabina i Debussy’ego[2].

Komponował pieśni, muzykę chóralną, fortepianową, kameralną, w tym 7 walców na kwartet smyczkowy (1946), Trio fortepianowe (1954), Improvisation und Allegro na skrzypce i fortepian (1955), Diary na kwartet smyczkowy (1961) oraz utwory na orkiestrę, w tym Wariacje (1958) i Suitę na orkiestrę kameralną (1964)[2][6].

Dokonał też transkrypcji fortepianowej Symfonii kameralnej op. 9 Schönberga oraz transkrypcji na 3 fortepiany pieśni Wohina? Schuberta[2].

  1. Zdaniem Janusza Zatheya Steuermann w latach 1932–1936 nie nauczał w krakowskim konserwatorium tylko w szkole muzycznej Żydowskiego Towarzystwa Muzycznego, założonego przez Różę Arnold-Hersztajn i Helenę Landau[6].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h Zathey 2007 ↓, s. 102.
  2. a b c d e f g h i j k l m   Michael Steinberg: Steuermann, Edward [Eduard]. [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2001-01-20. [dostęp 2020-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)]. via Oxford University Press. (ang.).
  3. a b c d Błaszczyk 2014 ↓, s. 233.
  4. a b c Edward Steuermann, Musician, Associate of Schoenberg, Is Dead. [w:] New York Times [on-line]. 1964-11-13. [dostęp 2020-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)]. (ang.).
  5. a b c d Chodkowski 1995 ↓, s. 844.
  6. a b c d e f Zathey 2007 ↓, s. 103.

Bibliografia

edytuj
  • Janusz Zathey: Steuermann Edward. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 10: Sm–Ś część biograficzna. Kraków: PWM, 2007, s. 102-103. ISBN 978-83-224-0866-7. (pol.).
  • Leon Tadeusz Błaszczyk: Żydzi w kulturze muzycznej ziem polskich w XIX i XX wieku. Słownik biograficzny. Warszawa: Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce, 2014, s. 233. ISBN 978-83-939735-1-4. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj