Eetu Nousiainen

fiński skoczek narciarski

Eetu Aapeli Nousiainen[3] (ur. 29 kwietnia 1997 w Kuopio[4]) – fiński skoczek narciarski, zawodnik klubu Puijon Hiihtoseura. Olimpijczyk (2018). Uczestnik igrzysk europejskich (2023), mistrzostw świata seniorów (2019, 2021 i 2023) oraz światowego czempionatu w lotach narciarskich (2018, 2020 i 2022), trzykrotnie brał udział w mistrzostwach świata juniorów (2015–2017). Medalista mistrzostw kraju.

Eetu Nousiainen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1997
Kuopio

Klub

Puijon Hiihtoseura

Wzrost

184 cm[1]

Reprezentacja

 Finlandia

Debiut w PŚ indywidualnie

16 marca 2017 w Trondheim (49. miejsce)

Debiut w PŚ drużynowo

18 marca 2017 w Vikersund (10. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

10 grudnia 2017 w Titisee-Neustadt (25. miejsce)

Rekord życiowy

223,5 m na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie (18 marca 2022)[2]

Przebieg kariery

edytuj

W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych przez FIS zadebiutował w sierpniu 2014, plasując się w piątej i czwartej dziesiątce konkursów FIS Cup w Kuopio. W swoim kolejnym starcie międzynarodowym, który miał miejsce w grudniu 2014 w Notodden, dwukrotnie zajmował miejsca w czołowej dziesiątce w zawodach tej rangi (był 10. i 7.)[5]. W lutym 2015 po raz pierwszy wystąpił w mistrzostwach świata juniorów, zajmując z reprezentacją swojego kraju 8. miejsce w zawodach drużynowych[6] (do rywalizacji indywidualnej nie został zgłoszony[5]).

W grudniu 2015 w Renie zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, plasując się w szóstej i siódmej dziesiątce. Pierwsze punkty zawodów tego cyklu zdobył 17 stycznia 2016 w jednoseryjnym konkursie rozegranym w Willingen[5]. 19 lutego 2016 po raz pierwszy przystąpił do rywalizacji w Pucharze Świata, odpadając w kwalifikacjach do pierwszego konkursu w Lahti[7]. W lutym 2016 wystąpił także po raz drugi w mistrzostwach świata juniorów, zajmując indywidualnie 29. miejsce[8], a w konkursie drużynowym ponownie plasując się na 8. pozycji[9].

W sierpniu 2016 w Einsiedeln zadebiutował w Letnim Grand Prix, odpadając w kwalifikacjach[7]. 14 stycznia 2017 w Garmisch-Partenkirchen po raz pierwszy uplasował się w czołowej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego (zajął 5. miejsce). 28 stycznia 2017 zanotował pierwsze podium w oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS, zwyciężając w konkursie FIS Cupu w Eau Claire. W lutym 2017 po raz trzeci i ostatni w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów, plasując się indywidualnie na 23. miejscu, a drużynowo na 6. pozycji. W marcu 2017 wystartował w cyklu Raw Air, w ramach którego zadebiutował w konkursie głównym Pucharu Świata (16 marca 2017 w Trondheim był 49.), a także po raz pierwszy wystąpił w rywalizacji drużynowej w ramach tego cyklu (18 marca 2017 w Vikersund Finowie z Nousiainenem w składzie zajęli 10. miejsce)[5].

14 lipca 2017 w konkursie drużynowym Letniego Grand Prix w Wiśle po raz pierwszy awansował do drugiej serii zawodów najwyższej rangi, zajmując z reprezentacją Finlandii 6. pozycję. 9 września 2017 w pierwszym konkursie w Czajkowskim zdobył debiutanckie punkty w zawodach indywidualnych tego cyklu. 10 grudnia 2017 w Titisee-Neustadt po raz pierwszy w karierze punktował w Pucharze Świata, zajmując w jednoseryjnych zmaganiach 25. lokatę. W styczniu 2018 wziął udział w mistrzostwach świata w lotach narciarskich – w konkursie indywidualnym był 35., a w zawodach drużynowych 8[5]. W lutym tego samego roku wystartował w zimowych igrzyskach olimpijskich, na których wystąpił tylko w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej[5] – w rywalizacji tej zajął 49. miejsce po skoku na odległość 83 metrów[10][11].

W lutym 2019 zadebiutował w mistrzostwach świata seniorów, nie awansując do drugiej serii żadnego z konkursów – indywidualnie był 48. (skocznia duża) i 42. (normalna), a drużynowo 10. W sezonie 2018/2019, podobnie jak w poprzednim, raz punktował w zawodach indywidualnych Pucharu Świata – 3 lutego 2019 w Oberstdorfie był 27. Latem 2019 punktował w Letnim Grand Prix w Klingenthal, gdzie zajął 26. miejsce. W sezonie zimowym 2019/2020 ani razu nie zdobył punktów Pucharu Świata, startując do połowy Turnieju Czterech Skoczni[5], gdy w składzie fińskiej kadry zastąpił go Andreas Alamommo[12]. W dalszej części sezonu w zawodach międzynarodowych występował sporadycznie, ograniczając się do konkursów rozgrywanych w Finlandii[7][5], co było efektem odbywania przez niego obowiązkowej służby wojskowej[13], która, zdaniem ówczesnego trenera fińskiej reprezentacji Lauri Hakoli, wpłynęła także na słabsze wyniki osiągane przez Nousiainena w sezonie 2019/2020[12].

Wielokrotny medalista mistrzostw Finlandii w skokach narciarskich. Indywidualnie został mistrzem kraju na skoczni średniej w 2017[14] i 2020[15], w 2018 był drugi na obiekcie normalnym[16], a w 2016 zdobył brązowy medal na skoczni dużej[17]. Ponadto w 2016[18], 2017[19] i 2019[20] zdobywał brązowe medale zmagań indywidualnych w letnich mistrzostwach kraju, w 2016 zdobywając również ten sam krążek w rywalizacji drużynowej[18]. W 2018[21] i 2019[22] w letnim czempionacie sięgnął po tytuł mistrzowski w zmaganiach drużynowych. Stawał także na podium w rywalizacji juniorskiej – był między innymi mistrzem Finlandii do lat 18 z 2015 roku[23].

Indywidualnie

edytuj
2018   Pjongczang 49. miejsce (K-98)

Starty E. Nousiainena na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
49. 10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 83,0 m 68,0 pkt 191,3 pkt Andreas Wellinger

Indywidualnie

edytuj
2019   Seefeld/Innsbruck 48. miejsce (K-120), 42. miejsce (K-99)
2021   Oberstdorf 50. miejsce (K-95), 38. miejsce (K-120)
2023   Planica 34. miejsce (K-95), 30. miejsce (K-125)

Drużynowo

edytuj
2019   Seefeld/Innsbruck 10. miejsce (K-120)[a]
2021   Oberstdorf 9. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[b], 9. miejsce (K-120)[c]
2023   Planica 9. miejsce (K-125)[d]

Starty E. Nousiainena na mistrzostwach świata – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
48. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 103,5 m 77,8 pkt 201,6 pkt Markus Eisenbichler
10. 24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[a] 115,5 m 354,1 pkt (90,8 pkt) 633,4 pkt Niemcy
42. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 83,0 m 74,6 pkt 143,7 pkt Dawid Kubacki
50. 27 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 88,0 m 75,0 pkt 193,8 pkt Piotr Żyła
9. 28 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. mix.[b] 76,5 m 332,0 pkt (65,3 pkt) 668,8 pkt Niemcy
38. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 110,0 m 81,3 pkt 195,2 pkt Stefan Kraft
9. 6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[c] 120,5 m 344,6 pkt (95,2 pkt) 702,0 pkt Niemcy
34. 25 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 91,0 m 113,5 pkt 148,3 pkt Piotr Żyła
30. 3 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 125,5 m 119,5 m 214,6 pkt 72,9 pkt Timi Zajc
9. 4 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[d] 125,0 m 483,7 pkt (123,0 pkt) 740,2 pkt Słowenia

Indywidualnie

edytuj
2018   Oberstdorf 35. miejsce
2020   Planica 36. miejsce
2022   Vikersund 26. miejsce
2024   Tauplitz 38. miejsce

Drużynowo

edytuj
2018   Oberstdorf 8. miejsce[e]
2020   Planica 8. miejsce[f]
2022   Vikersund 7. miejsce[g]
2024   Tauplitz 7. miejsce[h]

Starty E. Nousiainena na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
35. 19–20 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 161,0 m [i] 111,4 pkt 540,5 pkt Daniel-André Tande
8. 21 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 druż.[e] 177,0 m 180,0 m 1262,2 pkt (300,9 pkt) 400,0 pkt Norwegia
36. 11–12 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 183,5 m 148,9 pkt 728,3 pkt Karl Geiger
8. 13 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[f] 167,5 m 177,0 m 1284,8 pkt (296,6 pkt) 442,9 pkt Norwegia
26. 11–12 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 204,5 m 173,5 m 191,5 m 190,5 m 632,3 pkt 221,9 pkt Marius Lindvik
7. 13 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[g] 222,0 m 184,5 m 1182,8 pkt (349,7 pkt) 528,7 pkt Słowenia
38. 26–27 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 168,0 m [i] 124,0 pkt 523,4 pkt Stefan Kraft
7. 28 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[h] 191,0 m 191,0 m 1300,4 pkt (331,9 pkt) 315,0 pkt Słowenia

Indywidualnie

edytuj
2016   Râșnov 29. miejsce
2017   Park City 23. miejsce

Drużynowo

edytuj
2015   Ałmaty 8. miejsce[j]
2016   Râșnov 8. miejsce[k]
2017   Park City 6. miejsce[l]

Starty E. Nousiainena na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
8. 7 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[j] 88,0 m 87,5 m 769,5 pkt (171,3 pkt) 123,8 pkt Norwegia
29. 23 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 88,0 m 85,5 m 204,6 pkt 44,4 pkt David Siegel
8. 24 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[k] 85,0 m 78,5 m 707,9 pkt (176,0 pkt) 158,8 pkt Niemcy
23. 1 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 indywid. 88,5 m 90,0 m 232,3 pkt 30,9 pkt Viktor Polášek
6. 3 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż.[l] 93,0 m 87,0 m 802,1 pkt (222,5 pkt) 130,2 pkt Słowenia

Indywidualnie

edytuj
2023   Kraków/Zakopane[m] 24. miejsce (K-95), 18. miejsce (K-125)

Starty E. Nousiainena na igrzyskach europejskich – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
24. 29 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 97,0 m 95,0 m 219,3 pkt 51,0 pkt Daniel Tschofenig
18. 1 lipca 2023   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 120,5 m 135,0 m 235,5 pkt 43,6 pkt Dawid Kubacki

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[24]
2017/2018 66.
2018/2019 67.
2021/2022 40.
2022/2023 62.
2023/2024 53.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2015/2016
                                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - q - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 49 q - - 0
Sezon 2017/2018
                                            punkty
- q 37 44 25 q 43 dq q q q - - q 43 q - - - - - - 6
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
q 47 q - - - - q q q q 50 50 q - - 39 q 27 31 dq 44 q q q q q - 4
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
48 q 50 47 q - - q q - - - - - - - - - - - - - - q - - - 0
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
- q q - - - - - - - - - - 37 44 - - - - - - - q 45 - 0
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
- - q q - - - - - - q q 48 q - 37 40 - - 18 34 27 39 44 15 8 40 - 65
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
q 35 38 44 40 37 - - q q - q 34 - - - q q q 35 47 45 - 39 33 37 - 38 q 16 q - 15
Sezon 2023/2024
                                                                punkty
49 42 36 29 45 dq 37 30 38 43 37 42 24 45 q 43 37 44 38 39 36 31 32 21 46 27 33 41 q - q - 24
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon
2016/2017
           
- - - - 10 -
Sezon
2017/2018
               
- - 7 - - - - -
Sezon
2018/2019
             
9 9 8 9 10 9 8
Sezon
2019/2020
         
8 9 - - -
Sezon
2020/2021
         
- 7 8 - 8
Sezon
2021/2022
             
- - - - 6 6 7
Sezon
2022/2023
             
- 6 - - - 8 -
Sezon
2023/2024
           
8 10 - 9 6 -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[24]
2018/2019 44.
2021/2022 19.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[24]
2021/2022 63.
2023/2024 40.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[24]
2017 71.
2019 52.
2022 32.
2023 42.
2024 41.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce Źr.
2018 52. [25]
2019 49. [26]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce Źr.
2019 40. [27]
2021 42. [28]
2022 29. [29]
2023 56. [30]
2024 58. [31]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[32]
2017 70.
2019 64.
2022 43.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2016
                    punkty
- - - q - - - - - - 0
2017
                  punkty
q 41 - - - 20 42 - - 11
2018
                  punkty
q - - - - - - - - 0
2019
                punkty
q - - - - - - 26 5
2021
                punkty
- - - - - - - 46 0
2022
            punkty
21 30 - - 28 15 30
2023
                  punkty
- - - - - - q 40 - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2017  
6
2018    
9 -
2019      
10 - -
2022      
- - 7
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[33]
2015/2016 100.
2016/2017 65.
2018/2019 63.
2019/2020 92.
2020/2021 23.
2021/2022 43.
2022/2023 43.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 19 grudnia 2020   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 128,5 m 130,5 m 271,4 pkt 3. 16,8 pkt Jan Hörl
2. 17 grudnia 2022   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 134,5 m 125,1 pkt 3. 14,1 pkt Anders Fannemel

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2015/2016
                                                      punkty
52 62 57 - - - - 48 38 dq 16 - - - - - 43 41 - - - - - - - - - 15
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
- - - 33 38 - - - - 5 27 - - - - - - - - - 46 41 - - 22 17 - - - - 72
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 45 46 - 0
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
17 8 24 12 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 75
Sezon 2019/2020
                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 23 26 13
Sezon 2020/2021
                                      punkty
4 3 26 36 22 - - 20 22 7 8 16 14 - - 31 31 - - 245
Sezon 2021/2022
                                                    punkty
- - - - 16 22 23 27 - - - - - - - 6 22 7 13 - - - - - - - 141
Sezon 2022/2023
                                                  punkty
- - 3 12 - - 33 17 - - - - - - - - - - - - - - - - - 96
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[33]
2016 63.
2017 57.
2018 41.
2019 121.
2021 4.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 17 lipca 2021   Kuopio Puijo K-120 HS-127 124,0 m 126,5 m 225,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 17 lipca 2021   Kuopio Puijo K-120 HS-127 114,0 m 125,5 m 187,4 pkt 2. 1,5 pkt David Siegel
2. 17 lipca 2021   Kuopio Puijo K-120 HS-127 124,0 m 126,5 m 225,4 pkt 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu LPK 2022

2016
                            punkty
45 50 14 41 - - 27 16 - - - - 49 35 37
2017
                          punkty
- - 41 34 34 - - - - - - 25 7 42
2018
                          punkty
42 43 24 16 4 - - - - - - 38 35 72
2019
                                punkty
- - - - - - - - - - 30 40 - - 30 49 2
2021
                        punkty
2 1 12 7 - - 18 26 11 13 20 40 311
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2017 39.
2018 13.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[34]
2014/2015 85.
2015/2016 178.
2016/2017 18.
2017/2018 36.
2021/2022 32.
2022/2023 81.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 1 stycznia 2017   Eau Claire Silver Mine K-85 HS-95 94,0 m 90,0 m 259,5 pkt
2. 16 lipca 2021   Kuopio Puijo K-120 HS-127 122,5 m 118,0 m 207,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 1 stycznia 2017   Eau Claire Silver Mine K-85 HS-95 94,0 m 90,0 m 259,5 pkt 1.
2. 12 sierpnia 2017   Kuopio Puijo K-120 HS-127 125,0 m 118,0 m 228,9 pkt 2. 5,0 pkt Timi Zajc
3. 16 lipca 2021   Kuopio Puijo K-120 HS-127 122,5 m 118,0 m 207,4 pkt 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - 46 34 - - - - - - - - 10 7 - - - - - - - - - - 62
Sezon 2015/2016
                                                punkty
- - - 32 - - - - 30 23 - - - - - - - - - - - - - - 9
Sezon 2016/2017
                                        punkty
- 14 dq 15 20 13 - - - - - - - - 24 28 6 1 - - 215
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - 2 4 - - - - - - - - - - - - - - - - - 130
Sezon 2021/2022
                                              punkty
- - 6 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 140
Sezon 2022/2023
                                        punkty
- - - - - - 15 12 - - - - - - - - - - - - 38
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

  1. a b Skład zespołu: Jarkko Määttä, Andreas Alamommo, Eetu Nousiainen i Antti Aalto
  2. a b Skład zespołu: Jenny Rautionaho, Eetu Nousiainen, Julia Kykkänen i Niko Kytösaho
  3. a b Skład zespołu: Niko Kytösaho, Antti Aalto, Arttu Pohjola i Eetu Nousiainen
  4. a b Skład zespołu: Eetu Nousiainen, Vilho Palosaari, Antti Aalto i Niko Kytösaho
  5. a b Skład zespołu: Antti Aalto, Jarkko Määttä, Eetu Nousiainen i Janne Ahonen
  6. a b Skład zespołu: Niko Kytösaho, Jarkko Määttä, Eetu Nousiainen i Antti Aalto
  7. a b Skład zespołu: Antti Aalto, Eetu Nousiainen, Kalle Heikkinen i Niko Kytösaho
  8. a b Skład zespołu: Eetu Nousiainen, Kasperi Valto, Antti Aalto i Niko Kytösaho
  9. a b Seria konkursowa została odwołana.
  10. a b Skład zespołu: Andreas Alamommo, Antti Aalto, Eetu Nousiainen, Juho Ojala
  11. a b Skład zespołu: Niko Kytösaho, Aapo Lehtinen, Eetu Nousiainen, Andreas Alamommo
  12. a b Skład zespołu: Niko Kytösaho, Eetu Nousiainen, Kalle Heikkinen, Andreas Alamommo
  13. Gospodarzem Igrzyskach Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.

Przypisy

edytuj
  1. Extended Start List Qualification. berkutschi.com, 2020-11-29. [dostęp 2021-01-02]. (ang.).
  2. Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2022-03-18].
  3. SKI JUMPING - MEN'S LARGE HILL INDIVIDUAL. fis-ski.com, 2023-07-01. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-02)]. (ang.).
  4. Nizhny Tagil (RUS) Men's HS134 Extended start list. fis-ski.com, 2019-12-08. [dostęp 2020-11-30]. (ang.).
  5. a b c d e f g h Athlete : NOUSIAINEN Eetu. fis-ski.com. [dostęp 2017-12-10]. (ang.).
  6. Andrzej Mysiak: MŚJ Ałmaty: Norwegia ze złotym medalem, Polacy poza podium. skokinarciarskie.pl, 2015-02-07. [dostęp 2017-12-10]. (pol.).
  7. a b c Adam Kwieciński: NOUSIAINEN Eetu 1997.04.29 FIN. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2017-12-10].
  8. David Siegel mistrzem świata juniorów, srebro i brąz dla Prevca i Kobayashiego. skokinarciarskie.pl, 2016-02-23. [dostęp 2016-03-07]. (pol.).
  9. Andrzej Mysiak: MŚJ: Niemcy wygrywają drużynówkę mężczyzn, Polacy na siódmym miejscu. skokinarciarskie.pl, 2016-02-24. [dostęp 2016-03-07]. (pol.).
  10. Andrzej Mysiak: ZIO Pjongczang: Wellinger mistrzem olimpijskim, Polacy bez medali. skokinarciarskie.pl, 2018-02-10. [dostęp 2018-02-10]. (pol.).
  11. Ski Jumping – Men's Normal Hill Individual – Results. pyeongchang2018.com, 2018-02-10. [dostęp 2018-02-10]. (ang.).
  12. a b Suomen mäkimiesten heikot suoritukset pakottivat päävalmentajan reagoimaan: "Eetu Nousiainen lähtee nyt kotiin harjoittelemaan ja Andreas Alamommo tulee tilalle". yle.fi, 2020-01-01. [dostęp 2020-04-29]. (fiń.).
  13. Magdalena Janeczko: Narty w sieci (1). Co słychać u skoczków narciarskich?. sportsinwinter.pl. [dostęp 2020-04-29].
  14. Dominik Formela: Nousiainen i Forsstroem mistrzami Finlandii. skijumping.pl, 2017-04-02. [dostęp 2017-12-10].
  15. Pienmäen SM Lahti 11.01.2020 Lahden Hiihtoseura HS70 Mäkihyppy tulokset. lahdenhiihtoseura.fi, 2020-01-11. [dostęp 2020-04-29]. (fiń.).
  16. Mäkihypyn SM 2017 Tulokset. oh.fi, 2017-11-18. [dostęp 2019-11-01]. (fiń.).
  17. Adam Bucholz: Mistrzostwa Finlandii w Lahti: Janne Ahonen najlepszy na dużej skoczni. skijumping.pl, 2016-01-31. [dostęp 2017-12-10].
  18. a b Dominik Formela: Janne Ahonen letnim mistrzem Finlandii. skijumping.pl, 2016-09-25. [dostęp 2017-12-10].
  19. Ville Larinto takes the title in Lahti. fis-ski.com, 2017-10-08. [dostęp 2017-12-10]. (ang.).
  20. Kuopio: Mäkihypyn ja yhdistetyn Kesä-SM – Miehet Yleinen. kilipa.com, 2019-09-22. [dostęp 2019-11-01]. (fiń.).
  21. Joukkuemäen Kesä SM 2018 Lahti 06.10.2018 Lahden Hiihtoseura Salpausselkä HS100 Mäkihyppy tulokset. lahdenhiihtoseura.fi, 2018-10-06. [dostęp 2019-11-01]. (fiń.).
  22. Joukkue-SM Miehet Yleinen 21.9.2019 Kuopio Puijo. puijonhiihtoseura.fi, 2019-09-21. [dostęp 2019-11-01]. (fiń.).
  23. Nuorten SM, Lahti 23.01.2015 – Mäkihyppy tulokset – M18-sarja. lahdenhiihtoseura.fi, 2015-01-23. [dostęp 2016-01-31]. (fiń.).
  24. a b c d NOUSIAINEN Eetu - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-24]. (ang.).
  25. Season 2017/2018 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-02-04. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
  26. Season 2018/2019 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2019-02-17. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-30)]. (ang.).
  27. Season 2018/2019 - PLANICA Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  28. Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  29. Season 2021/2022 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2022-03-27. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang.).
  30. Season 2022/2023 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2023-04-02. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
  31. Season 2023/2024 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2024-03-24. [dostęp 2024-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-24)]. (ang.).
  32. NOUSIAINEN Eetu - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-02]. (ang.).
  33. a b NOUSIAINEN Eetu - Athlete Information - Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-02]. (ang.).
  34. NOUSIAINEN Eetu - Athlete Information - FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-02]. (ang.).

Bibliografia

edytuj