Wikipedia

Eirin Maria Kvandal

norweska skoczkini narciarska

Eirin Maria Kvandal (ur. 12 grudnia 2001) – norweska skoczkini narciarska. Wicemistrzyni świata juniorów w konkursie drużyn mieszanych (2020). Medalistka mistrzostw kraju.

Eirin Maria Kvandal
ilustracja
Data urodzenia

12 grudnia 2001

Klub

Mosjøen IL

Debiut w PŚ

18 grudnia 2020 w Ramsau (33. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

23 stycznia 2021 w Ljubnie (1. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

23 stycznia 2021 w Ljubnie (1. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

23 stycznia 2021 w Ljubnie

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Mistrzostwa świata
brąz Planica 2023 norm. druż.
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Oberwiesenthal 2020 druż. miesz.
Igrzyska europejskie
srebro Zakopane 2023 druż. miesz.
Inne nagrody
Raw Air
złoto 1. miejsce
2024
Turniej Dwóch Nocy
srebro 2. miejsce
2024/2025

Przebieg kariery

edytuj

W oficjalnych zawodach międzynarodowych zadebiutowała w lutym 2018 w Kanderstegu, w ramach Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2018, na których zajęła 40. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie kobiecej. W marcu 2018 w Falun zadebiutowała w FIS Cupie, zajmując 11. pozycję, a we wrześniu 2018, w ramach letniej edycji cyklu, zadebiutowała w Pucharze Kontynentalnym, w pierwszym starcie punktując (30. miejsce)[1].

W grudniu 2018, w wyniku pogarszającego się przez wrodzoną skoliozę stanu zdrowia, przeszła wielogodzinną operację kręgosłupa, a pierwsze treningi rozpoczęła w czerwcu 2019[2]. Do rywalizacji międzynarodowej powróciła w styczniu 2020 w Renie, po raz pierwszy plasując się w czołowej „dziesiątce” Pucharu Kontynentalnego (9. lokata). W marcu 2020 wystąpiła Mistrzostwach Świata Juniorów 2020, gdzie była 17. indywidualnie i 5. w zespole kobiecym, zaś w drużynie mieszanej zdobyła srebrny medal[1].

18 grudnia 2020 w Ramsau zadebiutowała w Pucharze Świata, zajmując 33. pozycję. 23 stycznia 2021 w Ljubnie po raz pierwszy wystąpiła w konkursie drużynowym w zawodach tej rangi, zajmując z norweską reprezentacją 2. miejsce. Dzień później, w swoim drugim w karierze starcie w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, odniosła zwycięstwo. W kolejnych pięciu konkursach tego cyklu także punktowała, plasując się za każdym razem w pierwszej bądź drugiej dziesiątce, a 5 lutego 2021 w Hinzenbach po raz drugi stanęła na podium, zajmując 3. pozycję. W tym czasie zgromadziła w sumie 249 punktów w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[1]. Mimo tego kilkukrotnie miała problemy z ustaniem swoich skoków, a 7 lutego 2021, podczas trzeciego konkursu w Hinzenbach, w wyniku upadku doznała poważnej kontuzji kolana, przez którą przedwcześnie zakończyła starty w sezonie 2020/2021[3].

Kvandal jest wielokrotną medalistką mistrzostw kraju – w październiku 2020 zdobył złoty medal na skoczni dużej[4] i srebrny na skoczni normalnej[5], a w styczniu 2021 zwyciężyła na obiekcie dużym[6].

Mistrzostwa świata

edytuj

Indywidualnie

edytuj
2023   Planica – 21. miejsce (K-95)

Drużynowo

edytuj
2023   Planica – brązowy medal (K-95)[a]

Starty na mistrzostwach świata – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
21. 23 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 ind. 93,0 m 89,0 m 210,5 pkt 38,6 pkt Katharina Althaus
3.  25 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż.[a] 91,5 m 91,5 m 828,6 pkt (188,8 pkt) 15,2 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata juniorów

edytuj

Indywidualnie

edytuj
2018   Kandersteg – 40. miejsce
2020   Oberwiesenthal – 17. miejsce

Drużynowo

edytuj
2018   Kandersteg – 5. miejsce (K-95)[b]
2020   Oberwiesenthal – 5. miejsce (K-95)[c], srebrny medal (K-95, drużyna mieszana)[d]

Starty E. M. Kvandal na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
40. 2 lutego 2018   Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 indywid. 68,5 m – 52,1 pkt 210,5 pkt Nika Križnar
5. 3 lutego 2018   Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 druż.[b] 61,5 m 70,5 m 554,4 pkt (67,1 pkt) 178,7 pkt Słowenia
17. 5 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 indywid. 88,0 m 93,5 m 162,1 pkt 76,8 pkt Marita Kramer
5. 7 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż.[c] 100,0 m 95,5 m 679,3 pkt (191,1 pkt) 121,4 pkt Austria
2.  8 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż. mix.[d] 92,0 m 89,0 m 1021,7 pkt (219,7 pkt) 1,6 pkt Austria

Igrzyska europejskie

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
7. 27 czerwca 2023   Zakopane[e] Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 95,5 m 93,0 m 228,1 pkt 34,5 pkt Jacqueline Seifriedsberger
2.  29 czerwca 2023   Zakopane[e] Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. miesz.[f] 97,5 m 100,0 m 876,7 pkt (233,1 pkt) 62,6 pkt Austria
6. 30 czerwca 2023   Zakopane[e] Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 124,5 m 127,0 m 228,9 pkt 48,5 pkt Nika Križnar

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[7]
2020/2021 13.
2022/2023 26.
2023/2024 7.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 24 stycznia 2021   Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 92,0 m 89,0 m 244,2 pkt [8]
2. 10 marca 2024   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 125,5 m 125,0 m 242,2 pkt [9]
3. 12 marca 2024   Trondheim Granåsen K-94 HS-105 96,0 m 98,5 m 256,0 pkt [10]
4. 17 marca 2024   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 202,0 m 212,0 m 431,2 pkt [11]
5. 19 stycznia 2025   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 129,5 m 136,5 m 248,4 pkt [12]
6. 1 lutego 2025   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 137,0 m 144,5 m 261,7 pkt [13]

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni Przypisy
1. 24 stycznia 2021   Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 92,0 m 89,0 m 244,2 pkt 1. – [8]
2. 5 lutego 2021   Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 84,5 m 90,0 m 226,6 pkt 3. 10,8 pkt Nika Križnar [14]
3. 17 lutego 2023   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 88,0 m 91,5 m 233,3 pkt 3. 17,7 pkt Katharina Althaus [15]
4. 3 grudnia 2023   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 135,5 m 132,5 m 252,8 pkt 3. 19,6 pkt Joséphine Pagnier [16]
5. 16 grudnia 2023   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 125,0 m 136,0 m 297,0 pkt 3. 8,3 pkt Nika Prevc [17]
6. 30 grudnia 2023   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 126,5 m 132,5 m 254,5 pkt 2. 12,9 pkt Nika Prevc [18]
7. 1 stycznia 2024   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 131,5 m 127,0 m 261,6 pkt 3.[g] 10,5 pkt Eva Pinkelnig [19]
8. 13 stycznia 2024   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 116,0 m 121,5 m 192,5 pkt 3. 3,2 pkt Eva Pinkelnig [20]
9. 9 marca 2024   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 123,0 m – 105,0 pkt 3. 4,3 pkt Silje Opseth [21]
10. 10 marca 2024   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 125,5 m 125,0 m 242,2 pkt 1. – [9]
11. 12 marca 2024   Trondheim Granåsen K-94 HS-105 96,0 m 98,5 m 256,0 pkt 1. – [10]
12. 13 marca 2024   Trondheim Granåsen K-124 HS-138 127,5 m 129,5 m 258,6 pkt 2. 1,6 pkt Nika Prevc [22]
13. 17 marca 2024   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 202,0 m 212,0 m 431,2 pkt 1. – [11]
14. 14 grudnia 2024   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 105,0 m 94,5 m 210,0 pkt 2. 27,0 pkt Katharina Schmid [23]
15. 31 grudnia 2024   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 132,5 m 135,0 m 268,6 pkt 2. 7,2 pkt Nika Prevc [24]
16. 1 stycznia 2025   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 122,5 m 139,0 m 300,1 pkt 3. 11,8 pkt Nika Prevc [25]
17. 18 stycznia 2025   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 125,5 m 129,0 m 253,1 pkt 3. 13,3 pkt Alexandria Loutitt [26]
18. 19 stycznia 2025   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 129,5 m 136,5 m 248,4 pkt 1. – [12]
19. 26 stycznia 2025   Zaō Yamagata K-95 HS-102 97,5 m 92,0 m 232,5 pkt 2. 2,9 pkt Jacqueline Seifriedsberger [27]
20. 1 lutego 2025   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 137,0 m 144,5 m 261,7 pkt 1. – [13]
21. 7 lutego 2025   Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 123,0 m 125,0 m 283,6 pkt 2. 12,1 pkt Nika Prevc [28]

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj

stan na 8 lutego 2025

Sezon 2020/2021
                          punkty
33 1 6 14 3 16 15 - - - - - - 249
Sezon 2022/2023
                                                    punkty
- - 10 - - - - - - - 12 14 - - - - - - - 3 - - - 7 30 5 208
Sezon 2023/2024
                                                punkty
4 3 30 3 2 3 - - 3 17 14 - - - - - - 32 3 1 1 2 1 - 843
Sezon 2024/2025
                                                  punkty
dq 4 2 39 7 2 3 - - 3 1 6 2 1 2 4 816
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

edytuj

stan na 22 listopada 2024

Sezon
2020/2021 		     
2 - -
Sezon
2024/2025 		       
2
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Raw Air

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[7]
2020 34.
2023 37.
2024 1.

Turniej Dwóch Nocy

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[29]
2023/2024 4.
2024/2025 2.

Letnie Grand Prix

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[30]
2023 63.
2024 18.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 5 października 2024   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 134,0 m 126,0 m 240,6 pkt 2. 13,0 pkt Katharina Schmid

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2024

2023
              punkty
- - - - - - 30 1
2024
          punkty
- - - - 2 80
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Interkontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2024 18.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Interkontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 15 września 2024   Trondheim Granåsen K-94 HS-102 97,5 m 97,0 m 243,8 pkt 2. 7,5 pkt Katharina Schmid

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Interkontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu LPI 2024

2024
                    punkty
- - 5 2 - - - - - - 125
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2019/2020 14.[31]

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2019/2020
            punkty
- - 18 9 9 11 95
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2018 32.[32]

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu LPK 2022

2018
    punkty
30 34 1
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja
 -  − zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2017/2018 83.[33]

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2017/2018
                          punkty
- - - - - - - - - - - - 11 24
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodniczka nie wystartowała

Uwagi

edytuj
  1. ↑ a b Skład zespołu: Thea Minyan Bjørseth, Eirin Maria Kvandal, Maren Lundby i Anna Odine Strøm.
  2. ↑ a b Skład zespołu: Ingebjørg Saglien Bråten, Eirin Maria Kvandal, Silje Opseth i Anna Odine Strøm.
  3. ↑ a b Skład zespołu: Thea Minyan Bjørseth, Eirin Maria Kvandal, Nora Midtsundstad i Karoline Skatvedt.
  4. ↑ a b Skład zespołu: Thea Minyan Bjørseth, Sander Vossan Eriksen, Bendik Jakobsen Heggli i Eirin Maria Kvandal.
  5. ↑ a b c Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
  6. ↑ Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Eirin Maria Kvandal i Marius Lindvik
  7. ↑ Ex aequo z Jacqueline Seifriedsberger

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Eirin Maria KVANDAL. fis-ski.com. [dostęp 2021-01-25]. (ang.).
  2. ↑ Martyna Grądzka: Poruszająca historia Eirin Marii Kvandal. Od operacji kręgosłupa do zwycięstwa w Pucharze Świata. skijumping.pl, 2021-02-02. [dostęp 2021-02-14].
  3. ↑ Dominik Formela: Koniec sezonu Eirin Marii Kvandal. "Długotrwała kontuzja". skijumping.pl, 2021-02-09. [dostęp 2021-02-14].
  4. ↑ Dominik Formela: Lindvik i Kvandal letnimi mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2020-10-16. [dostęp 2021-01-24].
  5. ↑ Dominik Formela: Tande i Opseth indywidualnymi mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2020-10-30. [dostęp 2021-01-24].
  6. ↑ Dominik Formela: Ladehaug i Kvandal mistrzami Norwegii, Lundby bez medalu. skijumping.pl, 2021-01-19. [dostęp 2021-01-24].
  7. ↑ a b KVANDAL Eirin Maria - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-21].
  8. ↑ a b Ljubno - Result. FIS Ski. [dostęp 2021-01-24]. (ang.).
  9. ↑ a b Oslo - Result. FIS Ski. [dostęp 2024-03-10]. (ang.).
  10. ↑ a b Trondheim - Result. FIS Ski. [dostęp 2024-03-12]. (ang.).
  11. ↑ a b Vikersund - Result. FIS Ski. [dostęp 2024-03-17]. (ang.).
  12. ↑ a b Sapporo - Result. FIS Ski. [dostęp 2025-01-19]. (ang.).
  13. ↑ a b Willingen - Result. FIS Ski. [dostęp 2025-02-01]. (ang.).
  14. ↑ Hinzenbach - Result. FIS Ski. [dostęp 2021-02-05]. (ang.).
  15. ↑ Râșnov - Result. FIS Ski. [dostęp 2023-02-17]. (ang.).
  16. ↑ Lillehammer - Result. FIS Ski. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  17. ↑ Lillehammer - Result. FIS Ski. [dostęp 2023-12-16]. (ang.).
  18. ↑ Garmisch-Partenkirchen - Result. FIS Ski. [dostęp 2023-12-30]. (ang.).
  19. ↑ Oberstdorf - Result. FIS Ski. [dostęp 2024-01-01]. (ang.).
  20. ↑ Sapporo - Result. FIS Ski. [dostęp 2024-01-13]. (ang.).
  21. ↑ Oslo - Result. FIS Ski. [dostęp 2024-03-09]. (ang.).
  22. ↑ Trondheim - Result. FIS Ski. [dostęp 2024-03-13]. (ang.).
  23. ↑ Zhangjiakou - Result. FIS Ski. [dostęp 2024-12-15]. (ang.).
  24. ↑ Garmisch-Partenkirchen - Result. FIS Ski. [dostęp 2025-01-10]. (ang.).
  25. ↑ Oberstdorf - Result. FIS Ski. [dostęp 2025-01-10]. (ang.).
  26. ↑ Sapporo - Result. FIS Ski. [dostęp 2025-01-19]. (ang.).
  27. ↑ Zao - Result. FIS Ski. [dostęp 2025-01-28]. (ang.).
  28. ↑ Lake Placid - Result. FIS Ski. [dostęp 2025-02-10]. (ang.).
  29. ↑ Turniej Dwóch Nocy - archiwum wyników. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2025-01-04].
  30. ↑ Eirin Maria KVANDAL - Athlete Information; Grand Prix Standings. [dostęp 2023-10-08].
  31. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2019/2020. fis-ski.com, 2020-02-09. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  32. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2018. fis-ski.com, 2018-09-16. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  33. ↑ FIS Cup Women - Standings 2017/2018. fis-ski.com, 2018-03-18. [dostęp 2021-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-30)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eirin_Maria_Kvandal&oldid=75998902”