Ekaterina Zachariewa
Ekaterina Spasowa Geczewa-Zachariewa, bułg. Екатерина Спасова Гечева-Захариева (ur. 8 sierpnia 1975 w Pazardżiku[1]) – bułgarska polityk, prawniczka i urzędnik państwowy, wicepremier (2013, 2014, 2017–2021), minister rozwoju regionalnego i robót publicznych w gabinetach przejściowych (2013, 2014), minister sprawiedliwości (2015–2017), minister spraw zagranicznych (2017–2021), członkini Komisji Europejskiej (od 2024).
 Ekaterina Zachariewa (2024) | |
| Data i miejsce urodzenia |
8 sierpnia 1975 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, prawniczka, urzędnik państwowy |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
wicepremier (2013, 2014, 2017–2021), minister rozwoju regionalnego i robót publicznych (2013, 2014), minister sprawiedliwości (2015–2017), minister spraw zagranicznych (2017–2021), komisarz europejski (od 2024) |
| Partia | |
Życiorys
edytujUkończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Płowdiwskim. W latach 2001–2003 praktykowała jako adwokat. W 2003 została zatrudniona w resorcie ochrony środowiska i zasobów wodnych, a w 2007 objęła stanowisko dyrektora działu prawnego i administracyjnego w tym ministerstwie. W sierpniu 2009 powołana na zastępcę ministra rozwoju regionalnego i robót publicznych. Gdy pełniący funkcję ministra Rosen Plewneliew został prezydentem, powierzył jej w styczniu 2012 stanowisko szefa swojego sekretariatu. Od marca do maja 2013 sprawowała urzędy wicepremiera oraz ministra rozwoju regionalnego i robót publicznych w technicznym rządzie Marina Rajkowa. Od sierpnia do listopada 2014 pełniła te same funkcje w przejściowym gabinecie, którym kierował Georgi Bliznaszki[2].
W grudniu 2015 została ministrem sprawiedliwości w rządzie Bojka Borisowa[2]. Urząd ten sprawowała do stycznia 2017. W marcu tego samego roku jako kandydatka partii GERB uzyskała mandat posłanki do Zgromadzenia Narodowego 44. kadencji[3].
W maju 2017 otrzymała nominację na wicepremiera do spraw reformy wymiaru sprawiedliwości oraz na ministra spraw zagranicznych w trzecim gabinecie Bojka Borisowa[4]. Funkcje te pełniła do maja 2021.
W kwietniu 2021, lipcu 2021, listopadzie 2021, październiku 2022, kwietniu 2023 i czerwcu 2024 utrzymywała mandat deputowanej na kolejne kadencje[5][6][7][8][9][10].
W sierpniu 2024 bułgarski rząd wskazał ją (oraz Juliana Popowa) jako kandydata na członka nowej Komisji Europejskiej[11]. Ostatecznie została jedyną kandydatką na tę funkcję. Po przejściu procedury nominacyjnej dołączyła do nowej KE kierowanej przez Ursulę von der Leyen (z kadencją od 1 grudnia tegoż roku) jako komisarz do spraw ds. start-upów, badań i innowacji[12].
Przypisy
edytuj- ↑ Екатерина Захариева от Пазарджик, довереният човек на президента, e вицепремиер в служебния кабинет. pa-media.net, 5 sierpnia 2014. [dostęp 2016-08-17]. (bułg.).
- ↑ a b Екатерина Захариева. government.bg. [dostęp 2016-08-17]. (bułg.).
- ↑ Ето кои стават депутати в новия парламент. novini.bg, 27 marca 2017. [dostęp 2017-03-27]. (bułg.).
- ↑ New Council of Ministers Announced. novinite.com, 3 maja 2017. [dostęp 2017-05-03]. (ang.).
- ↑ Кои кандидати, от кои партии и от кои райони влизат в Народното събрание. svobodnaevropa.bg, 9 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).
- ↑ Вижте новите депутати в 46-ия парламент. 24chasa.bg, 15 lipca 2021. [dostęp 2021-07-15]. (bułg.).
- ↑ Zdrawka Andonowa: Нови депутати за трети път: кои са и какво работят преди 47-ия парламент (пълен списък). dnevnik.bg, 17 listopada 2021. [dostęp 2021-11-17]. (bułg.).
- ↑ Ralica Ficzewa: От новобранци до опитни парламентаристи: кои са новите депутати в 48-ия парламент. dnevnik.bg, 5 października 2022. [dostęp 2022-10-05]. (bułg.).
- ↑ Ralica Ficzewa, Złatina Zechirowa: Нещо ново, нещо старо: кои са новите депутати в 49-ия парламент. dnevnik.bg, 4 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-04]. (bułg.).
- ↑ Ralica Ficzewa, Jordanka Weselinowa: Старите нови, новите стари: кои депутати влизат в 50-тото Народно събрание. dnevnik.bg, 12 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-12]. (bułg.).
- ↑ Krzysztof Ryncarz: Bułgaria wybrała kandydatów na komisarza. euractiv.pl, 30 sierpnia 2024. [dostęp 2024-09-06].
- ↑ Commissioners-designate (2024–2029). commission.europa.eu, 2024. [dostęp 2024-11-27]. (ang.).