Eklektyzm (architektura)

styl w architekturze
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 17 sie 2024. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Eklektyzm (z gr. eklektikós – „wybierający”) – kierunek lub styl polegający na łączeniu w jednej budowli elementów wybranych z różnych przyjętych stylów architektonicznych.

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie
Ratusz w Lądku-Zdroju
Budynek dworca dalekobieżnego stacji Lublin Główny
Ratusz w Nowym Sączu

Eklektyzm występuje w różnych epokach, choć od 2. ćwierci XIX wieku do początku wieku XX był, pod postacią historyzmu, stosowany świadomie i programowo, obejmując swym zasięgiem całą Europę oraz Amerykę Północną. W okresie swojego trwania zbiegł się z secesją.

Początkowo było to niemal bezkarne łączenie różnych stylów, wchodzących w skład tzw. stylów historyzujących, czyli tych, które były popularne jako style „neo-”. Style te to: neorenesans, neobarok i neogotyk, czasem obserwuje się elementy klasycystyczne.

Następnie w stosowaniu eklektyzmu nastąpił pewien ład i porządek, w miejskich kamienicach eklektycznych obserwuje się dużo cech renesansowych. Np. okna z charakterystycznymi ozdobami, kolumny i podobne. Z czasem zaczęto budować również tylko w określonym stylu historyzującym.

Przykłady budowli eklektycznych

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Architektura eklektyczna w Polsce.

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Ján Lacika, Bratislava. Poznávame Slovensko, Vydavateľstvo Dajama, Bratislava 2000, ISBN 80-88975-14-X, s. 168-169.