Eksperyment mikołowski
Eksperyment mikołowski – eksperyment pedagogiczny opierający się na doświadczeniach ruchu harcerskiego przeprowadzony w latach 1935–1939 w Szkole Powszechnej nr 1 w Mikołowie pod kierunkiem A. Kamińskiego[1].
| Okres prowadzenia | |
|---|---|
| Kraj prowadzenia | |
| Obszar prowadzenia | |
| Liczba placówek |
1 |
| Prowadzenie |
A. Kamiński |
Eksperyment polegał głównie na kierowaniu społecznymi i kulturalnymi zainteresowaniami uczniów i wiązał się z działalnością kształcąco-wychowawczą. Pracami kierował A. Kamiński któremu w eksperymencie pomagały czynniki takie jak: stosowanie zabaw w nauczaniu, praca grupowa, zdobywanie sprawności czy swoista atmosfera wychowawcza na którą składały się elementy takie jak przyjazny stosunek nauczycieli do uczniów, dobry przykład osobisty nauczyciela, wzajemne zaufanie i nastrój w toku pracy, samodzielność uczniów i szczerość w ich stosunkach z nauczycielami oraz wykrywanie, zaszczepianie i rozwijanie uzdolnień dzieci i młodzieży.
Zastosowanie osiągnięć eksperymentu mikołowskiego w procesie wychowawczym zostało przedstawione w książce A. Kamińskiego Aktywizacja i uspołecznianie uczniów w szkole podstawowej.
Przypisy edytuj
- ↑ Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak", 2001, s. 90. ISBN 83-88149-41-5.
Bibliografia edytuj
- Wincenty Okoń: Słownik pedagogiczny. Warszawa: PWN, 1981, s. 68, 69. ISBN 83-01-01958-1.