Elżbieta Jagiellonka (1482–1517)

Elżbieta Jagiellonka (ur. 13 listopada 1482 na Litwie, zm. 16 lutego 1517 w Legnicy) – królewna polska, księżniczka litewska, księżna legnicka. Najmłodsza córka Kazimierza IV Jagiellończyka.

Elżbieta Jagiellonka
ilustracja
księżna legnicka
Okres

od 1515
do 16 lutego 1517

Jako żona

Fryderyka II

Dane biograficzne
Dynastia

Jagiellonowie

Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1482
Litwa

Data i miejsce śmierci

16 lutego 1517
Legnica

Ojciec

Kazimierz IV Jagiellończyk

Matka

Elżbieta Rakuszanka

Mąż

Fryderyk II

Dzieci

Jadwiga

Biografia

edytuj

W latach 1505–1509 o jej rękę starał się Bogdan III Jednooki, hospodar mołdawski, jednak m.in. ze względu na sprzeciw Elżbiety do małżeństwa nie doszło. W listopadzie 1515 roku poślubiła Fryderyka II, księcia legnickiego.

Była trzynastym i ostatnim dzieckiem Kazimierza IV Jagiellończyka, króla Polski i wielkiego księcia litewskiego, i jego żony Elżbiety Rakuszanki, księżniczki austriackiej, królewny niemieckiej, czeskiej i węgierskiej.

Elżbieta była mocno związana z matką; po śmierci ojca stale przebywała u jej boku. W 1495 roku wraz z matką i swoją siostrą Barbarą odwiedziła na Litwie swojego brata Aleksandra i jego żonę Helenę.

W 1496 roku Jan Cycero, elektor brandenburski, rozpoczął starania o rękę Elżbiety dla swojego dwunastoletniego syna Joachima.

W 1504 król Aleksander Jagiellończyk przyznał jej zaopatrzenie dożywotnie, zabezpieczone na Łęczycy, Radomiu i Przedczu.

Konflikt Zygmunta I Starego z hospodarem mołdawskim Bogdanem zakończyło podpisanie 23 stycznia 1510 roku traktatu pokojowego w Kamieńcu Podolskim, mocą którego Bogdan zrezygnował ze starania się o rękę Elżbiety, a sporna sprawa Pokucia została oddana do rozstrzygnięcia Władysławowi węgierskiemu[1].

12 września 1515 w Krakowie, biskup wrocławski Jan Thurzo, w imieniu księcia legnickiego Fryderyka II podpisał układ małżeński. Ślub odbył się we Wrocławiu 25 listopada 1515.

Elżbieta zmarła przy porodzie córki Jadwigi i została pochowana w kościele kartuzów w Legnicy. W 1548 roku jej zwłoki zostały przeniesione do innej legnickiej świątyni – kościoła św. Jana.

Przypisy

edytuj
  1. Katarzyna Niemczyk, Problem Pokucia, spornego terytorium polsko-mołdawskiego w końcu XV i początku XVI wieku, w: Studia Historyczne, R. LVII (2014), s. 172-173.

Bibliografia

edytuj
  • Wdowiszewski Z., Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, AVALON, Kraków 2005, s. 132-137
  • Jasiński K., Rodowód Piastów śląskich, AVALON, Kraków 2007, s. 208-209