Estadio de la Cerámica
Estadio de la Cerámica, do 2017 Estadio El Madrigal – stadion piłkarski w Vila-real (prowincja Castellón, region Walencja), stanowiący własność miasta, na którym swoje domowe mecze rozgrywa Villarreal CF. Po kilku rozbudowach, aktualna pojemność trybun wynosi 24 890 miejsc.
| ||
 Panorama stadionu. | ||
| Przydomek: Feudo Amarillo | ||
| Poprzednia nazwa | Campo del Villarreal (1923–1925) Estadio El Madrigal (1925–2017) | |
| Państwo |  Hiszpania
| |
| Wspólnota autonomiczna |  Walencja
| |
| Miejscowość | Vila-real | |
| Adres | Calle Blasco Ibáñez 2 12540 Vila-real | |
| Data budowy | –1923 | |
| Data otwarcia | 17 czerwca 1923 | |
| Data przebudowy | 1952, 1972, 1989, 1998–1999, 2005 | |
| Właściciel | Miasto Vila-real | |
| Operator | Villarreal CF | |
| Klub | Villarreal CF | |
| Inauguracja | 17 czerwca 1923 Deportivo Cervantes – CD Castellón | |
| Pojemność stadionu | 24 890 miejsc | |
| Wymiary boiska | 105 m × 68 m | |
| Nawierzchnia boiska | murawa | |
Położenie na mapie Walencji  | ||
Położenie na mapie Hiszpanii  | ||
 39°56′39″N 0°06′13″W/39,944167 -0,103611
| ||
Klub Villarreal CF założono w tym samym roku, w którym wybudowano stadion, więc od początku istnienia rozgrywa na nim swoje spotkania. Obiekt usytuowany jest 5 kilometrów od wybrzeża Morza Śródziemnego, na wysokości 50 metrów n.p.m. Drużyna Villarreal CF występuje zwykle w jednolicie żółtych strojach przez co nosi przydomek El Submarino Amarillo (Żółta Łódź Podwodna). Obok stadionu de la Cerámica stoi pomnik przedstawiający właśnie żółtą łódź podwodną.
HistoriaEdytuj
17 czerwca 1923 zainaugurowano stadion nazywający się wtedy Campo del Villarreal (pol. Boisko Villarreal). W pierwszym meczu zmierzyły się dwie drużyny z prowincji Castellón – CD Castellón i Deportivo Cervantes. Nazwa El Madrigal obowiązywała w latach 1925–2017 i pochodziła od miejskich terenów o tej samej nazwie, na których leży obiekt.
Pierwsza przebudowa miała miejsce w 1952 r. Wśród zmian była między innymi zmiana wymiarów boiska z 95 × 65 metrów na 105 × 65 metrów. Były to wymiary boiska Stadionu Olimpijskiego, na którym rozgrywano mecze w ramach Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach w 1952, a które zaadaptowało wiele stadionów na całym świecie.
W latach 60. zbudowano fragment dachu, a w latach 1971–1972 oddano do trybunę południową. Zostały one jednak wyburzone w 1988 r. w celu zbudowania nowej, którą otwarto 8 marca 1989 podczas towarzyskiego meczu z Atlético Madryt.
Z okazji 75. rocznicy inauguracji stadionu (czyli w 1998 r.) klub rozpoczął kolejną przebudowę. Południowa trybuna została po raz kolejny zburzona, a w jej miejscu stanęła nowa, częściowo kryta, z lożami VIP; zmieniono także koronę trybuny północnej. Prace zakończono w sezonie 1999/00.
Oświetlenie uruchomiono po raz pierwszy podczas meczu Tercera División, pomiędzy Villarreal CF i SE Eivissa-Ibiza. Właściciel – miasto – sfinansowało budowę masztów oświetleniowych umieszczonych w narożnikach stadionu.
Szatnie kilkakrotnie przesuwano. Do 1936 r. znajdowały się w południowo-wschodniej części stadionu; do 1989 r. w północno-wschodniej, później w południowo-zachodniej, a po ostatniej przebudowie – pod trybuną główną.
Casals Grocs (loże)Edytuj
Obiekt posiada 30 Casals Grocs, klimatyzowanych lóż, wyposażonych w telewizory do oglądania powtórek, wygodne fotele, a nawet trzy windy pozwalające na swobodny dostęp do swoich miejsc. Podczas meczów widzom w lożach oferowany jest catering. Spośród 30 Casals Grocs pięć mieści dwadzieścia osób, dwadzieścia trzy mają po szesnaście miejsc, a pozostałe dwie mieszczą po dwunastu kibiców.
Zmiany wprowadzone w związku z występami w Lidze MistrzówEdytuj
Żeby spełnić wymogi Ligi Mistrzów stadion przeszedł rozbudowę w 2005 r. Ze względów estetycznych krzesełka zostały obleczone żółtym, nawiązującym do barw klubu, materiałem; odnowiono szatnie tworząc biuro dla trenerów, sale do fizjoterapii, łazienki i prysznice. Stworzono także biura dla delegatów technicznych UEFA, salę kontroli antydopingowych i powiększono pomieszczenie przeznaczone na konferencje prasowe. Ogrodzenie oddzielające boisko od trybun podwyższono do poziomu jednego metra, przebudowano wejścia dla kibiców i zbudowano dwie restauracje.