Railgun
 |
Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Railgun, działo elektromagnetyczne, działo elektryczne – rodzaj artyleryjskiej broni kinetycznej opracowanej głównie z myślą o okrętach United States Navy, a potencjalnie United States Army. Inne wersje tej broni są opracowywane jako broń przeciwlotnicza (pociski naddźwiękowe) czy jako wyrzutnia wojskowych satelitów.
Ogólna zasada działania edytuj
Działo kinetyczne, zwane też działem szynowym (szyna, ang. rail). Zasada działania jest dość prosta, mimo stopnia zaawansowania technologicznego broni:
- Pocisk zbudowany jest z dobrego przewodnika (lub co najmniej pokryty dość grubą warstwą materiału przewodzącego) i umieszczony pomiędzy dwiema przewodzącymi szynami. Początek szyn (licząc od tyłu lufy) jest podłączany do zasilania.
- W momencie włączenia zasilania powstaje obwód szyna-pocisk-szyna, przez który płynie znaczny prąd elektryczny. Obwód ten wytwarza silne poprzeczne pole magnetyczne. Na szyny oraz pocisk działa siła elektrodynamiczna starająca się rozsunąć szyny i wyrzucić pocisk. Szyny są unieruchomione, więc siła elektrodynamiczna wykonuje pracę tylko względem pocisku.
Oczekiwane osiągi edytuj
Pociski wystrzelone z działa tego typu mogłyby osiągnąć prędkość odpowiadającą Ma = 8 (ok. 2700 m/s), czyli ośmiokrotnie większą niż prędkość dźwięku. Pocisk taki mógłby nie posiadać żadnej głowicy bojowej czy ładunku wybuchowego, gdyż sama jego energia kinetyczna (ok. 2 MJ dla pocisku o masie 2 kg poruszającego się z prędkością odpowiadającą Ma = 4) wystarczyłaby do niszczenia celów. Do niszczenia samolotów na lotniskach, anten radarów i do zwalczania siły żywej oraz tzw. celów miękkich pocisk ma być wystrzeliwany z działa, a przed bezpośrednim trafieniem pocisk uwalniałby chmurę stalowych kul niszczących cele swoją wielką energią kinetyczną. Duża prędkość i mała masa pocisku pozwoliłyby na osiągnięcie nieosiągalnego dla prochowych dział zasięgu 300 mil morskich (555 km). Do zasilania jednego działa tego typu potrzeba 15 MW mocy.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Maksymilian DURA, Artyleria bez prochu - railgun "Raport Wojsko Technika Obronność" 2007 nr 4, s. 52-58
