Elektrownia Wairakei

Elektrownia Wairakei – druga na świecie elektrownia geotermalna i pierwsza, która wykorzystała gorącą wodę jako źródło do wytwarzania energii elektrycznej. Zlokalizowana jest obok rzeki Waikato, 10 km na północ od Taupo w Nowej Zelandii.

Elektrownia Wairakei

Wairakei Power Station

Elektrownia Wairakei
Państwo	Nowa Zelandia
Właściciel	Contact Energy Ltd.
Kluczowe daty
Włączenie do sieci	1958
Położenie na mapie Nowej Zelandii Elektrownia Wairakei
38°37′37″S 176°06′19″E

Energetyka geotermalna w Nowej Zelandii

W Nowej Zelandii, przez centrum Wyspy Północnej przechodzi szeroki na 40 km pas aktywności geotermicznej. Przecina on wyspę z południowego zachodu na północny wschód – od wulkanu Mt. Taranaki przez Park Narodowy Tongariro, Taupo, Rotora aż po White Island, która jest wierzchołkiem podmorskiego, ciągle czynnego wulkanu. W tym rejonie na głębokości 1000 m pod ziemią panuje temperatura około 280 °C.

W Nowej Zelandii 7% energii elektrycznej jest wytwarzana w elektrowniach geotermalnych, 75% energii w elektrowniach wodnych, a pozostałe 18% w elektrowniach opalanych węglem, mazutem i gazem. Elektrownie geotermalne znajdują się tylko na Wyspie Północnej, a wodne na Wyspie Południowej, w rejonie Alp Nowozelandzkich. Wyspę Północną od Wyspy Południowej dzieli Cieśnina Cooka, przez którą poprowadzono podwodny wysokonapięciowy kabel elektroenergetyczny. Przesył energii z Wyspy Południowej na Północną odbywa się prądem stałym.

Historia

Projekt budowy elektrowni Wairakei powstał w 1947 roku, gdy powstały duże niedobory energii elektrycznej po dwóch latach suszy. Inżynierowie z Nowej Zelandii odwiedzili pierwszą elektrownię geotermalną we Włoszech, jednak miejscowa para zawierała dużą ilość bardzo gorącej wody i nie można było wykorzystać włoskich doświadczeń. W 1955 roku inżynierowie i brytyjska firma Merz i McLennon otrzymali pozwolenie na zaprojektowanie pierwszej geotermalnej elektrowni w Nowej Zelandii. Opracowali zupełnie nową technologię i zbudowali pierwszy na świecie ciśnieniowy separator pary i wody. Wynaleźli także tłumik, który usuwał górny zakres częstotliwości z dosłownie ogłuszającego hałasu wytwarzanego przez wyładowanie. Odgłos był bowiem słyszalny w odległości 10 km, a pracownicy odwiertu doświadczali silnych bólów i zawrotów głowy. Po trzech latach budowy, 15 listopada 1958 roku energia elektryczna została po raz pierwszy dostarczona do sieci krajowej z jednego z generatorów o mocy 6 MW. Elektrownia została ukończona w 1963 roku.

Początkowy projekt w Wairakei zakładał budowę elektrowni i zakładu produkującego ciężką wodę. Miało to być wspólne przedsięwzięcie rządu Nowej Zelandii i brytyjskiego Urzędu Energii Atomowej (UKAEA). Pod koniec 1954 roku został zatwierdzony plan budowy fabryki zdolnej wyprodukować 47 MW energii elektrycznej i 6 ton rocznie ciężkiej wody. Jednak, głównie ze względu na znaczny wzrost kosztów produkcji, UKAEA wycofała się z projektu w 1956 roku. Ponieważ prace przy budowie były już zaawansowane postanowiono otworzyć samą elektrownię.

Elektrownia ma zakończyć pracę do 2026 roku (wtedy wygaśnie pozwolenie). Ma ją zastąpić Elektrownia Te Mihi.

Produkcja

Elektrownia geotermiczna Wairakei wykorzystuje parę wodną pozyskiwaną z około 200 odwiertów o głębokości do 1500 m. Woda o temperaturze 260 °C jest doprowadzana do rozprężacza pary, gdzie powstaje około 1400 ton pary w ciągu godziny. Para przesyłana jest do turbin elektrowni rurociągami o średnicy 1000 mm z prędkością przepływu około 200 km/h.

Elektrownia Wairakei dostarcza wystarczającą ilość energii elektrycznej, aby zaspokoić około 5 procent potrzeb energii elektrycznej Wyspy Północnej. Stacje Wairakei A i B mają 10 turbin parowych o wielkości od 4-30 megawatów (MW). Moc stacji wynosi 132 MW.

Właściciel

Elektrownia Wairakei jest własnością i jest zarządzana przez Contact Energy Ltd.

Ekologia

Woda do chłodzenia elektrowni Wairakei jest obecnie pobierana z rzeki Waikato i po zużyciu jest odprowadzana do niej z powrotem. Niestety zawiera niewielkie ilości siarkowodoru, które zanieczyszczają wodę rzeczną. Aby tego uniknąć buduje się oczyszczalnię biologiczną. W 2005 roku w Wairakei oddano do użytku stację systemu binarnego.

Zabytek techniki

W ramach projektu Engineering to 1990, zorganizowanego przez instytucję IPENZ (Institution of Professional Engineers New Zealand) w celu uczczenia 150. rocznicy powstania kraju, w 1990 roku została odsłonięta tablica podkreślająca znaczenie tej elektrowni dla rozwoju kraju.