Wikipedia

Elena Ferrante

pseudonim pisarski

Elena Ferrante – pseudonim włoskiej powieściopisarki lub włoskiego powieściopisarza o nieznanej oficjalnie tożsamości[1]. Międzynarodową popularność Ferrante przyniósł tak zwany cykl neapolitański (powieści Genialna przyjaciółka, Historia nowego nazwiska, Historia ucieczki i Historia zaginionej dziewczynki), cieszący się uznaniem krytyków i czytelników[2]. W 2016 roku tygodnik „Time” umieścił Ferrante na liście 100 najbardziej wpływowych osób na świecie[3].

Elena Ferrante
Data urodzenia

nieznana

Narodowość

włoska

Język

włoski

Dziedzina sztuki

literatura

Epoka

XXI w.

Ważne dzieła

Genialna przyjaciółka (t. 1, 2014), Historia nowego nazwiska (t.2, 2015), Historia ucieczki (t. 3, 2016),Historia zaginionej dziewczynki

Strona internetowa

Tożsamość edytuj

Nie wiadomo, kto kryje się pod pseudonimem Elena Ferrante. Przed publikacją swojej pierwszej powieści Ferrante zapowiedziała wydawcy, że nie będzie udzielała wywiadów, ponieważ zrobiła już wystarczająco dużo dla powieści – napisała ją[4].

Istnieją różne hipotezy na temat jej tożsamości. Według jednej z nich pod pseudonimem Elena Ferrante kryje się grupa pisarzy. Jednak przeciwko tej hipotezie przemawia spójny styl i tematyka wszystkich utworów. Istnieje także hipoteza, że Elena Ferrante to w rzeczywistości pochodzący z Neapolu pisarz Dominico Starnone(inne języki)[2]. Hipoteza ta wywodzi się z badań grupy matematyków, którzy przeanalizowali twórczość Ferrante i jej język za pomocą specjalnego oprogramowania i ustalili, że przypomina on język Starnone[5]. Wśród innych możliwych tożsamości wymieniano także tłumaczkę Ferrante na angielski, Ann Goldstein oraz profesora historii, Marcella Marmo[5].

W 2003 na podstawie wywiadów oraz opublikowanej korespondencji Ferrante z wydawcami, krytyk literacki John Wood(inne języki) ustalił, że Ferrante wychowała się w Neapolu, jednak okresowo mieszkała poza granicami Włoch, jest matką, jednak obecnie nie jest zamężna oraz zajmuje się nauczaniem[4].

W 2016 roku dziennikarz Claudio Gatti(inne języki) opublikował wyniki śledztwa przeprowadzonego na zlecenie czasopisma „Il Sole”. Jego zdaniem pod pseudonimem Elena Ferrante kryje się mieszkająca w Rzymie tłumaczka Anita Raja(inne języki). Raja tłumaczy z języka niemieckiego. Jako tłumaczka związana jest z wydawnictwem, w którym publikuje Ferrante, jest też żoną Dominico Starnone (pisarza, którego również podejrzewano o ukrywanie się pod pseudonimem Ferrante). Hipoteza Gattiego oparta jest m.in. na tym, że majątek Starnone i Rai oraz dochody tej ostatniej powiększały się znacznie w tym samym czasie, kiedy książki Ferrante zdobywały popularność. Jednak ani Raja, ani Starnone, ani wydawca nie potwierdzili doniesień Gattiego[5].

Twórczość edytuj

Przekłady polskie edytuj

  1. Genialna przyjaciółka (2014)
  2. Historia nowego nazwiska (2015)
  3. Historia ucieczki (2016)
  4. Historia zaginionej dziewczynki (2016)
  • Córka (2017)
  • Zagubiona lalka (2017)
  • Obsesyjna miłość (2018)
  • Czas porzucenia (2020)
  • Zakłamane życie dorosłych (2020)

Wydania włoskie edytuj

  • L'amore molesto (1992)
  • I giorni dell'abbandono (2002)
  • La frantumaglia (2003)
  • La figlia oscura (2006)
  • La spiaggia di notte (2007)
  • Cykl L'amica geniale
  1. L'amica geniale (2011)
  2. Storia del nuovo cognome (2012)
  3. Storia di chi fugge e di chi resta (2013)
  4. Storia della bambina perduta (2014)
  • L’invenzione occasionale (2019)
  • La vita bugiarda degli adulti (2019)

Ekranizacje edytuj

  • Nasty Love (1995)
  • Genialna przyjaciółka (2018) serial HBO
  • La vita bugiarda degli adulti (2020) serial Netflix
  • Córka (The Lost Daughter) (2021), reż. Maggie Gyllenhaal

Przypisy edytuj

  1. ↑ Kim jest Elena Ferrante? Jej cykl powieściowy robi zawrotną światową karierę, „kultura.dziennik.pl” [dostęp 2016-12-16].
  2. ↑ a b Juliusz Kurkiewicz, Kim jest najlepsza pisarka współczesnej Europy? [online], wyborcza.pl [dostęp 2016-12-16].
  3. ↑ Lauren Groff, Elena Ferrante: The World’s 100 Most Influential People [online], TIME.com [dostęp 2016-12-16].
  4. ↑ a b John Wood, Women on the Verge [online], The New Yorker [dostęp 2016-12-16].
  5. ↑ a b c Claudio Gatti, Elena Ferrante: An Answer? [online], The New York Review of Books [dostęp 2016-12-16].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elena_Ferrante&oldid=70591562”