Els Callens

tenisistka belgijska

Els Callens (ur. 20 sierpnia 1970 w Antwerpii) – belgijska tenisistka, specjalistka gry podwójnej, medalistka olimpijska, zdobywczyni Pucharu Federacji.

Els Callens
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1970
Antwerpia

Wzrost

178 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

styczeń 1990

Zakończenie kariery

październik 2005

Trener

Jos Geerinck

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 11 ITF

Najwyżej w rankingu

43 (17 lutego 1997)

Australian Open

3R (2000)

Roland Garros

2R (1995, 1998–2000)

Wimbledon

3R (2002)

US Open

3R (1996)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

10 WTA, 10 ITF

Najwyżej w rankingu

12 (14 maja 2001)

Australian Open

QF (2000)

Roland Garros

QF (1999)

Wimbledon

QF (1997, 1998)

US Open

SF (2000)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Belgia
Igrzyska olimpijskie
brąz Sydney 2000 tenis ziemny
(gra podwójna)

Karierę zawodową rozpoczęła w styczniu 1990. Szczególnie wartościowe wyniki osiągała w deblu, ale z powodzeniem występowała także w grze pojedynczej – dotarła do pozycji nr 43 w rankingu światowym (w lutym 1997). Do jej najlepszych wyników singlowych można zaliczyć finał turnieju w Québecu (1996), zwycięstwo nad Hiszpanką Sánchez Vicario (wówczas nr 4 na świecie) w Pucharze Federacji (1997), jedenaście wygranych turniejów ITF Women's Circuit (niższej rangi niż WTA Tour), trzykrotnie 1/32 finału (III runda) turniejów wielkoszlemowych (US Open 1995, Australian Open 2000, Wimbledon 2002). Na turnieju wimbledońskim w 2002 przegrała w III rundzie z Sereną Williams 6:7, 6:7, stanowiąc dla Amerykanki najcięższą przeprawę w drodze po tytuł.

Jako deblistka wygrała dziesięć turniejów WTA Tour, w dalszych dwunastu dotarła do finału. W 2000 w parze z rodaczką Dominique Van Roost dotarła do półfinału turnieju Masters w Nowym Jorku. Również z Van Roost sięgnęła po brązowy medal igrzysk olimpijskich w Sydney w 2000. W maju 2001 została sklasyfikowana na pozycji nr 12 w rankingu deblistek. Wygrała m.in. trzykrotnie turniej deblowy w rodzinnej Antwerpii, a także turniej w Berlinie (2001). Występowała również w grze mieszanej, dwukrotnie osiągając półfinał wielkoszlemowy – Wimbledon i US Open w 2002 (z Robbie Koenigiem z RPA).

W zespole narodowym w Pucharze Federacji występowała w latach 1994-2005, w 2001 przyczyniła się (głównie jako deblistka) do zdobycia przez Belgię tego trofeum. Wraz z końcem sezonu 2005 zdecydowała się zakończyć karierę zawodniczą, ostatni występ turniejowy zaliczyła w październiku t.r. w Hasselt (przegrała w II rundzie z Niemką Julią Schruff). Jej zarobki na korcie w ciągu 15 lat kariery przekroczyły półtora miliona dolarów amerykańskich.

Finały turniejów WTA edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V

Gra pojedyncza edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 27 października 1996 Quebec Dywanowa   Lisa Raymond 4:6, 4:6

Gra podwójna edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 6 stycznia 1996 Auckland Twarda   Julie Halard-Decugis   Jill Hetherington
  Kristine Radford
6:1, 6:0
Finalistka 1. 19 maja 1996 Cardiff Ceglana   Laurence Courtois   Katrina Adams
  Mariaan de Swardt
0:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 14 czerwca 1998 Birmingham Trawiasta   Julie Halard-Decugis   Lisa Raymond
  Rennae Stubbs
2:6, 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 3. 22 listopada 1998 Pattaya Twarda   Julie Halard-Decugis   Rika Hiraki
  Aleksandra Olsza
3:6, 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 4. 13 sierpnia 2000 Los Angeles Twarda   Dominique Van Roost   Kimberly Po
  Anne-Gaëlle Sidot
6:2, 7:5
Finalistka 2. 5 listopada 2000 Quebec Ceglana   Kimberly Po   Nicole Pratt
  Meghann Shaughnessy
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 5. 13 maja 2001 Berlin Ceglana   Meghann Shaughnessy   Cara Black
  Jelena Lichowcewa
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 6. 19 maja 2001 Antwerpia Ceglana   Virginia Ruano Pascual   Kristie Boogert
  Miriam Oremans
6:3, 3:6, 6:4
Finalistka 3. 16 września 2001 Waikoloa Twarda   Nicole Pratt   Tina Križan
  Katarina Srebotnik
2:6, 3:6
Finalistka 4. 28 października 2001 Linz Twarda   Chanda Rubin   Jelena Dokić
  Nadieżda Pietrowa
1:6, 4:6
Finalistka 5. 3 lutego 2002 Tokio Twarda   Roberta Vinci   Lisa Raymond
  Rennae Stubbs
1:6, 1:6
Finalistka 6. 7 kwietnia 2002 Sarasota Ceglana   Conchita Martínez   Jelena Dokić
  Jelena Lichowcewa
7:6(5), 3:6, 3:6
Zwyciężczyni 7. 16 czerwca 2002 Birmingham Trawiasta   Shinobu Asagoe   Kimberly Po-Messerli
  Nathalie Tauziat
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 8. 15 czerwca 2003 Birmingham Trawiasta   Meilen Tu   Alicia Molik
  Martina Navrátilová
7:5, 6:4
Finalistka 7. 10 sierpnia 2003 Los Angeles Twarda   Jelena Bowina   Mary Pierce
  Rennae Stubbs
3:6, 3:6
Finalistka 8. 2 listopada 2003 Quebec Dywanowa   Meilen Tu   Li Ting
  Sun Tiantian
3:6, 3:6
Finalistka 9. 16 stycznia 2004 Hobart Twarda   Barbara Schett   Shinobu Asagoe
  Seiko Okamoto
6:2, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 9. 22 lutego 2004 Antwerpia Twarda   Cara Black   Myriam Casanova
  Eleni Daniilidu
6:2, 6:1
Finalistka 10. 11 kwietnia 2004 Casablanca Ceglana   Katarina Srebotnik   Marion Bartoli
  Émilie Loit
4:6, 2:6
Finalistka 11. 15 sierpnia 2004 Vancouver Twarda   Anna-Lena Grönefeld   Bethanie Mattek
  Abigail Spears
3:6, 3:6
Finalistka 12. 7 listopada 2004 Quebec Dywanowa   Samantha Stosur   Carly Gullickson
  María Emilia Salerni
5:7 5:7
Zwyciężczyni 10. 20 lutego 2005 Antwerpia Twarda   Cara Black   Anabel Medina Garrigues
  Dinara Safina
3:6, 6:4, 6:4

Bibliografia edytuj