Emanuele Crialese
Emanuele Crialese (ur. 26 lipca 1965 w Rzymie) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód | |
| Lata aktywności |
od 1994 |
Życiorys edytuj
Urodził się w Rzymie w sycylijskiej rodzinie adwokatów i do swoich korzeni często powracał w swoich filmach. W 1991 wyjechał - nie znając języka angielskiego - do USA, gdzie do 1995 studiował reżyserię filmową na Uniwersytecie Nowojorskim. W czasie studiów nakręcił kilka filmów krótkometrażowych[1].
Niedługo potem zrealizował w Nowym Jorku swoją pierwszą fabułę Obcy w wielkim mieście (1997) w koprodukcji amerykańsko-włoskiej. Była to historia dwójki emigrantów, którzy borykają się z ciężkim losem "obcych" w wymarzonej Ameryce. Film zebrał pochlebne recenzje na Sundance Film Festival, gdzie był prezentowany w konkursie głównym[2]. Następnie w latach 1998-2000 Crialese pracował w teatrze.
Sukcesy filmowe z prawdziwego zdarzenia pojawiły się u Crialese na początku nowego wieku. Film Respiro (2002) z Valerią Golino w roli głównej opowiadał starą sycylijską legendę o wyspie Lampedusa i otrzymał dwie nagrody na 55. MFF w Cannes. Kolejny film Złote wrota (2006) zdobył aż sześć wyróżnień na 63. MFF w Wenecji. Obraz ten poświęcony był ubogim Sycylijczykom, którzy u progu XX w. wyjechali do Ameryki w poszukiwaniu szczęścia, ale zanim otworzyły się przed nimi wrota Ziemi Obiecanej, zostali poddani drobiazgowym, często upokarzającym badaniom ich fizycznego i psychicznego zdrowia[2].
Późniejsza Terraferma (2011) otrzymała na 68. MFF w Wenecji drugą nagrodę w konkursie głównym, czyli Grand Prix Jury. Reżyser sportretował w niej nielegalnych imigrantów z Afryki przedzierających się do Włoch, ale skoncentrował się przede wszystkim na diagnozie swojego narodu, na przykładzie mieszkańców wyspy Linosa. Zarejestrował na taśmie proces odchodzenia tradycyjnych wartości oraz rodzenie się w ich miejsce rzeczywistości rządzonej przez głos większości i rachunek ekonomiczny[3].
Zasiadał w jury konkursu głównego na 64. MFF w Wenecji (2007).
Podczas 79. MFF w Wenecji (2022), gdzie w konkursie prezentuje swój autobiograficzny film Bezmiar (L'immensità)[4] z udziałem m.in. Penélope Cruz, dokonuje publicznego coming outu w związku ze swoją tranzycją płciową[5].
Filmografia edytuj
Reżyser edytuj
- 1997: Obcy w wielkim mieście (Once We Were Strangers)
- 2002: Respiro
- 2006: Złote wrota (Nuovomondo)
- 2011: Terraferma[6][7]
- 2022: Bezmiar (L'immensità)
Przypisy edytuj
- ↑ Emanuele Crialese: The Making of Terraferma: A Drama of Sicilian Immigration. AAP Cornell University. [dostęp 2018-01-07]. (ang.).
- ↑ a b List od Emanuele Crialese. Ale Kino+. [dostęp 2018-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-08)]. (pol.).
- ↑ Festiwal w Wenecji: Doktor Faust ze Złotym Lwem. Newsweek Polska. [dostęp 2018-01-07]. (pol.).
- ↑ Bezmiar | Film | 2022. [dostęp 2022-11-23].
- ↑ Valerio Cappelli, Emanuele Crialese racconta la sua storia: «Per cambiare il nome sul passaporto ho dovuto lasciare un pezzo del mio corpo» [online], Corriere della Sera, 9 kwietnia 2022 [dostęp 2022-11-23] (wł.).
- ↑ Emanuele Crialese. IMDb. [dostęp 2018-01-07]. (ang.).
- ↑ Emanuele Crialese. Filmweb. [dostęp 2018-01-07]. (pol.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Emanuele Crialese w bazie IMDb (ang.)