Endogone
Endogone Link – rodzaj grzybów z typu Mucoromycota[1].
 Endogone pisiformis na mchach | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Endogone |
| Nazwa systematyczna | |
| Endogone Link Mag. Gesell. naturf. Freunde, Berlin 3(1-2): 33 (1809) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Endogone pisiformis Link 1809 | |
Charakterystyka
edytujW 2024 r. Index Fungorum przytoczył około 30 gatunków należących do rodzaju Endogone[2]. Są rozprzestrzenione na całym świecie[3]. W zależności od gatunku wydzielają zapach cebuli, przypalonego cukru lub ryb[4]. Są to głównie grzyby podziemne, tworzące sporokarpy o średnicy od kilku milimetrów do 2–3 cm, zawierające gęsto splecione strzępki i zygospory. Sporokarpy występują zazwyczaj w glebie bogatej w próchnicę lub w próchniejących liściach, czasami także w mchach jako grzyby mszakolubne. Pod względem sposobów odżywiania się są to grzyby saprpotroficzne lub ektomykoryzowe[5].
Endogone pełnią ważną rolę w poprawie struktury gleb ubogich w składniki odżywcze. Występują np. na wydmach, a rośliny wydmowe są zależne od nich pod względem wzrostu i sukcesu ekologicznego: grzybnia grzyba pomaga agregować i stabilizować piasek w sieci strzępek, nadając mu spójność i pomagając roślinom na wczesnym etapie ich rozwoju w zapuszczaniu korzeni. Grzyby za pomocą swojej grzybni wyłapują również i wiążą fragmenty materiału organicznego, takiego jak rozkładające się korzenie i kłącza[6].
Systematyka
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Endogonaceae, Endogonales, Incertae sedis, Endogonomycetes, Mucoromycotina, Mucoromycota, Fungi[1].
Takson utworzył Johann Heinrich Friedrich Link w 1809 r. Typem nomenklatorycznym jest 'Endogone pisiformis Link[1]. Synonim: Youngiomyces Y.J. Yao 1995[7].
- Endogone aurantiaca Błaszk. 199
- Endogone maritima Błaszk., Tadych & Madej 1998
Nazwy naukowe według Index Fungorum[2]Wykaz gatunków według W. Mułenki i innych[8]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-12-07] (ang.).
- ↑ a b Index Fungorum (wyszukiwarka taksonów) [online] [dostęp 2024-12-07] (ang.).
- ↑ Występowanie Endogone na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-12-07] (ang.).
- ↑ J.W. Gerdemann, J.M. Trappe, The Endogonaceae in the Pacific Northwest, „Mycologia Memoirs”, 5, 1974, s. 11–19.
- ↑ O. Williams, B.A.Finney, Endogone: food for mice, „Journal of Mammalogy”, 45 (2), 1964, s. 265–271, DOI: 10.2307/1376990, JSTOR: 1376990.
- ↑ R.E. Koske, J.C. Sutton, B.R. Sheppard, Ecology of Endogone in Lake Huron sand dunes, „Canadian Journal of Botany”, 53 (2), 1975, s. 87–93, DOI: 10.1139/b75-014.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-12-07] (ang.).
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 64–65, ISBN 978-83-89648-75-4.