Endoprotezoplastyka – zabieg chirurgiczny polegający na wycięciu zmienionego chorobowo segmentu organizmu (np. stawu) i wszczepieniu elementu sztucznego, przejmującego funkcję uszkodzonej struktury. Także: alloplastyka, endoplastyka.
Zabieg endoprotezoplastyki jest stosowany w leczeniu zmian zwyrodnieniowych oraz w wielu urazach (złamania szyjki kości udowej, złamania w okolicy krętarza). Endoprotezoplastyka jest ponadto elementem oszczędzającego kończynę leczenia nowotworów kości - mięsaków, takich jak mięsak Ewinga, kostniakomięsak czy chrzęstniakomięsak. Polega ono na zastąpieniu naturalnego stawu sztucznym stawem – endoprotezą. Zabieg endoprotezoplastyki przeprowadza się w znieczuleniu zewnątrzoponowym (bez narkozy) lub w pełnym znieczuleniu w przypadku rozleglejszych zabiegów, np. onkologicznych. Zabieg, poprzez wyeliminowanie bólu, przywraca utracone czynności tego stawu i umożliwia wykonywanie podstawowych ruchów takich jak chodzenie, podnoszenie ciężarów. Warunkiem osiągnięcia tego celu jest wyeliminowanie towarzyszącego urazom i zmianom zwyrodnieniowym bólu. Podstawą w zachowaniu pacjenta po zabiegu endoprotezy jest oszczędzanie i zapobieganie przeciążenia stawu operowanego. Po zabiegu wszczepienia endoprotezy niezbędna jest rehabilitacja, w celu uzyskania możliwie pełnej sprawności osoby operowanej.
Powikłania mogące wystąpić po zabiegu endoprotezoplastyki są rzadkie i możemy je podzielić na:
Powikłania wczesne:
Modularna endoproteza onkologiczna bliższej części lewej kości udowej, użyta w operacyjnym leczeniu chrzęstniakomięsaka u 42-letniego pacjentażylna choroba zakrzepowa
