Epirubicyna

Epirubicyna
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	(8S,10S)-10-[(3-amino-2,3,6-trideoksy-α-L-arabino-heksopiranozyl)oksy]-6,8,11-trihydroksy-8-(hydroksyacetylo)-1-metoksy-7,8,9,10-tetrahydrotetraceno-5,12-dion
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	Epirubicini hydrochloridum
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C27H29NO11
Masa molowa	543,52 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	56420-45-2; 56390-09-1 (chlorowodorek)
PubChem	41867
DrugBank	DB00445
SMILES
	CC1C(C(CC(O1)OC2CC(CC3=C(C4=C(C(=C23)O)C(=O)C5=C(C4=O)C=CC=C5OC)O)(C(=O)CO)O)N)O
InChI
	InChI=1S/C27H29NO11/c1-10-22(31)13(28)6-17(38-10)39-15-8-27(36,16(30)9-29)7-12-19(15)26(35)21-20(24(12)33)23(32)11-4-3-5-14(37-2)18(11)25(21)34/h3-5,10,13,15,17,22,29,31,33,35-36H,6-9,28H2,1-2H3/t10-,13-,15-,17-,22-,27-/m0/s1
	InChIKey
	AOJJSUZBOXZQNB-VTZDEGQISA-N
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	93 mg/l
Temperatura topnienia	344,53 °C
logP	-0,5
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: Epirubicyna (nr LINK-TAK) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck).
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanego źródłaMDSD; chlorowodorek
Uwaga
Zwroty H	H302
Zwroty P	brak zwrotów P
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanej karty charakterystyki; chlorowodorek
	Szkodliwy; (Xn)
Zwroty R	R22
Zwroty S	brak zwrotów S
Dawka śmiertelna	LD50 14,27 mg/kg (szczur, dożylnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	L01 DB03
Stosowanie w ciąży	kategoria D
Farmakokinetyka
Działanie	przeciwnowotworowe
Okres półtrwania	33 h
Wiązanie z białkami; osocza i tkanek	77%
Metabolizm	wątrobowy
Wydalanie	z moczem i kałem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	dożylnie
Objętość dystrybucji	19–38 l/kg
	Multimedia w Wikimedia Commons

Epirubicyna (łac. Epirubicinum) – lek, pochodna doksorubicyny o działaniu cytostatycznym.

Działanie edytuj

Jej zakres działania jest podobny jak w przypadku doksorubicyny, mniejsza natomiast jest jej toksyczność, a szczególnie kardiotoksyczność.

Zastosowania edytuj

Zastosowanie: rak sutka, rak gruczołu tarczowego, rak gruczołu krokowego, rak trzustki, chłoniaki złośliwe, mięsaki tkanek miękkich, rak płuc.

Działania niepożądane edytuj

Supresja szpiku, nudności i wymioty (niekiedy o ciężkim przebiegu)^[2], uszkodzenie mięśnia sercowego, zmiany skórne (przebarwienia), wypadanie włosów, uszkodzenie błon śluzowych (zapalenie i bolesne nadżerki) przeważnie jamy ustnej, hiperurykemia

Dawkowanie edytuj

Epirubicynę podaje się dożylnie lub dotętniczo w postaci wlewu kroplowego.

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Epirubicin, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00445 (ang.).
↑ Jest zaliczona do cytostatyków o dużym ryzyku wywołania wymiotów. Zob. http://www.mp.pl/artykuly/?aid=11646

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[DB-1] Epirubicin, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00445 (ang.).

[2] Jest zaliczona do cytostatyków o dużym ryzyku wywołania wymiotów. Zob. http://www.mp.pl/artykuly/?aid=11646

[1]

[2]