Erhard Cziomer
Erhard Cziomer (ur. 18 lipca 1940 w Ligocie Bialskiej, zm. 28 lutego 2020[1] w Krakowie) – polski politolog, historyk, badacz stosunków międzynarodowych, nauczyciel akademicki, profesor nauk humanistycznych.
| Data i miejsce urodzenia |
18 lipca 1940 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 lutego 2020 |
| Profesor nauk społecznych | |
| Specjalność: stosunki międzynarodowe | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1972 |
| Habilitacja |
1977 |
| Profesura |
9 czerwca 1989 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujUczęszczał do liceum ogólnokształcącego w Białej koło Prudnika[2]. W 1963 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, przygotowując pod kierunkiem Antoniego Podrazy pracę magisterską Rokowania pokojowe w Brześciu Litewskim a sprawa Polski 1917–1918[3]. W czasie studiów dorabiał jako korepetytor języka niemieckiego i jako piłkarz w Ludowych Zespołach Sportowych[4]. W 1972 obronił napisaną pod kierunkiem Władysława Serczyka pracę doktorską Niemieckie partie polityczne a stosunki niemiecko-radzieckie w latach 1918–1922. Od pokoju w Brześciu Litewskim do traktatu w Rapallo, której publikacja została wstrzymana przez cenzurę. W 1977 habilitował się na podstawie rozprawy Polityka rządu RFN wobec ZSRR w latach 1955–1972[3]. W 1989 otrzymał tytuł profesorski w zakresie nauk humanistycznych.
Pracę zawodową rozpoczął w 1963 w Biurze Jubileuszowym Obchodów 600-lecia UJ, a także jako nauczyciel i wychowawca internatu w Technikum Hutniczo-Mechanicznym na Osiedlu Szkolnym w Krakowie. Pracował następnie na Akademii Ekonomicznej w Krakowie (1969–1982) oraz w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych UJ (1982–2006). Był wykładowcą w Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza-Modrzewskiego (od jej powstania w 2000) oraz w Wyższej Szkole Administracji Publicznej w Kielcach.
Wchodził w skład Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk i Komisji Środkowoeuropejskiej Polskiej Akademii Umiejętności. Brał udział w pracach Polsko-Niemieckiej Komisji Podręcznikowej[5]. Specjalizował się we współczesnej historii Niemiec, niemieckiej polityce zagranicznej i stosunkach polsko-niemieckich. Prowadził badania w archiwum Socjaldemokratycznej Partii Niemiec w Bonn, w drugiej połowie lat 80. opublikował serię nieocenzurowanych wywiadów z politykami tej partii w „Gazecie Krakowskiej”[6]. Jako przedstawiciel UJ był koordynatorem (obok Włodzimierza Bonusiaka z Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie) organizowanych w latach 1995–2008 w porozumieniu z Bundesinstitut für ostwissenschaftliche und internationale Studien w Kolonii i Uniwersytetem Lwowskim konferencji naukowych dotyczących współpracy Niemiec, Ukrainy i Polski, których celem było projektowanie polskiej i ukraińskiej akcesji do Unii Europejskiej oraz NATO[7].
Pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie (kw. LXXXVIII/10/21)[8].
Wybrane publikacje
edytuj- 1976: Polityka rządu RFN wobec ZSRR w latach 1955–1972
- 1981: Determinanty i główne problemy polityki wschodniej RFN
- 1986: Teoria i praktyka decydowania w polityce zagranicznej Stanów Zjednoczonych i Republice Federalnej Niemiec
- 1988: Miejsce ZSRR w polityce zagranicznej RFN
- 1992: Historia Niemiec 1945–1991: zarys rozwoju problemu niemieckiego od podziału do jedności
- 1997: Zarys historii Niemiec powojennych 1945–1995
- 2000: Zarys współczesnych stosunków międzynarodowych
- 2005: Polityka zagraniczna Niemiec: kontynuacja i zmiana po zjednoczeniu ze szczególnym uwzględnieniem polityki europejskiej i transatlantyckiej
- 2006: Historia Niemiec współczesnych 1945–2005
- 2007: Zimna wojna (1946–1989) i jej konsekwencje dla ładu międzynarodowego
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2011)[9]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2003)[10]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1990)
Przypisy
edytuj- ↑ Zmarł Prof. dr hab. Erhard Cziomer, uj.edu.pl, 28 lutego 2020 [zarchiwizowane 2020-02-29].
- ↑ Biała bez szkoły średniej, „Panorama Bialska”, 8 (226), Biała: Gminne Centrum Kultury, wrzesień 2013, s. 1, ISSN 1232-7352 [dostęp 2024-05-06].
- ↑ a b Jerzy Malec, Słowo od Rektora, [w:] Lasoń 2010 ↓, s. 5.
- ↑ Jan Kołodziejczyk, Dlaczego nie 45-lecie?, [w:] Lasoń 2010 ↓, s. 9.
- ↑ Jerzy Kornaś, Profesor Erhard Cziomer. Refleksja z perspektywy 35 lat, [w:] Lasoń 2010 ↓, s. 14.
- ↑ Peter Munkelt, Badacz polsko-niemieckiego porozumienia i przyjaźni, [w:] Lasoń 2010 ↓, s. 32.
- ↑ Włodzimierz Bonusiak, O znajomości i współpracy z profesorem dr. hab. Erhardem Cziomerem, [w:] Lasoń 2010 ↓, s. 35–36.
- ↑ Lokalizator Grobów [online], Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie [dostęp 2023-01-14].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 111, poz. 1131
- ↑ M.P. z 2003 r. nr 55, poz. 855
Bibliografia
edytuj- Prof. dr hab. Erhard Cziomer, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-09-29].
- Marcin Lasoń (red.), Profesor Erhard Cziomer w 40-lecie pracy naukowej, Kraków: Krakowskie Towarzystwo Edukacyjne, 2010, ISBN 978-83-7571-079-3 [dostęp 2025-04-15].
- Prof. dr hab. Erhard Cziomer: Wystawa z okazji jubileuszu 40-lecia pracy naukowej, ka.edu.pl, czerwiec 2010 [zarchiwizowane 2022-01-21].