Ernst Heinrich Weber

Ten artykuł dotyczy niemieckiego anatoma, fizjologa i psychologa (ur. 1795). Zobacz też: Ernst Weber, fizjolog (ur. 1875).

Ernst Heinrich Weber (ur. 24 czerwca 1795 w Wittenberdze, zm. 26 stycznia 1878 w Lipsku) – niemiecki anatom, fizjolog i psycholog; brat fizyka Wilhelma Webera.

Studiował w Wittenberdze. Od 1818 pracował w Lipsku na uniwersytecie. Znany z prac nad zakończeniami nerwowymi w skórze i nad krążeniem. Wprowadził hydrodynamikę do badania przepływów krwi i sformułował prawo Webera-Fechnera, uzależniające odpowiedź od bodźca pobudzającego. Badał tzw. próg przestrzenny skóry w zbudowanym przez siebie estezjometrem – cyrklem Webera.

Wraz z bratem Eduardem Friedrichem (1806-1871) odkrył działanie hamujące nerwu błędnego na czynność serca (1845). Opisał szkieletowe połączenie między pęcherzem pławnym i błędnikiem u ryb nazywane narządem Webera. Jest autorem prac Die Lehre vom Tastsinne und Gemeingefühle auf Versuche gegründet („Teoria dotyku i czucia oparta w doświadczeniu”, 1846), Annotationes anatomicae et physiologicae („Notatki anatomiczne i fizjologiczne”, 1851) i in.

BibliografiaEdytuj

Wielka Encyklopedia Powszechna PWN” (1962-1969)
Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924-1927)
Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1934-1939)