Erytryn (kwiat kobaltowy) – minerał z gromady arsenianów. Należy do minerałów bardzo rzadkich.

Erytryn
Ilustracja
Erytryn (pochodzenie: Maroko)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

kwiat kobaltowy[1]

Skład chemiczny

uwodniony arsenian kobaltu(II) Co3(AsO4)2·8H2O

Twardość w skali Mohsa

2–2,5

Przełam

nierówny

Łupliwość

doskonała względem ścian słupa

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

3,07[1] g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

karmazynowa, brzoskwiniowoczerwona, purpurowoczerwona, purpurowa, różowoczerwona, fioletowa, bezbarwny[1][2]

Rysa

różowoczerwona lub czerwona[1]

Połysk

szklisty, czasami diamentowy

Erytryn (pochodzenie: Queensland, Australia)
Erytryn (pochodzenie: Maroko)

Nazwa pochodzi od gr. erythros = czerwony, nawiązując do barwy minerału[1][3].

Charakterystyka edytuj

Właściwości edytuj

Tworzy skupienia zbite, ziarniste, ziemiste, igiełkowe, krzaczaste, kuliste. Kryształy wykazują charakterystyczne zbrużdżenia, równoległe do wydłużenia słupów. Niekiedy występują w postaci szczotek krystalicznych[4]. Jest krajalny, giętki, przezroczysty[4].

Występowanie edytuj

Powstaje jako minerał wtórny w strefie utleniania (wietrzenia) arsenowych złóż kruszcowych zawierających kobalt.

Miejsca występowania[4]:

Zastosowanie edytuj

Znaczenie naukowe (wykorzystywany jako wskaźnik w poszukiwaniu kruszców kobaltu, niklu i srebra), ma znaczenie kolekcjonerskie.

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Żaba 2003 ↓, s. 127.
  2. webmineral.com: Erythrite. [dostęp 2014-07-09].
  3. mindat.org: Erythrite Mineral Data. [dostęp 2014-07-09].
  4. a b c Żaba 2003 ↓, s. 128.

Bibliografia edytuj

  • Jerzy Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów. Katowice: Videograf II, 2003, s. 127-128. ISBN 83-7183-174-9.

Linki zewnętrzne edytuj