Esko w Pradze
Esko w Pradze (cz. Esko Praha) – system szybkiej kolei miejskiej w Pradze i kolei aglomeracyjnej w kraju środkowoczeskim, obsługiwany przez České dráhy, stanowiący istotną część zintegrowanego systemu komunikacyjnego aglomeracji praskiej (PID). Obejmuje pociągi pasażerskie oraz ekspresowe na głównych liniach radialnych z Pragi oraz na kilku odcinkach łączących lub stycznych. Większość odcinków linii tego systemu jest objęta pełną lub częściową integracją taryfową w ramach Praskiego Transportu Zintegrowanego, jednak niektóre linie Esko Praga są kontynuowane poza granicami PID. Pod obecną nazwą funkcjonuje od 9 grudnia 2007. Sieć obsługują jednostki elektryczne, m.in. Škoda CityElefant serii 471.
kolej aglomeracyjna | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Lokalizacja | |
Operator | |
Liczba linii |
33 |
Lata funkcjonowania |
od 2007 r. |
Dzienna liczba pasażerów |
110 000 |
Infrastruktura | |
Długość sieci |
933 km |
Rozstaw szyn |
1435 mm |
Liczba stacji |
295 |
Strona internetowa |

Historia
edytujSieć podmiejską w Pradze utworzono na początku XX wieku, a została ona włączona do krajowego systemu zelektryfikowanej kolei. Prawdziwy wzrost wydajności sieci podmiejskiej nastąpił w latach 70., wtedy również rozwinięto jednostki trakcyjne klasy 451 i 452, nazywane nieoficjalnie "pantografami". Szybko stały się one głównym środkiem transportu z Pragi do Kolína, Nymburka, Benešova, Berouna i Kralup nad Wełtawą. Na tych trasach niezbędne okazało się uruchomienie pociągów w takcie półgodzinnym. W latach 90. rozpoczęto przebudowę korytarzy przez Pragę oraz stopniowo wymieniano tabor. Elementem kulminacyjnym było połączenie stacji Praha-Libeň, Praha-Vysočany i Praha-Holešovice, co pozwoliło na połączenie dworca głównego i dworca Masaryka ze wszystkimi kierunkami wychodzącymi z miasta[1].
Przełomem było stworzenie zintegrowanego systemu komunikacji praskiej, który zainicjowano 1 października 1992. Wprowadzono zintegrowany bilet strefowy. Podczas powodzi w 2002 r. z powodu zatopienia korytarzy metra kolej miejska była jedynym środkiem transportu dla wielu prażan i stanowiła kręgosłup transportu miejskiego. Od 9 grudnia 2007 funkcjonuje pod nową nazwą.
Linie
edytujLinia | Trasa | Długość (w km) |
Stacje |
---|---|---|---|
S1 | Praha Masarykovo nádraží – Kolín | 62 | 19 |
S12 | Poříčany – Nymburk | 15 | 6 |
S2 | Praha Masarykovo nádraží – Kolín | 73 | 20 |
S20 | Praha Masarykovo nádraží – Milovice | 73 | 9 |
S22 | Lysá nad Labem – Milovice | 5 | 2 |
S29 | Praha-Vysočany – Strančice | 32 | 11 |
S3 | Praha-Vršovice – Všetaty | 43 | 13 |
S4 | Praha Masarykovo nádraží – Hněvice | 40 | 17 |
S41 | Praha-Hostivař – Roztoky u Prahy | 14 | 5 |
S5 | Praha Masarykovo nádraží – Kladno | 31 | 10 |
S6 | Praha-Smíchov – Beroun | 34 | 12 |
S7 | Praha hlavní nádraží – Beroun | 43 | 13 |
S8 | Praha hlavní nádraží – Čerčany | 57 | 23 |
S80 | Praha hlavní nádraží – Dobříš | 52 | 21 |
S9 | Praha hlavní nádraží – Benešov | 49 | 18 |
Razem | 515 | 158 |
Przypisy
edytuj- ↑ History of Esko and Suburban Rail Transport. cd.cz. [dostęp 2012-01-05]. (ang.).