Espadon (Q13)francuski okręt podwodny z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, trzecia jednostka typu Sirène. Została zwodowana 7 września 1901 roku w stoczni Arsenal de Cherbourg, a ukończono ją w czerwcu 1902 roku. Okręt służył w Marine nationale do 1919 roku.

Espadon (Q13)
Ilustracja
Bliźniak „Espadona”, „Sirène”
Klasa

okręt podwodny

Typ

Sirène

Historia
Stocznia

Arsenal de Cherbourg

Położenie stępki

1900

Wodowanie

7 września 1901

 Marine nationale
Wejście do służby

czerwiec 1902

Wycofanie ze służby

listopad 1919

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


157 ton
213 t

Długość

32,5 m

Szerokość

3,9 m

Zanurzenie

2,5 m

Zanurzenie testowe

30 m

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Napęd
1 silnik parowy potrójnego rozprężania, 1 kocioł, moc 250 KM
1 silnik elektryczny o mocy 100 KM
1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


9,75 węzła
5,8 w.

Zasięg

powierzchnia: 600 Mm przy 8 w.
zanurzenie: 55 Mm przy 3,75 w.

Uzbrojenie
4 torpedy
Wyrzutnie torpedowe

4 x 450 mm (zewnętrzne)

Załoga

13

Projekt i dane taktyczno–techniczne edytuj

„Espadon”, zaprojektowany przez inż. Maxime’a Laubeufa, stanowił rozwinięcie jego poprzedniego projektu, „Narvala” – pierwszego dwukadłubowego okrętu podwodnego na świecie[1]. Oprócz większej wyporności, okręt miał ulepszoną siłownię, co zaowocowało skróceniem czasu potrzebnego do zanurzenia jednostki (poniżej 6 minut)[1].

„Espadon” był małym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej. Długość całkowita wynosiła 32,5 metra, szerokość 3,9 metra i zanurzenie 2,5 metra[2][3]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 157 ton, a w zanurzeniu 213 ton[1][2][3]. Okręt napędzany był na powierzchni przez maszynę parową potrójnego rozprężania systemu Brule o mocy 250 koni mechanicznych (KM), do której parę dostarczał kocioł du Temple[1][3][4]. Paliwo stanowił mazut[4]. Napęd podwodny zapewniał silnik elektryczny Hillairet-Huguet o mocy 100 KM[1][3]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 9,75 węzła na powierzchni i 5,8 węzła w zanurzeniu[1]. Zasięg wynosił 600 Mm przy prędkości 8 węzłów w położeniu nawodnym oraz 55 Mm przy prędkości 3,75 węzłów pod wodą[1][3]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów[5].

Okręt wyposażony był w cztery zewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 450 mm systemu Drzewieckiego, bez torped zapasowych[1][6][7]. Załoga okrętu składała się z 13 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][6][8].

Budowa i przebieg służby edytuj

„Espadon” zamówiony został 1 maja 1900 roku[3] i zbudowany w Arsenale w Cherbourgu[3][6]. Stępkę okrętu położono w 1900 roku[6], został zwodowany 7 września 1901 roku[1][3], a ukończono go w czerwcu 1902 roku[6]. Nazwa nawiązywała do morskiej ryby włócznika[8]. Okręt otrzymał numer burtowy Q13[3]. Koszt budowy jednostki wyniósł 24 700 £[3].

W okresie I wojny światowej pełnił służbę na wodach kanału La Manche i Atlantyku operując z Cherbourga, a następnie w listopadzie 1919 roku został skreślony z listy floty[3][6]. Sprzedano go 12 listopada 1920 roku[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 77.
  2. a b Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 133.
  3. a b c d e f g h i j k Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 207.
  4. a b John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 200.
  5. Ivan Gogin: SIRÈNE submarines (1901-1902). Navypedia. [dostęp 2019-01-13]. (ang.).
  6. a b c d e f Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 134.
  7. J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 536.
  8. a b Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2016-11-18]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: SIRÈNE submarines (1901-1902). Navypedia. [dostęp 2019-01-13]. (ang.).
  • Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
  • Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
  • John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
  • Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2016-11-18]. (ang.).