Estádio Universitário de Lisboa
Estádio Universitário de Lisboa (wym. [(ɨ)ˈʃtadi̯u univɨɾsiˈtaɾi̯u dɨ liʒˈβoɐ], EUL) – wielofunkcyjny kompleks sportowy o powierzchni ok. 40 ha[2] położony w miasteczku uniwersyteckim Uniwersytetu Lizbońskiego. Jego centralny punkt stanowi Estádio de Honra, stadion typu olimpijskiego, z trawiastym boiskiem i bieżnią lekkoatletyczną.
| |
| Estádio de Honra Engenheiro Vasco Pinto de Magalhães | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Av. Professor Egas Moniz, 1600-190 Lizbona |
| Architekt |
João Simões, Norberto Correia |
| Data otwarcia |
27 maja 1956 |
| Właściciel | |
| Klub | |
| Pojemność stadionu |
3 677[1] |
| Oświetlenie | |
| Wymiary boiska |
116 × 68 m[1] |
| Nawierzchnia boiska |
trawa |
| Dodatkowe wyposażenie |
bieżnia, rzutnia, skocznia |
Położenie na mapie Lizbony  | |
Położenie na mapie Portugalii  | |
 38°45′07,11″N 9°09′42,65″W/38,751975 -9,161847
| |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujPowstanie uniwersyteckiego ośrodka sportowego wiąże się ściśle z rozbudową miasteczka akademickiego Uniwersytetu Lizbońskiego. Autorem wstępnego projektu stadionu wielofunkcyjnego był João Simões, jednak data jego stworzenia nie jest znana. W grudniu 1955 roku przedstawiono plan budowy akademickiego kompleksu sportowego autorstwa João Simõesa i Norberta Correi. Uroczyste otwarcie EUL nastąpiło 27 maja 1956 r. w obecności ministra edukacji narodowej[3]. Sam stadion, Estádio de Honra powstał jako mały „stadion olimpijski” przeznaczony do uprawiania szerokiego wachlarza dyscyplin[2].
Niedługo później rozpoczęto rozbudowę kompleksu – pierwsza wielofunkcyjna hala sportowa powstała w roku 1966, kolejna 15 lat później[2]. Następne obiekty wzniesiono w latach 90., kiedy to powstał kompleks tenisowy, pawilon do sportów walki oraz baseny sportowe, a także przebudowano Estádio de Honra[2].
Na obiektach EUL od samego początku rozgrywano liczne zawody sportowe. Już w 1956 zorganizowano mistrzostwa pod egidą Międzynarodowej Federacji Sportowej Edukacji Katolickiej[2]. W roku 1968 rozegrano II Akademickie Mistrzostwa Świata w Judo, w 1994 roku Mistrzostwa Świata Juniorów w Lekkoatletyce[2], cztery lata później Mistrzostwa Ibero-Amerykańskie w Lekkoatletyce[4], zaś w roku 2009 dyscypliny lekkoatletyczne Igrzysk Luzofonii[5]. Na terenie kompleksu organizowane są też liczne zawody akademickie[2]. Co więcej, Estádio de Honra jest regularnie wykorzystywany podczas domowych meczów reprezentacji Portugalii w rugby.
Obiekty
edytujW skład akademickiego centrum sportowego wchodzi obecnie kilkadziesiąt obiektów służących do uprawniania różnych dyscyplin – drużynowych i indywidualnych. Są to:
- centralny stadion Estádio de Honra Engenheiro Vasco Pinto de Magalhães z pełnowymiarowym boiskiem (116 × 68 m), ośmiotorową bieżnią lekkoatletyczną, rzutnią, skocznią i sztucznym oświetleniem[1]. Stadion ma kształt elipsy z trybuną główną usytuowaną po stronie zachodniej. Na trybunie znajduje się 1,5 tys. miejsc (nie licząc 77 w lożach), zaś dalsze 2100 osób może się pomieścić na stopniach na całej długości pozostałych trybun[1][3]. Stadion otaczają brązowe rzeźby o tematyce nawiązującej do sportu akademickiego, których autorami są Hélder Coelho Baptista, Manuel Marques Borges i Stella de Albuquerque[3].
- stadion lekkoatletyczny z sześciotorową bieżnią, rzutnią, skocznią i siłownią[6],
- sześć boisk przeznaczonych do gry w piłkę nożną lub rugby (trzy z nawierzchnią naturalną, trzy z syntetyczną)[7]
- trzy pawilony:
- pawilon nr 1 (wymiary 66 × 25 m) z boiskiem wielofunkcyjnym (42 × 25 m) do futsalu, koszykówki, piłki ręcznej, piłki siatkowej, mniejszymi boiskami treningowymi o syntetycznej nawierzchni przeznaczonymi do badmintona, koszykówki i piłki siatkowej, salami do tenisa stołowego oraz siłownią[8],
- pawilon nr 2 (wymiary 45 × 23 m) z boiskiem wielofunkcyjnym do futsalu, piłki ręcznej i piłki siatkowej, które można podzielić w taki sposób, że zostanie wydzielone boisko do badmintona[9],
- pawilon nr 3 (wymiary 44,40 × 19,90 m) z salą (wymiary 24 × 14 m) przeznaczoną do sportów walki oraz salą z siedmioma planszami szermierczymi[10]
- trzy otwarte boiska sportowe przeznaczone do piłki nożnej lub tenisa (dwa z cementową, jedno z syntetyczną nawierzchnią)[11],
- kompleks basenów (sportowe: 50 × 25 m, 25 × 12,5 m oraz basen rekreacyjny 11 × 5,5 m)[12],
- siedem kortów tenisowych[13],
- treningowe pole golfowe[13].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Estádio de Honra. Uniwersytet Lizboński. [dostęp 2014-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-11)]. (port.).
- ↑ a b c d e f g História do EUL. Uniwersytet Lizboński. [dostęp 2014-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-11)]. (port.).
- ↑ a b c Estádio Universitário de Lisboa. Monumentos.pt. [dostęp 2014-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-11)]. (port.).
- ↑ El Atletismo Iberoamericano. San Fernando 2010. Organizacja Państw Iberoamerykańskich. s. 151. [dostęp 2014-10-11]. (hiszp.).
- ↑ Atletismo. Igrzyska Luzofonii 2009. [dostęp 2014-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-22)]. (port.).
- ↑ Pista de Atletismo. Uniwersytet Lizboński. [dostęp 2014-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-11)]. (port.).
- ↑ Campos de Grandes Jogos. Uniwersytet Lizboński. [dostęp 2014-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-11)]. (port.).
- ↑ Pavilhão nº 1. Uniwersytet Lizboński. [dostęp 2014-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-11)]. (port.).
- ↑ Pavilhão nº 2. Uniwersytet Lizboński. [dostęp 2014-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-11)]. (port.).
- ↑ Pavilhão nº 3. Uniwersytet Lizboński. [dostęp 2014-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-11)]. (port.).
- ↑ Polidesportivos Descobertos. Uniwersytet Lizboński. [dostęp 2014-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-11)]. (port.).
- ↑ Complexo de Piscinas. Uniwersytet Lizboński. [dostęp 2014-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-11)]. (port.).
- ↑ a b Mapa das Instalações. Uniwersytet Lizboński. [dostęp 2014-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-11)]. (port.).