Eta Pegasi

gwiazda w gwiazdozbiorze Pegaza

Eta Pegasi (η Peg, Matar) – gwiazda wielokrotna znajdująca się w gwiazdozbiorze Pegaza, odległa o około 238 lat świetlnych od Słońca.

Eta Pegasi
η Peg
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Pegaz

Rektascensja

22h 43m 00,137s[1]

Deklinacja

+30° 13′ 16,48″[1]

Paralaksa (π)

0,01372 ± 0,00054

Odległość

237,7 ± 9,6 ly
72,9 ± 3,0 pc

Wielkość obserwowana

2,95 ± 0,01m[2]

Rozmiar kątowy

3,471 ± 0,027[2] mas

Ruch własny (RA)

24,3 ± 1,2 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

3,7 ± 1,1 mas/rok[1]

Prędkość radialna

4,17 ± 0,35 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

Aa: żółty olbrzym
Ab:podolbrzym

Typ widmowy

Aa: G2 II-III
Ab: F0 IV[3]

Masa

Aa: 3,51 ± 0,13[2] M

Promień

Aa: 24,51+1,11−1,21[2] R

Metaliczność [Fe/H]

−0,13[2]

Jasność

331 ± 35 L[2]

Prędkość obrotu

9 km/s[4]

Wiek

270 ± 30 mln[2] lat

Temperatura

4970 ± 65 K[2]

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

Centrum Galaktyki

Półoś wielka

8679[5] pc

Mimośród

0,1566[5]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 44 Peg
2MASS: J22430012+3013165
Bonner Durchmusterung: BD+29°4741
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 857
Boss General Catalogue: GC 31706
Katalog Henry’ego Drapera: HD 215182
Katalog Hipparcosa: HIP 112158
Katalog jasnych gwiazd: HR 8650
SAO Star Catalog: SAO 90734
Matar

Nazwa edytuj

Gwiazda ma tradycyjną nazwę Matar, pochodzącą od arabskiego wyrażenia ‏سعد المطر‎ saʽd al Maṭar, „szczęśliwa gwiazda deszczu”[6][7]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Matar dla określenia najjaśniejszego składnika (η Peg Aa) tej gwiazdy[8].

Charakterystyka obserwacyjna edytuj

Jest to piąta co do jasności gwiazda konstelacji, jej obserwowana wielkość gwiazdowa to 2,95m[1]. Nie należy do asteryzmu Wielkiego Kwadratu Pegaza, ale wraz z gwiazdami Scheat i Mi Pegasi tworzy rozpoznawalny trójkąt[6].

Charakterystyka fizyczna edytuj

Jest to gwiazda poczwórna. Jaśniejsza para oznaczona Eta Pegasi A to gwiazda spektroskopowo podwójna, którą udało się rozdzielić za pomocą interferometrii plamkowej[3]. Najjaśniejszy składnik systemu, Eta Pegasi Aa to żółty olbrzym bądź jasny olbrzym, gwiazda typu widmowego G2. Ma ona temperaturę 4970 K i jasność 331 razy większą niż jasność Słońca. Gwiazda ta ma średnicę 24,5 razy większą od Słońca, masę 3,5 razy większą i wiek około 270 milionów lat[2].

Jej bliska towarzyszka (η Peg Ab) to gwiazda typu widmowego F0[1][3] (gwiazda ciągu głównego[1] lub już podolbrzym[3]), poruszająca się po ciasnej orbicie. Jeden obieg wspólnego środka masy zajmuje tym składnikom 2,24 roku. Słabszy składnik ma masę około dwukrotnie większą od Słońca[6]. Jaśniejsza gwiazda w przyszłości zamieni się w większego olbrzyma, tracąc część masy na rzecz drugiego składnika, po czym zakończy życie jako biały karzeł, tworząc układ podobny do obecnego układu Syriusza[6].

W odległości 94,4″ (pomiar z 2012 r.) od Eta Pegasi A widoczna jest gwiazda podwójna η Peg BC o wielkości obserwowanej 9,87m[3]. Jej typ widmowy to G5[9], jej składniki dzieli 0,2″ (pomiar z 2011 r.)[3]. Może ona, choć nie musi, być związana grawitacyjnie z główną parą gwiazd. Jeżeli jest, to gwiazdy te okrążają się wzajemnie w odległości co najmniej 6000 au w okresie co najmniej 170 tysięcy lat[6]. Gwiazdy oznaczone jako składniki D i E są tylko optycznymi towarzyszkami systemu[3], ich znacznie mniejsza paralaksa dowodzi, że znajdują się znacznie dalej od Słońca[10][11].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h Eta Pegasi w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g h i Ellyn K. Baines, J. Thomas Armstrong, Henrique R. Schmitt, R.T. Zavala i inni. Fundamental Parameters of 87 Stars from the Navy Precision Optical Interferometer. „The Astronomical Journal”. 155, 2018. DOI: 10.3847/1538-3881/aa9d8b. arXiv:1712.08109. Bibcode2018AJ....155...30B. (ang.). 
  3. a b c d e f g Mason et al.: WDS J22430+3013Aa,Ab. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
  4. Matar. Alcyone ephemeris. [dostęp 2018-11-13]. (ang.).
  5. a b Anderson E., Francis C.: HIP 112158. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2018-11-08]. (ang.).
  6. a b c d e Jim Kaler: MATAR (Eta Pegasi). [w:] STARS [on-line]. [dostęp 2018-11-13]. (ang.).
  7. Aquarius, the Waterman. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 52. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
  8. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-08-10. [dostęp 2018-11-08].
  9. BD+29 4740 w bazie SIMBAD (ang.)
  10. UCAC3 241-301715 w bazie SIMBAD (ang.)
  11. UCAC3 241-301718 w bazie SIMBAD (ang.)