Eugeniusz Raś
Eugeniusz Raś (ur. 12 maja 1923, zm. 14 grudnia 1997) – polski pracownik przemysłu motoryzacyjnego związany z Sanokiem.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Pracodawca | |
| Małżeństwo |
Maria |
| Dzieci |
Ryszard |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 12 maja 1923. W wieku 15 lat w 1938 podjął pracę w Fabryce Maszyn i Wagonów – L. Zieleniewski w Sanoku jako uczeń blacharski. Jednocześnie uczył się w szkole zawodowej. Po wybuchu II wojny światowej w czasie okupacji niemieckiej był działaczem konspiracji[1][2][3]. W 1943 był aresztowany przez Niemców i po dwóch miesiącach został zwolniony.
Po 1944 został funkcjonariuszem Milicji Obywatelskiej. Służył w rejonie miejscowości Lesko, Łukawica, Zahoczewie biorąc udział w walkach z Ukraińską Powstańczą Armią i polskim podziemiem niepodległościowym. W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej. Na przełomie lat 40. i 50. uprawiał piłkę nożną w klubach Sanovia Lesko[4] i Gwardia Sanok. Od 1959 ponownie pracował w macierzystej fabryce, przemianowanej na Sanowag. Zatrudniony w tłoczni, od 1960 do lat 70. w dziale obróbki ręcznej.
Na przełomie lat 60./70. sprawował funkcję komendanta grupy ORMO w Sanoku[5]. Uprawiał wędkarstwo[6]. Był członkiem sekcji „Autosan” Polskiego Związku Wędkarskiego[7]. Był prezesem Koła PZW nr 1 w Sanoku[8][9].
Eugeniusz Raś zmarł 14 grudnia 1997[8]. Jego żoną była Maria (1924–2007), a ich synem Ryszard (1948–2012). Wszyscy troje zostali pochowani w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978)[10][11]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej” (1986)[12]
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1975)[13]
- Odznaka „Przodownik Pracy Socjalistycznej”
- Odznaka „Zasłużony dla Sanockiej Fabryki Autobusów” (1977)[14]
- Odznaka 20-lecia Polskiego Związku Wędkarskiego (1970)[7]
- Odznaczenie / nagroda Zarządu Okręgu PZW w Rzeszowie (1973)[15]
- Złota odznaka Polskiego Związku Wędkarskiego (1974)[16]
- Honorowy członek Polskiego Związku Wędkarskiego[8]
Przypisy edytuj
- ↑ Kryptonim „San”. Żołnierze sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: Społeczny Komitet Wydawniczy „San”, 1992, s. 288.
- ↑ Andrzej Brygidyn: Kryptonim „San”. stankiewicze.com. [dostęp 2015-09-13].
- ↑ Artykuły: historia. gimniebieszczany1.vgh.pl. [dostęp 2015-09-13].
- ↑ Tuż po wojnie. W: Bolesław Baraniecki: Opowieści leskie. Z pamięci i z fotografii. Olszanica: BOSZ, 2008, s. 316. ISBN 978-83-7576-007-1.
- ↑ Na lwy by, a może... na. Wyróżnienia w walce z kłusownictwem. „Nowiny”, s. 4, Nr 224 z 15 sierpnia 1970.
- ↑ Na lwy by, a może na... Troć jeziorowa w Solinie. „Nowiny”, s. 4, Nr 153 z 5 czerwca 1971.
- ↑ a b Na lwy by, a może... na. Zawody gruntowe. „Nowiny”, s. 4, Nr 210 z 1 sierpnia 1970.
- ↑ a b c Eugeniusz Raś. Nekrolog. „Tygodnik Sanocki”. Nr 51 (319), s. 6, 19 grudnia 1997.
- ↑ Bartosz Błażewicz. Łosoś wraca w Bieszczady. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, Nr 20 (810) z 18 maja 2007.
- ↑ Odznaczeni podczas uroczystej akademii z okazji 30-lecia zjednoczenia polskiego ruchu robotniczego. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 36 (129) z 20-31 grudnia 1978.
- ↑ Z uroczystej akademii dla uczczenia Zjednoczenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 1 (130) z 1-10 stycznia 1979.
- ↑ Wiesław Koszela. Sztandar dla sanockiej jednostki ORMO. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 8 (371) z 10-20 marca 1986.
- ↑ Wysokie odznaczenia państwowe dla najbardziej zasłużonych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 10 (29) z 15-30 maja 1975.
- ↑ XXXI lat ORMO. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 5 (74) z 1-15 marca 1977.
- ↑ Na lwy by, a może... na. „Nowiny”, s. 4, Nr 5 z 6 stycznia 1973.
- ↑ Na lwy by, a może... Odznaczenia działaczy PZW. „Nowiny”, s. 4, Nr 4 z 5 stycznia 1973.
Bibliografia edytuj
- Marian Struś. Życiorysy pracą pisane. Eugeniusz Raś. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 4 (133) z 1-10 lutego 1979. [dostęp 2015-09-13].