Eugeniusz Wyzner

polski dyplomata

Eugeniusz Wyzner (ur. 31 października 1931 w Chełmnie[1]) – polski dyplomata, stały[2] przedstawiciel Polski przy Organizacji Narodów Zjednoczonych w randze ambasadora (1981–1982 i 1998–1999)[3].

Eugeniusz Wyzner
Ilustracja
Wyzner, 1987
Data i miejsce urodzenia

31 października 1931
Chełmno

Stały Przedstawiciel PRL przy ONZ w Genewie
Okres

od 1973
do 1978

Poprzednik

Włodzimierz Natorf

Następca

Bogumił Sujka

Stały Przedstawiciel PRL przy ONZ w Nowym Jorku
Okres

od 1981
do 1982

Poprzednik

Ryszard Frelek

Następca

Włodzimierz Natorf

Podsekretarz/Sekretarz stanu w MSZ
Okres

od 1994
do 1997

Stały Przedstawiciel RP przy ONZ w Nowym Jorku
Okres

od 1998
do 1999

Poprzednik

Zbigniew Włosowicz

Następca

Janusz Stańczyk

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Wielki Komandor Orderu Feniksa (Grecja)

Życiorys

edytuj

Syn Henryka[4]. Studiował prawo na Uniwersytetach Jagiellońskim[1] i Warszawskim (otrzymał dyplom UW)[3], a następnie ukończył studium podyplomowe na Akademii Prawa Międzynarodowego w Hadze.

Był członkiem PZPR[5]. Rozpoczął karierę zawodową w 1956 w Departamencie Prawno-Traktatowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach 1961–1968 był zastępcą stałego przedstawiciela Polski przy Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku. Od 1968 był zastępcą dyrektora Departamentu Prawnego i Traktatowego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, a od 1971 jego dyrektorem. W latach 1973–1978 był Stałym Przedstawicielem Polski przy ONZ w Genewie. W latach 1978–1981 był dyrektorem Departamentu ds. Organizacji Międzynarodowych w polskim MSZ. Pełnił funkcję Ambasadora Polski przy ONZ w Nowym Jorku w latach 1981–1982, a następnie w latach 1998–1999. W latach 1994–1995 pełnił urząd sekretarza parlamentarnego i zastępcy ministra spraw zagranicznych w randze podsekretarza stanu. W latach 1996–1997 był sekretarzem stanu i pierwszym zastępcą ministra spraw zagranicznych.

27 maja 1999 na posiedzeniu V Komitetu 53 sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ został wybrany na stanowisko wiceprzewodniczącego Komisji Międzynarodowej Służby Cywilnej ONZ i 1 sierpnia 1999 objął to stanowisko.

Według materiałów zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej był w latach 1960–1968 tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL o pseudonimach „Wysoki” i „Michał”[6].

Zna angielski, francuski i rosyjski.

Funkcje pełnione w ONZ

edytuj
  • 1967–1982 Przewodniczący Podkomitetu Prawnego ds. Pokojowego Wykorzystania Przestrzeni Kosmicznej
  • 1973–1978 Stały Przedstawiciel PRL przy ONZ w Genewie
  • 1982 Przewodniczący Komisji Rozbrojeniowej[7]
  • 1982–1992 Zastępca Sekretarza Generalnego ONZ ds. Konferencji i Specjalnych Zadań[7]
  • 1983–1984 Członek Rady[8] ds. reform administracji
  • 1984–1993 Członek Rady[8] ds. programu i budżetu
  • 1989–1992 Przewodniczący[8] Komisji Statusu Kobiet
  • 1991–1993 Przewodniczący Rady ds. nominacji i awansów personalnych[7]
  • 1992–1993 Zastępca Sekretarza Generalnego ONZ ds. Informacji Publicznej[7]
  • 1994–1997 Zastępca przewodniczącego polskich delegacji na sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ
  • 1995 Przewodniczący polskiej delegacji na konferencję ds. Układu o Nierozprzestrzenianiu Broni Jądrowej[7]
  • 1999–2007 Wiceprzewodniczący Komisji ds. Międzynarodowej Służby Cywilnej[7]
  • od 1999 członek Komisji ds. Międzynarodowej Służby Cywilnej

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Eugeniusz Wyzner. Biblioteka Jagiellońska. [dostęp 2015-11-03].
  2. Odpowiedź na interpelację w sprawie przygotowań Polski do konferencji w Kairze organizowanej przez Fundusz Ludnościowy ONZ. orka2.sejm.gov.pl, 1999-03-24. [dostęp 2015-11-06].
  3. a b c d Europejska Akademia Dyplomacji. www.diplomats.pl. [dostęp 2015-11-06].
  4. a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 czerwca 1996 r. o nadaniu orderów i odznaczenia (M.P. z 1996 r. nr 60, poz. 561).
  5. a b c d e Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1112. ISBN 83-223-2073-6.
  6. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w Warszawie [1944] 1954-1990 [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2023-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2021-08-08].
  7. a b c d e f United Nations Official Document. www.un.org. [dostęp 2015-11-06].
  8. a b c CV E. Wyzner. icsc.un.org. [dostęp 2023-05-04]. (ang.).

Bibliografia

edytuj