Wikipedia

Europa da się lubić

polski talk-show

Europa da się lubić (w 2019 – Europa da się lubić – 15 lat później) – polski talk-show prowadzony przez Monikę Richardson emitowany na antenie TVP2 od 16 lutego 2003 do 21 czerwca 2008 oraz od 27 kwietnia 2019 do 8 czerwca 2019, oparty na francuskim formacie Union Libre (emitowanym w latach 1998–2002 na kanale France 2).

Europa da się lubić
Ilustracja
Nagranie programu „Europa da się lubić” (odc. 54: Five o’clock)
Nazwa formatu

Union Libre

Rodzaj programu

talk-show

Kraj produkcji

 Polska

Język

polski

Prowadzący

Monika Richardson

Data premiery

16 lutego 2003

Lata emisji

2003–2008, 2019

Pora emisji

sobota 20.05

Liczba odcinków

151 (7 serii)

Czas trwania odcinka

ok. 50 minut (2003–2008)
ok. 60 minut (2019)

Format nadawania

4:3 (2003–2008)
16:9 HDTV (2019)

Produkcja
Produkcja

Media Corporation[1] (2003–2008)
Telewizja Polska (2019)

Reżyseria

Leszek Kumański (odc. 1–89)[2]
Konrad Smuga (od odc. 90)[3]

Stacja telewizyjna

TVP2

Nagrody

2004: Złota Gwiazda Europy

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

W 2019 Telewizja Polska podjęła decyzję o nagraniu specjalnej edycji programu z okazji 15-lecia wstąpienia Polski do Unii Europejskiej, natomiast premiera odbyła się 27 kwietnia[4].

Opis programu edytuj

Do studia zapraszani byli obcokrajowcy mieszkający w Polsce oraz gość specjalny. Obcokrajowcy wypowiadali się o zwyczajach w swojej ojczyźnie w ramach tematu danego odcinka. Program miał charakter rozrywkowy, zdobył popularność wśród telewidzów TVP2, przyczynił się też do wypromowania kilku celebrytów.

Nazwę programu wymyślił Wojciech Mazurkiewicz[5]. Scenariusz programu inspirowany był widowiskiem Tour de Maryla realizowanym w 2001 dla TVP przez Marylę Rodowicz[6].

Do pierwszej edycji piosenkę tytułową „Europo, witaj nam” do tekstu Jacka Cygana do melodii opartej na utworze „Dla Elizy” Ludwiga van Beethovena nagrał Krzysztof Krawczyk[7], która była wykorzystywana jako motyw przewodni programu przez kolejne sześć sezonów. W siódmej odsłonie posłużono się tym samym utworem (ze zmienionym tekstem), a jego wykonawcą został Marcin Sójka[8].

Spis serii edytuj

Zobacz też: Lista odcinków programu Europa da się lubić.
Seria Sezon Odcinki Pierwszy odcinek Ostatni odcinek Średnia oglądalność
Europa da się lubić
1. wiosna 2003 1–8 (8) 16 lutego 2003 1 czerwca 2003 bd.
2. 2003/2004 9–26 (18) 20 września 2003 24 kwietnia 2004 bd.
3. 2004/2005 27–56 (28) 12 września 2004 26 czerwca 2005 7 mln[9]
4. 2005/2006 57–89 (33) 11 września 2005 18 czerwca 2006 bd.
5. 2006/2007 90–116 (27) 9 września 2006 23 czerwca 2007 bd.
6. 2007/2008 117–144 (28) 15 września 2007 21 czerwca 2008 2,78 mln[9]
Europa da się lubić – 15 lat później
7. wiosna 2019 145–151 (7) 27 kwietnia 2019 8 czerwca 2019 1,50 mln[10]

Uczestnicy programu (alfabetycznie) edytuj

Uczestnicy programu
 
Kevin Aiston
 
Paolo Cozza
 
Conrado Moreno
 
Steffen Möller
 
Theofilos Wafidis
 
Dmitrij Strelnikoff
 
Gabi Gold
 
Vito Casetti
 
Marco Bocchino
 
Jacek Wan

Kevin Aiston edytuj

Strażak pochodzący z Wielkiej Brytanii. Urodził się w Londynie 25 maja 1969. W 1991 przyjechał do Polski. Zagrał strażaka Sama w serialu Na dobre i na złe. Wraz ze Steffenem Möllerem otrzymał Telekamerę 2004 w kategorii Rozrywka.

Paolo Cozza edytuj

Włoski przedsiębiorca w branży motoryzacyjnej. Urodzony w 1963, z wykształcenia prawnik[11], od 1996 mieszkający w Polsce. Wystąpił w trzeciej edycji programu Taniec z gwiazdami. Do 2008 był bohaterem łącznie 72 odcinków programu, najwięcej spośród wszystkich obcokrajowców[7].

Elisabeth Duda edytuj

Aktorka i konferansjerka. Urodziła się 16 grudnia 1979 we Francji. W lipcu 2004 ukończyła studia na Wydziale Aktorskim PWSFTVIT w Łodzi. W 2008 wzięła udział w siódmej edycji Tańca z gwiazdami.

Toni Hyyryläinen edytuj

Pochodzi z Finlandii, jest synem Fina i Polki. Żonaty. Wystąpił w reklamie Nordea Bank.

Martina Karlová edytuj

Ekonomistka z Czech. Pochodzi z małej miejscowości pod Pilznem. Pracuje w firmie kosmetycznej Sephora[12].

Conrado Moreno edytuj

Urodził się w Madrycie 22 listopada 1981. Studiował stosunki międzynarodowe na Collegium Civitas. Jesienią 2005 uczestniczył w drugiej edycji Tańca z gwiazdami.

Steffen Möller edytuj

Niemiecki aktor i kabareciarz. Znany z roli Stefana Müllera w serialu M jak miłość oraz z prowadzenia pierwszej edycji programu TVP2 Załóż się. Wraz z Kevinem Aistonem otrzymał Telekamerę 2004 w kategorii Rozrywka.

Dmitrij Strelnikoff edytuj

Rosyjski pisarz, poeta, fotografik, zoolog, podróżnik, dziennikarz, aktor i muzyk.

Steve Terret edytuj

Prawnik z Liverpoolu[7]. Ukończył studia doktoranckie, był wykładowcą na Uniwersytecie w Cambridge, następnie został wykładowcą prawa na Uniwersytecie Warszawskim[7]. Żonaty z Katarzyną[7].

Theofilos Wafidis edytuj

Grecki kucharz[13] i restaurator[14], szef kuchni sieci restauracji Restauracje Świata[13], członek Kapituły Klubu Szefów Kuchni[13].

Pozostali (według krajów) edytuj

  Gruzja:

  Austria:

  • Eric Meierhofer
  • Reinhold Utri

  Białoruś:

  • Elena Isakowa[15] – wokalistka, kompozytorka, projektantka ubioru
  • Natasza Pawłuczenko – projektantka mody

  Bułgaria:

  • Elena Kadiewa-Dobrzańska
  • Teohar Mołow[16]

  Belgia:

  • Jan van der Moren[17]
  • Bart Pszczoła

  Brazylia:

  • Andre Mafra

  Czechy:

  • Gabi Gold – (ur. 1973 w Hawierzowie) – wokalistka
  • Andrea Kobielska – stewardesa
  • Jan Melichar
  • Ivana Bílková

  Dania:

  • Ewa Ciepłoch
  • Henrik Hjortholm
  • Bianca Liberski
  • Roxana Lichtman – projektantka mody

  Egipt:

  • Magda El Bayoumi

  Finlandia:

  • Tarja Järvinen
  • Maria Onniki
  • Sonja Nitecki

  Francja:

  Ghana:

  Hiszpania:

  • Benito León Alonso
  • Cristina Fanego
  • Montse Gras
  • Montserrat Gras Graupera – trener łyżwiarstwa figurowego
  • Joanna Sanchez
  • Juan Antonio Godoy Vares – prawnik

  Holandia:

  • Dick Bank
  • Ingrid Houtappel
  • Tamara Aagten-Margol[15]
  • Frank Meeus

  Japonia:

  Kazachstan:

  • Balli Marzec

  Litwa:

  • Olga Ožarenkova
  • Rasa Rimickaitė[17]

  Malta:

  • Mario Cordina – przewodnik turystyczny

  Niemcy:

  • Malina Ebert[18]
  • Bettina Lexow
  • Björgulf Meyer
  • Mateusz Weis-Banaszczyk

  Norwegia:

  • Mario Markoc

  Portugalia:

  • Sonia Cristina Margarida da Costa Rodrigues Espada da Fonseca – inżynier budownictwa

  Rosja:

  • Irina Bogdanowicz[16] – w 1997 ukończyła z wyróżnieniem Konserwatorium Moskiewskie – Wydział Dyrygentury Chóralnej oraz Wydział Pianistyki Akademii Muzycznej w Jekaterynburgu. W 1994 otrzymała pierwszą nagrodę Ogólnorosyjskiego Studenckiego Festiwalu Pianistycznego we Włodimierzu. W 1997 otrzymała dyplom Konkursu Młodych Pianistów im. F. Chopina w Nowym Sadzie w Jugosławii. Od 1999 mieszka w Warszawie. Z Chórem Akademickim UW współpracuje od 1999, początkowo jako asystent dyrygenta. W maju 2002 wygrała konkurs na stanowisko kierownika artystycznego zespołu. Skomponowała muzykę do filmu animowanego pt. „Świteź”.
  • Lena Iwanowa
  • Walentina Jałocha[16]
  • Misza Hairulin – urodzony 10 lutego 1971 w Kuzniecku. Od 1997 występował wraz z zespołem muzycznym w programie TVN Maraton Uśmiechu. Jako kompozytor ma na koncie muzykę do trzech filmów, w tym do Testosteronu Tomasza Koneckiego i Andrzeja Saramonowicza.
  • Anna Penconek[18]
  • Marianna Płakujewa

  Serbia:

  • Dragan Skrobić

  Słowacja:

  • Rudolf Mackovič[16]

  Słowenia:

  • Mojca Tirš

  Stany Zjednoczone:

  Syria:

  • Jasmin Mazloum

  Szwajcaria:

  • Matthias Frank

  Szwecja:

  • Agnetha Brandin
  • Magdalena Godlewska
  • Cecilia Gonning
  • Anna Jorgensen
  • Robert Laskowski
  • Ola Niezwiestny[18]
  • Katarina Stoltz

  Ukraina:

  • Irena Opałko
  • Larysa Zujewycz-Maciejewska
  • Ludmiła Pitylak

  Węgry:

  • Attila Farkas
  • Margith Handl
  • Oliver Hardy
  • Zoltán Károlyi
  • Judith Lencse[19]

  Wielka Brytania:

  • Barbara Dudzik
  • Urszula Gacek
  • Mark Kurpiel

  Włochy:

  • Luca Ali
  • Pier Vanni Allegranza
  • Antonio Angotti[19]
  • Donato Berchicci
  • Marco Bocchino[14] (ur. 1974 w Savonie) – włoski piosenkarz, od 1997 mieszkający w Polsce.
  • Marco Cammi
  • Vito Casetti (ur. 18 czerwca 1969), reporter programu telewizji TVN pt. Dzień dobry TVN.
  • Raffaele Derosa
  • Liliana de Maria – farmaceutka
  • Ermanno Martini[17]
  • Barbara Quirino
  • Stefano Simoni
  • Calogero Sollami
  • Fausto Corticelli

Przypisy edytuj

  1. ↑ Opis programu na archiwalnej stronie producenta.
  2. ↑ Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 12. ISBN 978-83-245-1571-4.
  3. ↑ Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 57. ISBN 978-83-245-1571-4.
  4. ↑ TVP2 reaktywuje show „Europa da się lubić”. Specjalna edycja na 15-lecie wstąpienia Polski do UE. wirtualnemedia.pl, 2019-03-27. [dostęp 2019-03-27]. (pol.).
  5. ↑ Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 11. ISBN 978-83-245-1571-4.
  6. ↑ Maryla Rodowicz, Jarosław Szubrycht: Wariatka tańczy. G+J Gruner + Jahr Polska, 2013, s. 62. ISBN 978-83-7778-592-8.
  7. ↑ a b c d e Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 36. ISBN 978-83-245-1571-4.
  8. ↑ Europa da się lubić – 15 lat później: Monika Zamachowska, Conrado Moreno i nowa piosenka [online], plejada.pl, 27 kwietnia 2019 [dostęp 2019-04-28] (pol.).
  9. ↑ a b Piotr Jagielski: Świetna oglądalność „Europa da się lubić – 15 lat później”. TVP2 liderem. Onet Kultura (online), 14 maja 2019. [dostęp 2020-09-21]. (pol.).
  10. ↑ Michał Kurdupski: 1,5 mln widzów programu „Europa da się lubić – 15 lat później”. TVP2 liderem rynku. Wirtualne Media (online), 11 czerwca 2019. [dostęp 2020-09-21]. (pol.).
  11. ↑ Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 64–65. ISBN 978-83-245-1571-4.
  12. ↑ a b Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 68. ISBN 978-83-245-1571-4.
  13. ↑ a b c Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 70. ISBN 978-83-245-1571-4.
  14. ↑ a b Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 76. ISBN 978-83-245-1571-4.
  15. ↑ a b Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 83. ISBN 978-83-245-1571-4.
  16. ↑ a b c d Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 72. ISBN 978-83-245-1571-4.
  17. ↑ a b c Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 79. ISBN 978-83-245-1571-4.
  18. ↑ a b c Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 71. ISBN 978-83-245-1571-4.
  19. ↑ a b Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 75. ISBN 978-83-245-1571-4.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Europa_da_się_lubić&oldid=71963681”